ขอขอบคุณที่เยี่ยมชม Nature.com เวอร์ชันของเบราว์เซอร์ที่คุณใช้มีการรองรับ CSS อย่างจำกัด เพื่อผลลัพธ์ที่ดีที่สุด เราขอแนะนำให้คุณใช้เบราว์เซอร์เวอร์ชันใหม่กว่า (หรือปิดใช้งานโหมดความเข้ากันได้ใน Internet Explorer) ในระหว่างนี้ เพื่อให้มั่นใจว่าได้รับการสนับสนุนอย่างต่อเนื่อง เรากำลังแสดงเว็บไซต์ที่ไม่มีรูปแบบหรือ JavaScript
การรวมกันของสารประกอบฆ่าแมลงจากพืชอาจมีปฏิกิริยาเสริมฤทธิ์กันหรือเป็นปฏิปักษ์ต่อศัตรูพืช เมื่อพิจารณาจากการแพร่กระจายอย่างรวดเร็วของโรคที่เป็นพาหะของยุงลาย Aedes และความต้านทานที่เพิ่มขึ้นของประชากรยุงลาย Aedes ต่อยาฆ่าแมลงแบบดั้งเดิม สารประกอบเทอร์พีน 28 ชนิดที่มีพื้นฐานจากน้ำมันหอมระเหยจากพืชจึงได้รับการคิดค้นและทดสอบกับตัวอ่อนและระยะตัวเต็มวัยของยุงลาย Aedes น้ำมันหอมระเหยจากพืช (EO) ห้าชนิดได้รับการประเมินในขั้นต้นสำหรับประสิทธิภาพในการฆ่าลูกน้ำและการใช้ในผู้ใหญ่ และสารประกอบหลัก 2 ชนิดถูกระบุใน EO แต่ละตัวตามผลลัพธ์ของ GC-MS มีการซื้อสารประกอบหลักที่ระบุ ได้แก่ ไดอัลลิลไดซัลไฟด์, ไดอัลลิลไตรซัลไฟด์, คาร์โวน, ลิโมนีน, ยูเกนอล, เมทิลยูเกนอล, ยูคาลิปตอล, ยูเดสมอล และอัลฟา-พีนีนของยุง จากนั้นการผสมแบบไบนารี่ของสารประกอบเหล่านี้จึงถูกเตรียมโดยใช้ขนาดยาที่ไม่ถึงตาย และผลที่เสริมฤทธิ์กันและต้านของพวกมันได้รับการทดสอบและกำหนด องค์ประกอบในการฆ่าลูกน้ำที่ดีที่สุดได้มาจากการผสมลิโมนีนกับไดอัลลิลซัลไฟด์ และองค์ประกอบในการฆ่าตัวอ่อนที่ดีที่สุดนั้นได้มาจากการผสมคาร์โวนกับลิโมนีน Temphos ของตัวอ่อนแมลงสังเคราะห์ที่ใช้ในเชิงพาณิชย์และ Malathion ซึ่งเป็นยาสำหรับผู้ใหญ่ได้รับการทดสอบแยกกันและใช้ร่วมกับเทอร์พีนอยด์แบบไบนารี ผลการวิจัยพบว่าการรวมกันของเทเมฟอสและไดอัลลิลไดซัลไฟด์และมาลาไธออนและยูเดสมอลเป็นส่วนผสมที่มีประสิทธิผลมากที่สุด ส่วนผสมที่มีศักยภาพเหล่านี้มีศักยภาพในการต่อต้านยุงลาย
น้ำมันหอมระเหยจากพืช (EO) เป็นสารรองที่มีสารประกอบออกฤทธิ์ทางชีวภาพหลายชนิด และกำลังมีความสำคัญมากขึ้นเรื่อยๆ ในฐานะทางเลือกแทนยาฆ่าแมลงสังเคราะห์ ไม่เพียงแต่เป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อมและเป็นมิตรกับผู้ใช้เท่านั้น แต่ยังเป็นส่วนผสมของสารประกอบออกฤทธิ์ทางชีวภาพต่างๆ ซึ่งยังช่วยลดโอกาสในการพัฒนาการดื้อยา1 นักวิจัยได้ตรวจสอบองค์ประกอบของน้ำมันหอมระเหยจากพืชหลายชนิดโดยใช้เทคโนโลยี GC-MS และระบุสารประกอบมากกว่า 3,000 ชนิดจากพืชอะโรมาติก 17,500 ชนิด2 ซึ่งส่วนใหญ่ได้รับการทดสอบคุณสมบัติในการฆ่าแมลงและมีรายงานว่ามีฤทธิ์ฆ่าแมลง3,4 การศึกษาบางชิ้นเน้นย้ำว่าความเป็นพิษของส่วนประกอบหลักของสารประกอบเท่ากับหรือมากกว่าความเป็นพิษของเอทิลีนออกไซด์ดิบ แต่การใช้สารประกอบเดี่ยวๆ อาจเหลือพื้นที่สำหรับการพัฒนาความต้านทานอีกครั้ง เช่นเดียวกับในกรณีของสารเคมีกำจัดแมลง5,6 ดังนั้น สิ่งที่มุ่งเน้นในปัจจุบันคือการเตรียมส่วนผสมของสารประกอบที่ใช้เอทิลีนออกไซด์เพื่อปรับปรุงประสิทธิภาพในการฆ่าแมลง และลดโอกาสที่จะเกิดการต้านทานในประชากรศัตรูพืชเป้าหมาย สารประกอบออกฤทธิ์แต่ละตัวที่มีอยู่ใน EO อาจแสดงผลเสริมฤทธิ์กันหรือเป็นปฏิปักษ์ในการรวมกันซึ่งสะท้อนถึงกิจกรรมโดยรวมของ EO ซึ่งเป็นข้อเท็จจริงที่ได้รับการเน้นย้ำอย่างดีในการศึกษาที่ดำเนินการโดยนักวิจัยคนก่อน ๆ โปรแกรมควบคุมเวกเตอร์ยังรวมถึง EO และส่วนประกอบต่างๆ อีกด้วย ฤทธิ์ฆ่ายุงของน้ำมันหอมระเหยได้รับการศึกษาอย่างกว้างขวางในยุงคูเล็กซ์และยุงก้นปล่อง มีงานวิจัยหลายชิ้นที่พยายามพัฒนายาฆ่าแมลงที่มีประสิทธิภาพโดยการรวมพืชหลายชนิดเข้ากับยาฆ่าแมลงสังเคราะห์ที่ใช้ในเชิงพาณิชย์เพื่อเพิ่มความเป็นพิษโดยรวมและลดผลข้างเคียง9 แต่การศึกษาสารประกอบดังกล่าวกับยุงลายยังพบไม่บ่อยนัก ความก้าวหน้าทางวิทยาศาสตร์การแพทย์และการพัฒนายาและวัคซีนได้ช่วยต่อสู้กับโรคที่มีแมลงเป็นพาหะบางชนิด แต่การมีอยู่ของไวรัสสายพันธุ์ต่าง ๆ ที่แพร่กระจายโดยยุงลาย Aedes aegypti ทำให้โปรแกรมการฉีดวัคซีนล้มเหลว ดังนั้นเมื่อโรคดังกล่าวเกิดขึ้น โปรแกรมควบคุมแมลงจึงเป็นทางเลือกเดียวในการป้องกันการแพร่กระจายของโรค ในสถานการณ์ปัจจุบัน การควบคุมยุงลายมีความสำคัญมากเนื่องจากเป็นพาหะสำคัญของไวรัสต่างๆ และซีโรไทป์ของไวรัสที่ทำให้เกิดโรคไข้เลือดออก ซิกา ไข้เลือดออกไข้เลือดออก ไข้เหลือง เป็นต้น สิ่งที่น่าสังเกตมากที่สุดคือจำนวน กรณีของโรคที่เกิดจากยุงลายที่เป็นพาหะเกือบทั้งหมดเพิ่มขึ้นทุกปีในอียิปต์และเพิ่มขึ้นทั่วโลก ดังนั้นในบริบทนี้ จึงมีความจำเป็นเร่งด่วนในการพัฒนามาตรการควบคุมประชากรยุงลายที่เป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อมและมีประสิทธิภาพ ผู้สมัครที่มีศักยภาพในเรื่องนี้คือ EO สารประกอบที่เป็นส่วนประกอบ และการรวมกัน ดังนั้น การศึกษานี้จึงพยายามที่จะระบุการผสมผสานที่มีประสิทธิภาพของสารประกอบ EO หลักของพืชจากพืช 5 ชนิดที่มีคุณสมบัติในการฆ่าแมลง (เช่น สะระแหน่ โหระพาศักดิ์สิทธิ์ ยูคาลิปตัสด่าง อัลเลียมซัลเฟอร์ และเมลาลิวก้า) กับยุงลาย
EO ที่ได้รับการคัดเลือกทั้งหมดแสดงให้เห็นถึงฤทธิ์ในการฆ่าลูกน้ำกับยุงลายด้วยค่า LC50 เป็นเวลา 24 ชั่วโมง ตั้งแต่ 0.42 ถึง 163.65 ppm กิจกรรมการฆ่าลูกน้ำสูงสุดถูกบันทึกไว้สำหรับเปปเปอร์มินต์ (Mp) EO ที่มีค่า LC50 0.42 ppm ที่ 24 ชั่วโมง ตามด้วยกระเทียม (As) ที่มีค่า LC50 16.19 ppm ที่ 24 ชั่วโมง (ตารางที่ 1)
ยกเว้น Ocimum Sainttum, Os EO, EO ที่ผ่านการคัดกรองอื่นๆ ทั้งหมดสี่ตัวแสดงผลการแพ้อย่างเห็นได้ชัด โดยค่า LC50 อยู่ระหว่าง 23.37 ถึง 120.16 ppm ตลอดระยะเวลาการสัมผัส 24 ชั่วโมง Thymophilus striata (Cl) EO มีประสิทธิผลมากที่สุดในการฆ่าผู้ใหญ่ด้วยค่า LC50 23.37 ppm ภายใน 24 ชั่วโมงหลังจากได้รับสัมผัส รองลงมาคือ Eucalyptus maculata (Em) ซึ่งมีค่า LC50 101.91 ppm (ตารางที่ 1) ในทางกลับกัน ค่า LC50 สำหรับ Os ยังไม่ได้รับการกำหนดเนื่องจากอัตราการตายสูงสุดที่ 53% ถูกบันทึกไว้ในขนาดสูงสุด (รูปที่ 3 เพิ่มเติม)
สารประกอบที่เป็นส่วนประกอบหลักสองชนิดในแต่ละ EO ได้รับการระบุและเลือกตามผลลัพธ์ของฐานข้อมูลไลบรารี NIST, เปอร์เซ็นต์พื้นที่ของ GC โครมาโตกราฟี และผลลัพธ์ของสเปกตรัม MS (ตารางที่ 2) สำหรับ EO As สารประกอบหลักที่ระบุคือไดอัลลิลซัลไฟด์และไดอัลลิลไตรซัลไฟด์ สำหรับ EO Mp สารประกอบหลักที่ระบุคือ carvone และ limonene สำหรับ EO Em สารประกอบหลักที่ระบุคือ eudesmol และ eucalyptol; สำหรับ EO Os สารประกอบหลักที่ระบุคือ eugenol และ methyl eugenol และสำหรับ EO Cl สารประกอบหลักที่ระบุคือ eugenol และ α-pinene (รูปที่ 1 ตัวเลขเสริม 5–8 ตารางเสริม 1–5)
ผลลัพธ์ของแมสสเปกโตรเมทรีของเทอร์พีนอยด์หลักของน้ำมันหอมระเหยที่เลือกสรร (เอ-ไดอัลลิล ไดซัลไฟด์, บี-ไดอัลลิล ไตรซัลไฟด์, ซี-ยูเกนอล, ดี-เมทิล ยูเกนอล, อี-ลิโมนีน, ซีเปโรน F-อะโรมาติก, G-α-ไพนีน, H-ซินีโอล ; R-ยูดามอล)
สารประกอบทั้งหมดเก้าชนิด (ไดอัลลิลไดซัลไฟด์, ไดอัลลิลไตรซัลไฟด์, ยูเกนอล, เมทิลยูเกนอล, คาร์โวน, ลิโมนีน, ยูคาลิปตัล, ยูเดสโมล, α-ปินีน) ถูกระบุว่าเป็นสารประกอบที่มีประสิทธิภาพซึ่งเป็นส่วนประกอบหลักของ EO และได้รับการวิเคราะห์ทางชีวภาพแยกกันกับยุงลายที่ตัวอ่อน ขั้นตอน - สารประกอบ eudesmol มีฤทธิ์ในการฆ่าลูกน้ำสูงสุดโดยมีค่า LC50 เท่ากับ 2.25 ppm หลังจากสัมผัสเป็นเวลา 24 ชั่วโมง นอกจากนี้ยังพบว่าสารประกอบ diallyl disulfide และ diallyl trisulfide อาจมีฤทธิ์ในการฆ่าลูกน้ำ โดยมีปริมาณรังสีที่ไม่ถึงตายในช่วง 10-20 ppm กิจกรรมของตัวอ่อนในระดับปานกลางถูกสังเกตอีกครั้งสำหรับสารประกอบยูเกนอล, ลิโมนีน และยูคาลิปทอล โดยมีค่า LC50 63.35 ppm, 139.29 ppm และ 181.33 ppm หลังจาก 24 ชั่วโมง ตามลำดับ (ตารางที่ 3) อย่างไรก็ตามไม่พบศักยภาพในการฆ่าตัวอ่อนของเมทิลยูเกนอลและคาร์โวนแม้ในปริมาณสูงสุดดังนั้นจึงไม่ได้คำนวณค่า LC50 (ตารางที่ 3) ยาฆ่าลูกน้ำสังเคราะห์ Temephos มีความเข้มข้นที่ทำให้ตายเฉลี่ย 0.43 ppm ต่อยุงลาย Aedes aegypti ตลอด 24 ชั่วโมงหลังจากได้รับสัมผัส (ตารางที่ 3 ตารางเสริม 6)
สารประกอบเจ็ดชนิด (ไดอัลลิลไดซัลไฟด์, ไดอัลลิลไตรซัลไฟด์, ยูคาลิปตัล, α-ปินีน, ยูเดสมอล, ลิโมนีน และคาร์โวน) ถูกระบุว่าเป็นสารประกอบหลักของ EO ที่มีประสิทธิภาพ และได้รับการทดสอบแยกกันกับยุงลายอียิปต์ตัวเต็มวัย จากการวิเคราะห์การถดถอยของ Probit พบว่า Eudesmol มีศักยภาพสูงสุดโดยมีค่า LC50 เท่ากับ 1.82 ppm ตามด้วยยูคาลิปตัลที่มีค่า LC50 17.60 ppm ที่เวลาสัมผัส 24 ชั่วโมง สารประกอบห้าชนิดที่เหลือที่ทดสอบมีอันตรายปานกลางต่อผู้ใหญ่ที่มี LC50 อยู่ระหว่าง 140.79 ถึง 737.01 ppm (ตารางที่ 3) ออร์กาโนฟอสฟอรัสมาลาไธออนสังเคราะห์มีศักยภาพน้อยกว่ายูเดสโมลและสูงกว่าสารประกอบอีกหกชนิด โดยมีค่า LC50 อยู่ที่ 5.44 ppm ตลอดระยะเวลาการสัมผัส 24 ชั่วโมง (ตารางที่ 3 ตารางเสริม 6)
สารประกอบตะกั่วที่มีศักยภาพเจ็ดชนิดและออร์กาโนฟอสฟอรัส เทเมโฟเสตถูกเลือกเพื่อสร้างสูตรผสมแบบไบนารีของขนาดยา LC50 ของพวกมันในอัตราส่วน 1:1 มีการเตรียมและทดสอบชุดค่าผสมไบนารีทั้งหมด 28 รายการสำหรับประสิทธิภาพในการฆ่าลูกน้ำกับยุงลาย พบว่าชุดค่าผสมเก้าชุดทำงานร่วมกันได้ ชุดค่าผสม 14 ชุดเป็นปฏิปักษ์ และชุดค่าผสมห้าชุดไม่ใช่ยาฆ่าลูกน้ำ ในบรรดาการผสมผสานที่ทำงานร่วมกัน การรวมกันของ diallyl disulfide และ temofol มีประสิทธิภาพมากที่สุด โดยมีอัตราการเสียชีวิต 100% ที่สังเกตได้หลังจาก 24 ชั่วโมง (ตารางที่ 4) ในทำนองเดียวกัน ส่วนผสมของลิโมนีนกับไดอัลลิลไดซัลไฟด์และยูเกนอลกับไทเมทฟอสมีศักยภาพที่ดีโดยสังเกตการตายของตัวอ่อนได้ที่ 98.3% (ตารางที่ 5) สารผสมที่เหลืออีก 4 ชนิด ได้แก่ eudesmol บวก eucalyptol, eudesmol บวก limonene, eucalyptol บวก alpha-pinene, alpha-pinene บวก temephos ยังแสดงให้เห็นประสิทธิภาพในการฆ่าลูกน้ำที่มีนัยสำคัญด้วย โดยมีอัตราการเสียชีวิตที่สังเกตได้เกิน 90% อัตราการเสียชีวิตที่คาดหวังอยู่ที่ประมาณ 60-75% (ตารางที่ 4). อย่างไรก็ตาม การรวมกันของลิโมนีนกับ α-pinene หรือยูคาลิปตัสแสดงปฏิกิริยาที่เป็นปฏิปักษ์ ในทำนองเดียวกัน พบว่าส่วนผสมของ Temephos กับ eugenol หรือ eucalyptus หรือ eudesmol หรือ diallyl trisulfide พบว่ามีฤทธิ์เป็นปฏิปักษ์ ในทำนองเดียวกัน การรวมกันของไดอัลลิล ไดซัลไฟด์ และไดอัลลิล ไตรซัลไฟด์ และการรวมกันของสารประกอบเหล่านี้อย่างใดอย่างหนึ่งกับยูเดสโมลหรือยูเกนอลเป็นปฏิปักษ์ต่อการกระทำของตัวอ่อนของพวกมัน มีรายงานการเป็นปรปักษ์กันด้วยการรวมกันของ eudesmol กับ eugenol หรือ α-pinene
จากสารผสมไบนารี 28 รายการทั้งหมดที่ทดสอบว่ามีฤทธิ์เป็นกรดในผู้ใหญ่ มี 7 ชุดที่ทำงานร่วมกันได้ 6 รายการไม่มีผล และ 15 รายการเป็นแบบปฏิปักษ์ พบว่าส่วนผสมของยูเดสมอลกับยูคาลิปตัสและลิโมนีนกับคาร์โวนมีประสิทธิผลมากกว่าส่วนผสมที่เสริมฤทธิ์กันอื่นๆ โดยมีอัตราการเสียชีวิตที่ 24 ชั่วโมงอยู่ที่ 76% และ 100% ตามลำดับ (ตารางที่ 5) มีการสังเกตพบว่า Malathion แสดงผลเสริมฤทธิ์กันกับสารประกอบทั้งหมดรวมกัน ยกเว้นลิโมนีนและไดอัลลิล ไตรซัลไฟด์ ในทางกลับกัน พบการต่อต้านกันระหว่าง diallyl disulfide และ diallyl trisulfide และการรวมกันของทั้งสองอย่างกับยูคาลิปตัสหรือยูคาลิปตัลหรือคาร์โวนหรือลิโมนีน ในทำนองเดียวกัน การรวมกันของ α-pinene กับ eudesmol หรือ limonene, eucalyptol ร่วมกับ carvone หรือ limonene และ limonene ร่วมกับ eudesmol หรือ Malathion แสดงให้เห็นผลในการต่อต้านตัวอ่อนของตัวอ่อน สำหรับชุดค่าผสมที่เหลืออีก 6 ชุด ไม่มีความแตกต่างที่มีนัยสำคัญระหว่างการเสียชีวิตที่คาดหวังและการเสียชีวิตที่สังเกตได้ (ตารางที่ 5)
จากผลการทำงานร่วมกันและปริมาณที่ไม่ถึงตาย ความเป็นพิษของตัวอ่อนของพวกมันต่อยุงลาย Aedes aegypti จำนวนมากได้รับการคัดเลือกและทดสอบเพิ่มเติมในท้ายที่สุด ผลการศึกษาพบว่า อัตราการตายของตัวอ่อนที่สังเกตได้โดยใช้การผสมแบบไบนารี ได้แก่ ยูจีนอล-ลิโมนีน, ไดอัลลิล ไดซัลไฟด์-ลิโมนีน และไดอัลลิล ไดซัลไฟด์-ไทม์ฟอส อยู่ที่ 100% ในขณะที่การตายของตัวอ่อนที่คาดหวังคือ 76.48%, 72.16% และ 63.4% ตามลำดับ (ตารางที่ 6) - การรวมกันของลิโมนีนและยูเดสมอลมีประสิทธิผลค่อนข้างน้อย โดยพบการตายของตัวอ่อน 88% ตลอดระยะเวลาการสัมผัส 24 ชั่วโมง (ตารางที่ 6) โดยสรุป ชุดค่าผสมไบนารี่ที่เลือกทั้งสี่ยังแสดงให้เห็นถึงผลเสริมฤทธิ์ในการฆ่าลูกน้ำกับยุงลายเมื่อนำไปใช้ในวงกว้าง (ตารางที่ 6)
เลือกการผสมผสานที่ทำงานร่วมกันสามแบบสำหรับการวิเคราะห์ทางชีวภาพสำหรับผู้ใหญ่เพื่อควบคุมประชากรยุงลายที่โตเต็มวัยจำนวนมาก ในการเลือกชุดค่าผสมเพื่อทดสอบกับอาณานิคมของแมลงขนาดใหญ่ อันดับแรกเรามุ่งเน้นไปที่ชุดค่าผสมเทอร์พีนที่เสริมฤทธิ์กันที่ดีที่สุดสองชุด ได้แก่ คาร์โวนบวกลิโมนีน และยูคาลิปตัลบวกกับยูเดสมอล ประการที่สอง การผสมผสานการทำงานร่วมกันที่ดีที่สุดได้รับการคัดเลือกจากการผสมผสานระหว่างออร์กาโนฟอสเฟต มาลาไธออนสังเคราะห์และเทอร์พีนอยด์ เราเชื่อว่าการผสมผสานระหว่างมาลาไทออนและยูเดสมอลเป็นการผสมผสานที่ดีที่สุดสำหรับการทดสอบในอาณานิคมของแมลงขนาดใหญ่ เนื่องจากมีอัตราการตายสูงสุดที่สังเกตได้และค่า LC50 ต่ำมากของส่วนผสมที่เข้าข่าย Malathion แสดงการทำงานร่วมกันร่วมกับ α-pinene, diallyl disulfide, ยูคาลิปตัส, carvone และ eudesmol แต่ถ้าเราดูค่า LC50 Eudesmol มีค่าต่ำสุด (2.25 ppm) ค่า LC50 ที่คำนวณได้ของ Malathion, α-pinene, diallyl disulfide, eucalyptol และ carvone คือ 5.4, 716.55, 166.02, 17.6 และ 140.79 ppm ตามลำดับ ค่าเหล่านี้บ่งชี้ว่าการรวมกันของ Malathion และ eudesmol เป็นส่วนผสมที่เหมาะสมที่สุดในแง่ของปริมาณ ผลการศึกษาพบว่าการรวมกันของคาร์โวนบวกลิโมนีน และยูเดสมอลบวกมาลาไธออนมีอัตราการเสียชีวิตที่สังเกตได้ 100% เมื่อเทียบกับอัตราการเสียชีวิตที่คาดหวังไว้ที่ 61% ถึง 65% การใช้ร่วมกันอีกประการหนึ่ง ได้แก่ ยูเดสมอลร่วมกับยูคาลิปตัล มีอัตราการเสียชีวิต 78.66% หลังจากได้รับสัมผัส 24 ชั่วโมง เทียบกับอัตราการเสียชีวิตที่คาดหวังไว้ที่ 60% ชุดค่าผสมที่เลือกทั้งสามชุดแสดงให้เห็นถึงผลเสริมฤทธิ์กันแม้ว่าจะใช้กับยุงลาย Aedes aegypti ที่โตเต็มวัยในวงกว้างก็ตาม (ตารางที่ 6)
ในการศึกษานี้ EO ของพืชที่เลือก เช่น Mp, As, Os, Em และ Cl แสดงให้เห็นผลร้ายแรงต่อระยะตัวอ่อนและระยะตัวเต็มวัยของยุงลาย Mp EO มีฤทธิ์ในการฆ่าลูกน้ำสูงสุดโดยมีค่า LC50 เท่ากับ 0.42 ppm ตามด้วย As, Os และ Em EOs ที่มีค่า LC50 น้อยกว่า 50 ppm หลังจาก 24 ชั่วโมง ผลลัพธ์เหล่านี้สอดคล้องกับการศึกษายุงและแมลงวันตั๊กแตนอื่นๆ10,11,12,13,14 ก่อนหน้านี้ แม้ว่าประสิทธิภาพในการฆ่าตัวอ่อนของ Cl จะต่ำกว่าน้ำมันหอมระเหยอื่นๆ โดยมีค่า LC50 อยู่ที่ 163.65 ppm หลังจาก 24 ชั่วโมง แต่ศักยภาพในการกำจัดตัวอ่อนจะสูงที่สุดโดยมีค่า LC50 อยู่ที่ 23.37 ppm หลังจาก 24 ชั่วโมง Mp, As และ Em EOs ยังแสดงศักยภาพในการแพ้ได้ดีโดยมีค่า LC50 ในช่วง 100–120 ppm ที่ 24 ชั่วโมงของการสัมผัส แต่ค่อนข้างต่ำกว่าประสิทธิภาพในการฆ่าลูกน้ำ ในทางกลับกัน EO Os แสดงผลการแพ้ได้เล็กน้อยแม้ในขนาดยารักษาที่สูงที่สุด ดังนั้นผลการวิจัยชี้ให้เห็นว่าความเป็นพิษของเอทิลีนออกไซด์ต่อพืชอาจแตกต่างกันไปขึ้นอยู่กับระยะการพัฒนาของยุง15 นอกจากนี้ยังขึ้นอยู่กับอัตราการแทรกซึมของ EO เข้าไปในร่างกายของแมลง ปฏิกิริยาระหว่างพวกมันกับเอนไซม์เป้าหมายเฉพาะ และความสามารถในการล้างพิษของยุงในแต่ละระยะพัฒนาการ16 การศึกษาจำนวนมากแสดงให้เห็นว่าสารประกอบที่เป็นส่วนประกอบหลักเป็นปัจจัยสำคัญในฤทธิ์ทางชีวภาพของเอทิลีนออกไซด์ เนื่องจากเป็นส่วนประกอบส่วนใหญ่ของสารประกอบทั้งหมด3,12,17,18 ดังนั้นเราจึงพิจารณาสารประกอบหลักสองชนิดในแต่ละ EO จากผลลัพธ์ของ GC-MS พบว่า diallyl disulfide และ diallyl trisulfide เป็นสารประกอบหลักของ EO As ซึ่งสอดคล้องกับรายงานก่อนหน้านี้19,20,21 แม้ว่ารายงานก่อนหน้านี้ระบุว่าเมนทอลเป็นหนึ่งในสารประกอบหลักของมัน แต่คาร์โวนและลิโมนีนก็ถูกระบุอีกครั้งว่าเป็นสารประกอบหลักของ Mp EO22,23 ข้อมูลองค์ประกอบของ Os EO แสดงให้เห็นว่ายูเกนอลและเมทิลยูเกนอลเป็นสารประกอบหลัก ซึ่งคล้ายกับการค้นพบของนักวิจัยรุ่นก่อนๆ16,24 มีรายงานว่ายูคาลิปตัลและยูคาลิปตัลเป็นสารประกอบหลักที่มีอยู่ในน้ำมันใบ Em ซึ่งสอดคล้องกับการค้นพบของนักวิจัยบางคน25,26 แต่ตรงกันข้ามกับการค้นพบของ Olalade และคณะ 27 ความโดดเด่นของ cineole และ α-pinene พบได้ในน้ำมันหอมระเหยเสมหะ ซึ่งคล้ายกับการศึกษาก่อนหน้านี้ มีรายงานความแตกต่างในองค์ประกอบและความเข้มข้นของน้ำมันหอมระเหยที่สกัดจากพืชชนิดเดียวกันในสถานที่ต่างกัน และยังพบเห็นได้ในการศึกษานี้ ซึ่งได้รับอิทธิพลจากสภาพการเจริญเติบโตของพืชทางภูมิศาสตร์ เวลาเก็บเกี่ยว ระยะการพัฒนา หรืออายุของพืช การปรากฏตัวของเคมีบำบัด ฯลฯ 22,30,31,32 จากนั้นจึงจัดซื้อสารประกอบหลักที่ระบุและทดสอบผลในการฆ่าลูกน้ำและผลต่อยุงลาย Aedes aegypti ที่โตเต็มวัย ผลการศึกษาพบว่าฤทธิ์ในการฆ่าตัวอ่อนของไดอัลลิล ไดซัลไฟด์สามารถเทียบเคียงได้กับฤทธิ์ของ EO As ดิบ แต่กิจกรรมของ diallyl trisulfide นั้นสูงกว่า EO As ผลลัพธ์เหล่านี้คล้ายกับผลลัพธ์ที่ได้รับจาก Kimbaris และคณะ 33 บน Culex ฟิลิปปินส์ อย่างไรก็ตาม สารประกอบทั้งสองนี้ไม่ได้แสดงฤทธิ์ฆ่าเชื้อที่ดีต่อยุงเป้าหมาย ซึ่งสอดคล้องกับผลลัพธ์ของ Plata-Rueda และคณะ ต่อ Tenebrio molitor Os EO มีผลกับระยะตัวอ่อนของยุงลาย แต่ไม่ใช่กับระยะตัวเต็มวัย เป็นที่ยอมรับกันว่ากิจกรรมการฆ่าลูกน้ำของสารประกอบหลักแต่ละชนิดนั้นต่ำกว่ากิจกรรมของ Os EO ดิบ นี่แสดงถึงบทบาทของสารประกอบอื่นๆ และปฏิกิริยาของพวกมันในเอทิลีนออกไซด์ดิบ เมทิลยูเกนอลเพียงอย่างเดียวมีฤทธิ์เล็กน้อย ในขณะที่ยูเกนอลเพียงอย่างเดียวก็มีฤทธิ์ในการฆ่าลูกน้ำในระดับปานกลาง ข้อสรุปนี้ยืนยันในอีกด้านหนึ่ง35,36 และในทางกลับกันขัดแย้งกับข้อสรุปของนักวิจัยรุ่นก่อนๆ37,38 ความแตกต่างในกลุ่มการทำงานของยูเกนอลและเมทิลยูเกนอลอาจส่งผลให้เกิดความเป็นพิษที่แตกต่างกันต่อแมลงเป้าหมายเดียวกัน39 พบว่าลิโมนีนมีฤทธิ์ในการฆ่าตัวอ่อนในระดับปานกลาง ในขณะที่ผลของคาร์โวนไม่มีนัยสำคัญ ในทำนองเดียวกัน ความเป็นพิษที่ค่อนข้างต่ำของลิโมนีนต่อแมลงที่โตเต็มวัย และความเป็นพิษสูงของคาร์โวน สนับสนุนผลลัพธ์ของการศึกษาก่อนหน้านี้บางส่วน แต่ขัดแย้งกับสิ่งอื่น ๆ การมีอยู่ของพันธะคู่ที่ตำแหน่งอินทราไซคลิกและเอ็กโซไซคลิกอาจเพิ่มประโยชน์ของสารประกอบเหล่านี้ในฐานะสารฆ่าตัวอ่อน3,41 ในขณะที่คาร์โวนซึ่งเป็นคีโตนที่มีอัลฟ่าและเบตาคาร์บอนไม่อิ่มตัว อาจแสดงศักยภาพที่สูงกว่าต่อความเป็นพิษในผู้ใหญ่42 อย่างไรก็ตาม ลักษณะเฉพาะของลิโมนีนและคาร์โวนนั้นต่ำกว่าค่า EO Mp ทั้งหมดมาก (ตารางที่ 1 ตารางที่ 3) ในบรรดาสารเทอร์พีนอยด์ที่ทดสอบ พบว่า eudesmol มีฤทธิ์ในการกำจัดลูกน้ำและตัวเต็มวัยมากที่สุด โดยมีค่า LC50 ต่ำกว่า 2.5 ppm ทำให้เป็นสารประกอบที่มีศักยภาพในการควบคุมยุงลาย ประสิทธิภาพของมันดีกว่า EO Em ทั้งหมด แม้ว่าจะไม่สอดคล้องกับการค้นพบของ Cheng และคณะ 40 ก็ตาม ยูเดสมอลเป็นเซสควิเทอร์พีนที่มีไอโซพรีน 2 หน่วยซึ่งมีการระเหยน้อยกว่าโมโนเทอร์พีนที่ได้รับออกซิเจน เช่น ยูคาลิปตัส ดังนั้นจึงมีศักยภาพในการเป็นยาฆ่าแมลงมากกว่า ยูคาลิปตัลเองมีฤทธิ์เป็นตัวเต็มวัยมากกว่าฤทธิ์ของตัวอ่อน และผลจากการศึกษาก่อนหน้านี้ทั้งสนับสนุนและปฏิเสธสิ่งนี้37,43,44 กิจกรรมเพียงอย่างเดียวแทบจะเทียบเคียงได้กับกิจกรรมของ EO Cl ทั้งหมด โมโนเทอร์ปีนแบบไบไซคลิกอีกชนิดหนึ่งคือ α-pinene มีผลกับยุงลายในผู้ใหญ่น้อยกว่าผลจากตัวอ่อนซึ่งตรงกันข้ามกับผลของ EO Cl แบบเต็ม กิจกรรมการฆ่าแมลงโดยรวมของเทอร์พีนอยด์ได้รับอิทธิพลจากความสามารถในการดูดไขมัน ความผันผวน การแตกแขนงของคาร์บอน พื้นที่ฉายภาพ พื้นที่ผิว กลุ่มฟังก์ชัน และตำแหน่งของพวกมัน สารประกอบเหล่านี้อาจออกฤทธิ์โดยการทำลายการสะสมของเซลล์ ขัดขวางการหายใจ ขัดขวางการส่งกระแสประสาท เป็นต้น 47 พบว่าเทเมฟอสออร์กาโนฟอสเฟตสังเคราะห์มีฤทธิ์ในการฆ่าลูกน้ำสูงสุด โดยมีค่า LC50 0.43 ppm ซึ่งสอดคล้องกับข้อมูลของเล็ก - ยูทาลา48. กิจกรรมสำหรับผู้ใหญ่ของออร์กาโนฟอสฟอรัส มาลาไธออนสังเคราะห์รายงานที่ 5.44 ppm แม้ว่าออร์กาโนฟอสเฟตทั้งสองชนิดนี้จะแสดงการตอบสนองที่ดีต่อสายพันธุ์ของยุงลายในห้องปฏิบัติการ แต่ยังมีรายงานความต้านทานต่อยุงต่อสารประกอบเหล่านี้ในส่วนต่างๆ ของโลก อย่างไรก็ตามไม่พบรายงานการพัฒนาการดื้อต่อยาสมุนไพรที่คล้ายกัน50 ดังนั้นพฤกษศาสตร์จึงถือเป็นทางเลือกที่มีศักยภาพแทนสารเคมีกำจัดศัตรูพืชในโครงการควบคุมพาหะ
ทดสอบผลของการฆ่าลูกน้ำกับชุดค่าผสมแบบไบนารี 28 ชุด (1:1) ที่เตรียมจากเทอร์พีนอยด์ที่มีศักยภาพและเทอร์พีนอยด์ที่มีไทเมทฟอส และพบว่าชุดค่าผสม 9 ชุดทำงานร่วมกันได้ แบบปฏิปักษ์ 14 แบบ และแบบปฏิปักษ์ 5 แบบ ไม่มีผลกระทบ ในทางกลับกัน ในการทดสอบทางชีวภาพด้านศักยภาพสำหรับผู้ใหญ่ พบว่าชุดค่าผสม 7 รายการทำงานร่วมกันได้ ชุดค่าผสม 15 รายการเป็นปฏิปักษ์ และชุดค่าผสม 6 รายการรายงานว่าไม่มีผล เหตุผลที่การรวมกันบางอย่างก่อให้เกิดผลเสริมฤทธิ์กันอาจเนื่องมาจากสารประกอบที่มีปฏิกิริยาโต้ตอบพร้อมกันในวิถีทางที่สำคัญที่แตกต่างกัน หรือการยับยั้งตามลำดับของเอนไซม์หลักที่แตกต่างกันของวิถีทางทางชีวภาพโดยเฉพาะ การรวมกันของลิโมนีนกับไดอัลลิลซัลไฟด์ ยูคาลิปตัส หรือยูเกนอลพบว่ามีการทำงานร่วมกันในการใช้งานทั้งขนาดเล็กและขนาดใหญ่ (ตารางที่ 6) ในขณะที่การรวมกันของยูคาลิปตัสหรือ α-pinene พบว่ามีฤทธิ์เป็นปฏิปักษ์ต่อตัวอ่อน โดยเฉลี่ยแล้ว ลิโมนีนดูเหมือนจะทำงานร่วมกันได้ดี ซึ่งอาจเกิดจากการมีอยู่ของกลุ่มเมทิล การแทรกซึมเข้าไปในชั้น corneum ที่ดี และกลไกการออกฤทธิ์ที่แตกต่างกัน52,53 ก่อนหน้านี้มีรายงานว่าลิโมนีนอาจทำให้เกิดพิษโดยการเจาะเข้าไปในผิวหนังชั้นนอกของแมลง (ความเป็นพิษจากการสัมผัส) ส่งผลต่อระบบย่อยอาหาร (สารกันอาหาร) หรือส่งผลต่อระบบทางเดินหายใจ (กิจกรรมการรมควัน) 54 ในขณะที่ฟีนิลโพรพานอยด์ เช่น ยูเกนอล อาจส่งผลต่อเอนไซม์เมตาบอลิซึม 55 ดังนั้นการรวมกันของสารประกอบที่มีกลไกการออกฤทธิ์ต่างกันอาจเพิ่มอันตรายถึงชีวิตโดยรวมของสารผสมได้ พบว่ายูคาลิปตัลทำงานร่วมกันกับไดอัลลิลซัลไฟด์ ยูคาลิปตัส หรือแอลฟา-พินีน แต่การผสมอื่นๆ กับสารประกอบอื่นๆ ไม่เป็นตัวอ่อนหรือเป็นปฏิปักษ์ การศึกษาเบื้องต้นแสดงให้เห็นว่ายูคาลิปตัลมีฤทธิ์ยับยั้งอะเซทิลโคลีนเอสเตอเรส (AChE) เช่นเดียวกับออกทาเอมีนและตัวรับ GABA56 เนื่องจากโมโนเทอร์พีนแบบไซคลิก ยูคาลิปตัล ยูเกนอล ฯลฯ อาจมีกลไกการออกฤทธิ์เหมือนกับฤทธิ์เป็นพิษต่อระบบประสาท 57 จึงลดผลกระทบที่รวมกันของพวกมันผ่านการยับยั้งซึ่งกันและกัน ในทำนองเดียวกัน พบว่าการรวมกันของ Temephos กับ diallyl disulfide, α-pinene และ limonene นั้นทำงานร่วมกันได้ ซึ่งสนับสนุนรายงานก่อนหน้านี้เกี่ยวกับผลเสริมฤทธิ์กันระหว่างผลิตภัณฑ์สมุนไพรและออร์กาโนฟอสเฟตสังเคราะห์
พบว่าการรวมกันของยูเดสมอลและยูคาลิปตัลมีผลเสริมฤทธิ์กันต่อตัวอ่อนและระยะตัวเต็มวัยของยุงลาย Aedes aegypti ซึ่งอาจเนื่องมาจากรูปแบบการออกฤทธิ์ที่แตกต่างกันเนื่องจากโครงสร้างทางเคมีที่แตกต่างกัน Eudesmol (เซสควิเทอร์พีน) อาจส่งผลต่อระบบทางเดินหายใจ 59 และยูคาลิปตอล (โมโนเทอร์พีน) อาจส่งผลต่ออะซิติลโคลีนเอสเตอเรส 60 การสัมผัสส่วนผสมร่วมกันในสถานที่เป้าหมายสองแห่งขึ้นไปอาจเพิ่มผลร้ายแรงของการรวมกัน ในการตรวจวิเคราะห์ทางชีวภาพของสารสำหรับผู้ใหญ่ พบว่ามาลาไธออนทำงานร่วมกันได้กับคาร์โวนหรือยูคาลิปตัลหรือยูคาลิปตอลหรือไดอัลลิลซัลไฟด์หรืออัลฟ่า-พินีน ซึ่งบ่งชี้ว่ามันเสริมฤทธิ์กันด้วยการเติมลิโมนีนและได สารก่อภูมิแพ้ที่เสริมฤทธิ์กันได้ดีสำหรับกลุ่มผลิตภัณฑ์สารประกอบเทอร์พีนทั้งหมด ยกเว้นอัลลิล ไตรซัลไฟด์ Thangam และ Kathiresan61 ยังรายงานผลลัพธ์ที่คล้ายคลึงกันของผลเสริมฤทธิ์กันของมาลาไธออนกับสารสกัดจากสมุนไพร การตอบสนองที่เสริมฤทธิ์กันนี้อาจเนื่องมาจากผลที่เป็นพิษร่วมกันของมาลาไธออนและไฟโตเคมิคอลต่อเอนไซม์ล้างพิษจากแมลง ออร์กาโนฟอสเฟต เช่น มาลาไทออน โดยทั่วไปออกฤทธิ์โดยการยับยั้งไซโตโครม P450 เอสเทอเรสและโมโนออกซีจีเนส62,63,64 ดังนั้นการรวมมาลาไธออนเข้ากับกลไกการออกฤทธิ์เหล่านี้และเทอร์ปีนที่มีกลไกการออกฤทธิ์ต่างกันอาจเพิ่มผลร้ายแรงต่อยุงโดยรวม
ในทางกลับกัน การต่อต้านกันบ่งชี้ว่าสารประกอบที่เลือกมีฤทธิ์ในการรวมกันน้อยกว่าสารประกอบแต่ละชนิดเพียงอย่างเดียว สาเหตุของการต่อต้านในการรวมกันบางรายการอาจเป็นเพราะสารประกอบหนึ่งปรับเปลี่ยนพฤติกรรมของสารประกอบอีกชนิดหนึ่งโดยการเปลี่ยนอัตราการดูดซึม การกระจาย เมแทบอลิซึม หรือการขับถ่าย นักวิจัยในยุคแรกพิจารณาว่านี่เป็นสาเหตุของการเป็นปรปักษ์กันในการผสมยา โมเลกุล กลไกที่เป็นไปได้ 65 ในทำนองเดียวกัน สาเหตุที่เป็นไปได้ของการต่อต้านอาจเกี่ยวข้องกับกลไกการออกฤทธิ์ที่คล้ายคลึงกัน การแข่งขันของสารประกอบที่เป็นส่วนประกอบสำหรับตัวรับหรือตำแหน่งเป้าหมายเดียวกัน ในบางกรณี การยับยั้งโปรตีนเป้าหมายแบบไม่แข่งขันอาจเกิดขึ้นได้เช่นกัน ในการศึกษานี้ สารประกอบออร์กาโนซัลเฟอร์สองชนิด ได้แก่ ไดอัลลิล ไดซัลไฟด์ และไดอัลลิล ไตรซัลไฟด์ แสดงให้เห็นผลที่เป็นปฏิปักษ์ ซึ่งอาจเนื่องมาจากการแข่งขันกันในตำแหน่งเป้าหมายเดียวกัน ในทำนองเดียวกัน สารประกอบซัลเฟอร์ทั้งสองนี้แสดงฤทธิ์ต้านและไม่มีผลเมื่อรวมกับยูเดสโมลและแอลฟา-พีนีน Eudesmol และ alpha-pinene เป็นวัฏจักรโดยธรรมชาติ ในขณะที่ diallyl disulfide และ diallyl trisulfide มีลักษณะเป็นอะลิฟาติก ตามโครงสร้างทางเคมี การรวมกันของสารประกอบเหล่านี้ควรเพิ่มฤทธิ์ที่ทำให้เสียชีวิตโดยรวม เนื่องจากตำแหน่งเป้าหมายมักจะแตกต่างกัน แต่จากการทดลองเราพบการเป็นปรปักษ์กัน ซึ่งอาจเนื่องมาจากบทบาทของสารประกอบเหล่านี้ในสิ่งมีชีวิตบางชนิดที่ไม่รู้จักในร่างกาย ระบบอันเป็นผลมาจากการโต้ตอบ ในทำนองเดียวกันการรวมกันของ cineole และα-pinene ทำให้เกิดการตอบสนองที่เป็นปฏิปักษ์แม้ว่านักวิจัยจะรายงานก่อนหน้านี้ว่าสารประกอบทั้งสองมีเป้าหมายในการดำเนินการที่แตกต่างกัน 47,60 เนื่องจากสารประกอบทั้งสองเป็นโมโนเทอร์ปีนแบบไซคลิก อาจมีบางตำแหน่งเป้าหมายทั่วไปที่อาจแย่งชิงการจับกันและมีอิทธิพลต่อความเป็นพิษโดยรวมของคู่ผสมที่ศึกษา
จากค่า LC50 และอัตราการตายที่สังเกตได้ มีการเลือกชุดค่าผสมเทอร์พีนที่เสริมฤทธิ์กันที่ดีที่สุดสองชุด ได้แก่ คู่ของคาร์โวน + ลิโมนีน และยูคาลิปตอล + ยูเดสมอล รวมถึงออร์กาโนฟอสฟอรัสมาลาไธออนสังเคราะห์กับเทอร์พีน การทดสอบการผสมผสานการทำงานร่วมกันที่เหมาะสมที่สุดของสารประกอบมาลาไธออนและยูเดสมอลได้รับการทดสอบในการทดสอบทางชีวภาพของยาฆ่าแมลงในผู้ใหญ่ กำหนดเป้าหมายอาณานิคมของแมลงขนาดใหญ่เพื่อยืนยันว่าการผสมที่มีประสิทธิภาพเหล่านี้สามารถทำงานกับบุคคลจำนวนมากในพื้นที่เปิดรับแสงที่ค่อนข้างใหญ่ได้หรือไม่ การรวมกันทั้งหมดนี้แสดงให้เห็นถึงผลเสริมฤทธิ์ในการต่อสู้กับฝูงแมลงขนาดใหญ่ ผลลัพธ์ที่คล้ายกันได้รับสำหรับการผสมผสานกันของตัวอ่อนที่เสริมฤทธิ์กันอย่างเหมาะสมที่สุดที่ทดสอบกับตัวอ่อนของยุงลาย Aedes aegypti จำนวนมาก ดังนั้นจึงอาจกล่าวได้ว่าการรวมกันของสารประกอบ EO ของพืชที่เสริมฤทธิ์กันระหว่างตัวอ่อนและตัวเต็มวัยอย่างมีประสิทธิผล เป็นตัวเลือกที่แข็งแกร่งในการต่อต้านสารเคมีสังเคราะห์ที่มีอยู่ และสามารถนำมาใช้เพิ่มเติมในการควบคุมประชากรยุงลายได้ ในทำนองเดียวกัน การผสมที่มีประสิทธิภาพของสารฆ่าตัวอ่อนสังเคราะห์หรือยาฆ่าผู้ใหญ่กับเทอร์พีนก็สามารถนำมาใช้เพื่อลดปริมาณของไทเมทฟอสหรือมาลาไธออนที่ให้แก่ยุงได้ การผสมผสานกันที่มีศักยภาพเหล่านี้อาจเป็นทางเลือกสำหรับการศึกษาในอนาคตเกี่ยวกับวิวัฒนาการของการดื้อยาในยุงลาย
ไข่ของยุงลายถูกเก็บจากศูนย์วิจัยทางการแพทย์ประจำภูมิภาค Dibrugarh สภาวิจัยทางการแพทย์แห่งอินเดีย และเก็บไว้ภายใต้อุณหภูมิที่ควบคุม (28 ± 1 °C) และความชื้น (85 ± 5%) ในภาควิชาสัตววิทยา มหาวิทยาลัย Gauhati ภายใต้ เงื่อนไขต่อไปนี้: Arivoli ถูกอธิบาย และคณะ หลังจากการฟักไข่ ตัวอ่อนจะได้รับอาหารตัวอ่อน (ผงบิสกิตสำหรับสุนัขและยีสต์ในอัตราส่วน 3:1) และตัวเต็มวัยจะได้รับสารละลายกลูโคส 10% เริ่มตั้งแต่วันที่ 3 หลังจากการเกิดขึ้น ยุงตัวเมียที่โตเต็มวัยจะได้รับอนุญาตให้ดูดเลือดของหนูเผือกได้ แช่กระดาษกรองลงในแก้วน้ำแล้วนำไปใส่ในกรงวางไข่
ตัวอย่างพืชที่คัดเลือก ได้แก่ ใบยูคาลิปตัส (Myrtaceae), กะเพรา (กะเพรา), สะระแหน่ (กะเพรา), มะละกอ (Myrtaceae) และหัวอัลเลียม (Amaryllidaceae) รวบรวมจากกูวาฮาติและระบุโดยภาควิชาพฤกษศาสตร์ มหาวิทยาลัยเกาฮาติ ตัวอย่างพืชที่รวบรวมได้ (500 กรัม) ถูกนำไปกลั่นด้วยพลังน้ำโดยใช้เครื่อง Clevenger เป็นเวลา 6 ชั่วโมง EO ที่สกัดได้จะถูกรวบรวมในขวดแก้วที่สะอาดและเก็บไว้ที่ 4°C เพื่อการศึกษาต่อไป
การศึกษาความเป็นพิษของตัวอ่อนลูกน้ำได้รับการศึกษาโดยใช้ขั้นตอนมาตรฐานขององค์การอนามัยโลกที่ปรับเปลี่ยนเล็กน้อย 67 ใช้ DMSO เป็นอิมัลซิไฟเออร์ ความเข้มข้นของ EO แต่ละรายการได้รับการทดสอบครั้งแรกที่ 100 และ 1,000 ppm โดยเผยให้เห็นตัวอ่อน 20 ตัวในแต่ละการจำลอง จากผลที่ได้ มีการใช้ช่วงความเข้มข้นและบันทึกการเสียชีวิตตั้งแต่ 1 ชั่วโมงถึง 6 ชั่วโมง (ทุก 1 ชั่วโมง) และที่ 24 ชั่วโมง 48 ชั่วโมง และ 72 ชั่วโมงหลังการรักษา ความเข้มข้นต่ำกว่าความตาย (LC50) ถูกกำหนดหลังจากการสัมผัสเป็นเวลา 24, 48 และ 72 ชั่วโมง ความเข้มข้นแต่ละอย่างถูกสอบวิเคราะห์เป็นสามเท่าพร้อมกับกลุ่มควบคุมเชิงลบหนึ่งกลุ่ม (น้ำเท่านั้น) และกลุ่มควบคุมเชิงบวกหนึ่งกลุ่ม (น้ำที่บำบัดด้วย DMSO) หากดักแด้เกิดขึ้นและตัวอ่อนของกลุ่มควบคุมมากกว่า 10% ตาย ให้ทำการทดลองซ้ำ หากอัตราการเสียชีวิตในกลุ่มควบคุมอยู่ระหว่าง 5-10% ให้ใช้สูตรแก้ไขแอ๊บบอต 68
วิธีการอธิบายโดย Ramar และคณะ 69 ถูกใช้สำหรับการวิเคราะห์ทางชีวภาพสำหรับผู้ใหญ่กับยุงลายโดยใช้อะซีโตนเป็นตัวทำละลาย ในตอนแรก EO แต่ละตัวได้รับการทดสอบกับยุงลาย Aedes aegypti ตัวเต็มวัยที่ความเข้มข้น 100 และ 1,000 ppm ใช้สารละลายที่เตรียมไว้ครั้งละ 2 มล. กับหมายเลข Whatman กระดาษกรอง 1 แผ่น (ขนาด 12 x 15 cm2) และปล่อยให้อะซิโตนระเหยเป็นเวลา 10 นาที ใช้กระดาษกรองที่ได้รับอะซิโตนเพียง 2 มิลลิลิตรเป็นตัวควบคุม หลังจากที่อะซิโตนระเหยไปแล้ว กระดาษกรองที่ผ่านการบำบัดและกระดาษกรองควบคุมจะถูกใส่ลงในท่อทรงกระบอก (ลึก 10 ซม.) ยุงที่ไม่ดูดกินเลือดอายุ 3 ถึง 4 วัน จำนวน 10 ตัวถูกย้ายไปยังความเข้มข้นสามเท่าของแต่ละความเข้มข้น จากผลการทดสอบเบื้องต้น มีการทดสอบความเข้มข้นต่างๆ ของน้ำมันที่เลือกสรร บันทึกอัตราการตายที่ 1 ชั่วโมง 2 ชั่วโมง 3 ชั่วโมง 4 ชั่วโมง 5 ชั่วโมง 6 ชั่วโมง 24 ชั่วโมง 48 ชั่วโมง และ 72 ชั่วโมงหลังปล่อยยุง คำนวณค่า LC50 สำหรับเวลาเปิดรับแสง 24 ชั่วโมง 48 ชั่วโมง และ 72 ชั่วโมง หากอัตราการเสียชีวิตของล็อตควบคุมเกิน 20% ให้ทำซ้ำการทดสอบทั้งหมด ในทำนองเดียวกัน หากอัตราการเสียชีวิตในกลุ่มควบคุมมากกว่า 5% ให้ปรับผลลัพธ์สำหรับตัวอย่างที่ได้รับการบำบัดโดยใช้สูตรของแอ๊บบอต 68
ทำการวิเคราะห์แก๊สโครมาโทกราฟี (Agilent 7890A) และแมสสเปกโตรเมทรี (Accu TOF GCv, Jeol) เพื่อวิเคราะห์สารประกอบที่เป็นส่วนประกอบของน้ำมันหอมระเหยที่เลือก GC ติดตั้งเครื่องตรวจจับ FID และคอลัมน์ของเส้นเลือดฝอย (HP5-MS) ก๊าซตัวพาคือฮีเลียม อัตราการไหลคือ 1 มล./นาที โปรแกรม GC ตั้งค่า Allium sativum เป็น 10:80-1M-8-220-5M-8-270-9M และ Ocimum Sainttum เป็น 10:80-3M-8-200-3M-10-275-1M-5 – 280, สำหรับสะระแหน่ 10:80-1M-8-200-5M-8-275-1M-5-280 สำหรับยูคาลิปตัส 20.60-1M-10-200-3M-30-280 และสำหรับสีแดงสำหรับพันชั้นคือ 10: 60-1M-8-220-5M-8-270-3M.
สารประกอบหลักของ EO แต่ละตัวได้รับการระบุตามเปอร์เซ็นต์พื้นที่ที่คำนวณจาก GC โครมาโตกราฟีและผลลัพธ์แมสสเปกโตรเมทรี (อ้างอิงถึงฐานข้อมูลมาตรฐาน NIST 70)
สารประกอบหลักสองชนิดใน EO แต่ละตัวได้รับการคัดเลือกตามผลลัพธ์ของ GC-MS และซื้อจาก Sigma-Aldrich ที่ความบริสุทธิ์ 98–99% สำหรับการวิเคราะห์ทางชีวภาพเพิ่มเติม สารประกอบนี้ได้รับการทดสอบประสิทธิภาพของตัวอ่อนและตัวเต็มวัยต่อยุงลายตามที่อธิบายไว้ข้างต้น Tamphosate สังเคราะห์ที่ใช้กันมากที่สุด (Sigma Aldrich) และ Malathion ยาสำหรับผู้ใหญ่ (Sigma Aldrich) ได้รับการวิเคราะห์เพื่อเปรียบเทียบประสิทธิภาพกับสารประกอบ EO ที่เลือก โดยทำตามขั้นตอนเดียวกัน
ของผสมไบนารีของสารประกอบเทอร์พีนที่เลือกและสารประกอบเทอร์พีนบวกกับออร์กาโนฟอสเฟตเชิงพาณิชย์ (ไทล์ฟอสและมาลาไธออน) ถูกเตรียมโดยการผสมขนาดยา LC50 ของสารประกอบตัวเลือกแต่ละตัวในอัตราส่วน 1:1 สารผสมที่เตรียมไว้ได้รับการทดสอบกับตัวอ่อนและระยะตัวเต็มวัยของยุงลาย Aedes aegypti ตามที่อธิบายไว้ข้างต้น การวิเคราะห์ทางชีวภาพแต่ละครั้งถูกดำเนินการเป็นสามเท่าสำหรับแต่ละสารรวมและเพิ่มขึ้นสามเท่าสำหรับสารประกอบแต่ละชนิดที่มีอยู่ในแต่ละสารรวม บันทึกการตายของแมลงเป้าหมายหลังจากผ่านไป 24 ชั่วโมง คำนวณอัตราการตายที่คาดหวังสำหรับสารผสมไบนารีโดยใช้สูตรต่อไปนี้
โดยที่ E = อัตราการตายที่คาดหวังของยุงลายยุงลายโดยตอบสนองต่อการผสมแบบไบนารี เช่น การเชื่อมต่อ (A + B)
ผลของการผสมไบนารี่แต่ละรายการถูกระบุว่าเป็นการทำงานร่วมกัน เป็นปฏิปักษ์ หรือไม่มีผลใดๆ ขึ้นอยู่กับค่า χ2 ที่คำนวณโดยวิธีที่อธิบายโดย Pavla52 คำนวณค่า χ2 สำหรับแต่ละชุดค่าผสมโดยใช้สูตรต่อไปนี้
ผลกระทบของการรวมกันถูกกำหนดให้เป็นการทำงานร่วมกันเมื่อค่า χ2 ที่คำนวณได้ มากกว่าค่าตารางสำหรับระดับความเป็นอิสระที่สอดคล้องกัน (ช่วงความเชื่อมั่น 95%) และหากพบว่าอัตราการเสียชีวิตที่สังเกตได้เกินอัตราการเสียชีวิตที่คาดหวัง ในทำนองเดียวกัน หากค่า χ2 ที่คำนวณได้สำหรับชุดค่าผสมใดๆ เกินค่าตารางโดยมีระดับความเป็นอิสระบางระดับ แต่อัตราการเสียชีวิตที่สังเกตได้ต่ำกว่าอัตราการเสียชีวิตที่คาดไว้ การรักษาจะถือว่าเป็นการต่อต้าน และหากในการรวมกันใด ๆ ค่าที่คำนวณได้ของ χ2 น้อยกว่าค่าตารางในระดับความเป็นอิสระที่สอดคล้องกัน การรวมกันจะถือว่าไม่มีผลกระทบ
เลือกการผสมผสานที่อาจเสริมฤทธิ์กันสามถึงสี่ตัว (ตัวอ่อน 100 ตัวและแมลงตัวอ่อนและแมลงตัวเต็มวัย 50 ตัว) สำหรับการทดสอบกับแมลงจำนวนมาก ผู้ใหญ่) ดำเนินการตามข้างต้น นอกจากส่วนผสมแล้ว สารประกอบแต่ละชนิดที่มีอยู่ในสารผสมที่เลือกยังได้รับการทดสอบกับตัวอ่อนของยุงลายและตัวเต็มวัยในจำนวนเท่ากัน อัตราส่วนการรวมกันคือขนาดยา LC50 ส่วนหนึ่งของสารประกอบตัวเลือกหนึ่งตัวและขนาดยา LC50 ส่วนหนึ่งของสารประกอบที่มีส่วนประกอบอื่น ในการทดสอบทางชีวภาพของกิจกรรมสำหรับผู้ใหญ่ สารประกอบที่เลือกถูกละลายในตัวทำละลายอะซิโตน และนำไปใช้กับกระดาษกรองที่ห่อในภาชนะพลาสติกทรงกระบอกขนาด 1300 ซม. 3 อะซิโตนถูกระเหยเป็นเวลา 10 นาที และตัวเต็มวัยก็ถูกปล่อยออกมา ในทำนองเดียวกัน ในการตรวจวิเคราะห์ทางชีวภาพสำหรับตัวอ่อนดักแด้ ปริมาณของสารประกอบตัวเลือก LC50 จะถูกละลายในปริมาตรที่เท่ากันของ DMSO จากนั้นจึงผสมกับน้ำ 1 ลิตรที่เก็บไว้ในภาชนะพลาสติกขนาด 1300 ซีซี และตัวอ่อนถูกปล่อยออกมา
การวิเคราะห์ความน่าจะเป็นของข้อมูลการตายที่บันทึกไว้ 71 รายการดำเนินการโดยใช้ SPSS (เวอร์ชัน 16) และซอฟต์แวร์ Minitab เพื่อคำนวณค่า LC50
เวลาโพสต์: Jul-01-2024