ขอขอบคุณที่เยี่ยมชม Nature.comเวอร์ชันของเบราว์เซอร์ที่คุณใช้มีการรองรับ CSS อย่างจำกัดเพื่อผลลัพธ์ที่ดีที่สุด เราขอแนะนำให้คุณใช้เบราว์เซอร์เวอร์ชันใหม่กว่า (หรือปิดใช้งานโหมดความเข้ากันได้ใน Internet Explorer)ในระหว่างนี้ เพื่อให้มั่นใจว่าได้รับการสนับสนุนอย่างต่อเนื่อง เรากำลังแสดงเว็บไซต์ที่ไม่มีรูปแบบหรือ JavaScript
การรวมกันของสารประกอบฆ่าแมลงจากพืชอาจมีปฏิกิริยาเสริมฤทธิ์กันหรือเป็นปฏิปักษ์ต่อศัตรูพืชเมื่อพิจารณาจากการแพร่กระจายอย่างรวดเร็วของโรคที่เป็นพาหะของยุงลาย Aedes และความต้านทานที่เพิ่มขึ้นของประชากรยุงลาย Aedes ต่อยาฆ่าแมลงแบบดั้งเดิม สารประกอบเทอร์พีน 28 ชนิดที่มีพื้นฐานจากน้ำมันหอมระเหยจากพืชจึงได้รับการคิดค้นและทดสอบกับตัวอ่อนและระยะตัวเต็มวัยของยุงลาย Aedesน้ำมันหอมระเหยจากพืช (EO) ห้าชนิดได้รับการประเมินในขั้นต้นสำหรับประสิทธิภาพในการฆ่าลูกน้ำและการใช้ในผู้ใหญ่ และสารประกอบหลัก 2 ชนิดถูกระบุใน EO แต่ละตัวตามผลลัพธ์ของ GC-MSมีการซื้อสารประกอบหลักที่ระบุ ได้แก่ ไดอัลลิลไดซัลไฟด์, ไดอัลลิลไตรซัลไฟด์, คาร์โวน, ลิโมนีน, ยูเกนอล, เมทิลยูเกนอล, ยูคาลิปตอล, ยูเดสมอล และอัลฟา-พีนีนของยุงจากนั้นการผสมแบบไบนารี่ของสารประกอบเหล่านี้จึงถูกเตรียมโดยใช้ขนาดยาที่ไม่ถึงตาย และผลที่เสริมฤทธิ์กันและต้านของพวกมันได้รับการทดสอบและกำหนดองค์ประกอบในการฆ่าลูกน้ำที่ดีที่สุดได้มาจากการผสมลิโมนีนกับไดอัลลิลซัลไฟด์ และองค์ประกอบในการฆ่าตัวอ่อนที่ดีที่สุดนั้นได้มาจากการผสมคาร์โวนกับลิโมนีนTemphos ของตัวอ่อนแมลงสังเคราะห์ที่ใช้ในเชิงพาณิชย์และ Malathion ซึ่งเป็นยาสำหรับผู้ใหญ่ได้รับการทดสอบแยกกันและใช้ร่วมกับเทอร์พีนอยด์แบบไบนารีผลการวิจัยพบว่าการรวมกันของเทเมฟอสและไดอัลลิลไดซัลไฟด์และมาลาไธออนและยูเดสมอลเป็นส่วนผสมที่มีประสิทธิผลมากที่สุดส่วนผสมที่มีศักยภาพเหล่านี้มีศักยภาพในการต่อต้านยุงลาย
น้ำมันหอมระเหยจากพืช (EO) เป็นสารรองที่มีสารประกอบออกฤทธิ์ทางชีวภาพหลายชนิด และกำลังมีความสำคัญมากขึ้นเรื่อยๆ ในฐานะทางเลือกแทนยาฆ่าแมลงสังเคราะห์ไม่เพียงแต่เป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อมและเป็นมิตรกับผู้ใช้เท่านั้น แต่ยังเป็นส่วนผสมของสารประกอบออกฤทธิ์ทางชีวภาพต่างๆ ซึ่งยังช่วยลดโอกาสในการพัฒนาการดื้อยา1นักวิจัยได้ตรวจสอบองค์ประกอบของน้ำมันหอมระเหยจากพืชหลายชนิดโดยใช้เทคโนโลยี GC-MS และระบุสารประกอบมากกว่า 3,000 ชนิดจากพืชอะโรมาติก 17,500 ชนิด2 ซึ่งส่วนใหญ่ได้รับการทดสอบคุณสมบัติในการฆ่าแมลงและมีรายงานว่ามีฤทธิ์ฆ่าแมลง3,4การศึกษาบางชิ้นเน้นย้ำว่าความเป็นพิษของส่วนประกอบหลักของสารประกอบเท่ากับหรือมากกว่าความเป็นพิษของเอทิลีนออกไซด์ดิบแต่การใช้สารประกอบเดี่ยวๆ อาจเหลือพื้นที่สำหรับการพัฒนาความต้านทานอีกครั้ง เช่นเดียวกับในกรณีของสารเคมีกำจัดแมลง5,6ดังนั้น สิ่งที่มุ่งเน้นในปัจจุบันคือการเตรียมส่วนผสมของสารประกอบที่ใช้เอทิลีนออกไซด์เพื่อปรับปรุงประสิทธิภาพในการฆ่าแมลง และลดโอกาสที่จะเกิดการต้านทานในประชากรศัตรูพืชเป้าหมายสารประกอบออกฤทธิ์แต่ละตัวที่มีอยู่ใน EO อาจแสดงผลเสริมฤทธิ์กันหรือเป็นปฏิปักษ์ในการรวมกันซึ่งสะท้อนถึงกิจกรรมโดยรวมของ EO ซึ่งเป็นข้อเท็จจริงที่ได้รับการเน้นย้ำอย่างดีในการศึกษาที่ดำเนินการโดยนักวิจัยคนก่อน ๆโปรแกรมควบคุมเวกเตอร์ยังรวมถึง EO และส่วนประกอบต่างๆ อีกด้วยฤทธิ์ฆ่ายุงของน้ำมันหอมระเหยได้รับการศึกษาอย่างกว้างขวางในยุงคูเล็กซ์และยุงก้นปล่องมีงานวิจัยหลายชิ้นที่พยายามพัฒนายาฆ่าแมลงที่มีประสิทธิภาพโดยการรวมพืชหลายชนิดเข้ากับยาฆ่าแมลงสังเคราะห์ที่ใช้ในเชิงพาณิชย์เพื่อเพิ่มความเป็นพิษโดยรวมและลดผลข้างเคียง9แต่การศึกษาสารประกอบดังกล่าวกับยุงลายยังพบไม่บ่อยนักความก้าวหน้าทางวิทยาศาสตร์การแพทย์และการพัฒนายาและวัคซีนได้ช่วยต่อสู้กับโรคที่มีแมลงเป็นพาหะบางชนิดแต่การมีอยู่ของไวรัสสายพันธุ์ต่าง ๆ ที่แพร่กระจายโดยยุงลาย Aedes aegypti ทำให้โปรแกรมการฉีดวัคซีนล้มเหลวดังนั้นเมื่อโรคดังกล่าวเกิดขึ้น โปรแกรมควบคุมแมลงจึงเป็นทางเลือกเดียวในการป้องกันการแพร่กระจายของโรคในสถานการณ์ปัจจุบัน การควบคุมยุงลายมีความสำคัญมากเนื่องจากเป็นพาหะสำคัญของไวรัสต่างๆ และซีโรไทป์ของไวรัสที่ก่อให้เกิดโรคไข้เลือดออก ซิกา ไข้เลือดออกไข้เลือดออก ไข้เหลือง เป็นต้น สิ่งที่น่าสังเกตมากที่สุดคือจำนวน กรณีของโรคที่เกิดจากยุงลายที่เป็นพาหะนำโรคเกือบทั้งหมดเพิ่มขึ้นทุกปีในอียิปต์และเพิ่มขึ้นทั่วโลกดังนั้นในบริบทนี้ จึงมีความจำเป็นเร่งด่วนในการพัฒนามาตรการควบคุมประชากรยุงลายที่เป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อมและมีประสิทธิภาพผู้สมัครที่มีศักยภาพในเรื่องนี้คือ EO สารประกอบที่เป็นส่วนประกอบ และการรวมกันดังนั้น การศึกษานี้จึงพยายามที่จะระบุการผสมผสานที่มีประสิทธิภาพของสารประกอบ EO หลักของพืชจากพืช 5 ชนิดที่มีคุณสมบัติในการฆ่าแมลง (เช่น สะระแหน่ โหระพาศักดิ์สิทธิ์ ยูคาลิปตัสด่าง อัลเลียมซัลเฟอร์ และเมลาลิวก้า) กับยุงลาย
EO ที่ได้รับการคัดเลือกทั้งหมดแสดงให้เห็นถึงฤทธิ์ในการฆ่าลูกน้ำกับยุงลายด้วยค่า LC50 เป็นเวลา 24 ชั่วโมง ตั้งแต่ 0.42 ถึง 163.65 ppmกิจกรรมการฆ่าลูกน้ำสูงสุดถูกบันทึกไว้สำหรับเปปเปอร์มินต์ (Mp) EO ที่มีค่า LC50 0.42 ppm ที่ 24 ชั่วโมง ตามด้วยกระเทียม (As) ที่มีค่า LC50 16.19 ppm ที่ 24 ชั่วโมง (ตารางที่ 1)
ยกเว้น Ocimum Sainttum, Os EO, EO ที่ผ่านการคัดกรองอื่นๆ ทั้งหมดสี่ตัวแสดงผลการแพ้อย่างเห็นได้ชัด โดยค่า LC50 อยู่ระหว่าง 23.37 ถึง 120.16 ppm ตลอดระยะเวลาการสัมผัส 24 ชั่วโมงThymophilus striata (Cl) EO มีประสิทธิผลมากที่สุดในการฆ่าผู้ใหญ่ด้วยค่า LC50 23.37 ppm ภายใน 24 ชั่วโมงหลังจากได้รับสัมผัส รองลงมาคือ Eucalyptus maculata (Em) ซึ่งมีค่า LC50 101.91 ppm (ตารางที่ 1)ในทางกลับกัน ค่า LC50 สำหรับ Os ยังไม่ได้รับการกำหนดเนื่องจากอัตราการตายสูงสุดที่ 53% ถูกบันทึกไว้ในขนาดสูงสุด (รูปที่ 3 เพิ่มเติม)
สารประกอบที่เป็นส่วนประกอบหลักสองชนิดในแต่ละ EO ได้รับการระบุและเลือกตามผลลัพธ์ของฐานข้อมูลไลบรารี NIST, เปอร์เซ็นต์พื้นที่ของ GC โครมาโตกราฟี และผลลัพธ์ของสเปกตรัม MS (ตารางที่ 2)สำหรับ EO As สารประกอบหลักที่ระบุคือไดอัลลิลซัลไฟด์และไดอัลลิลไตรซัลไฟด์สำหรับ EO Mp สารประกอบหลักที่ระบุคือ carvone และ limonene สำหรับ EO Em สารประกอบหลักที่ระบุคือ eudesmol และ eucalyptol;สำหรับ EO Os สารประกอบหลักที่ระบุคือ eugenol และ methyl eugenol และสำหรับ EO Cl สารประกอบหลักที่ระบุคือ eugenol และ α-pinene (รูปที่ 1 ตัวเลขเสริม 5–8 ตารางเสริม 1–5)
ผลลัพธ์ของแมสสเปกโตรเมทรีของเทอร์พีนอยด์หลักของน้ำมันหอมระเหยที่เลือกสรร (เอ-ไดอัลลิล ไดซัลไฟด์, บี-ไดอัลลิล ไตรซัลไฟด์, ซี-ยูเกนอล, ดี-เมทิล ยูเกนอล, อี-ลิโมนีน, ซีเปโรน F-อะโรมาติก, G-α-ไพนีน, H-ซินีโอล ; R-ยูดามอล)
สารประกอบทั้งหมดเก้าชนิด (ไดอัลลิลไดซัลไฟด์, ไดอัลลิลไตรซัลไฟด์, ยูเกนอล, เมทิลยูเกนอล, คาร์โวน, ลิโมนีน, ยูคาลิปตัล, ยูเดสโมล, α-ปินีน) ถูกระบุว่าเป็นสารประกอบที่มีประสิทธิภาพซึ่งเป็นส่วนประกอบหลักของ EO และได้รับการวิเคราะห์ทางชีวภาพแยกกันกับยุงลายที่ตัวอ่อน ขั้นตอน-สารประกอบ eudesmol มีฤทธิ์ในการฆ่าลูกน้ำสูงสุดโดยมีค่า LC50 เท่ากับ 2.25 ppm หลังจากสัมผัสเป็นเวลา 24 ชั่วโมงนอกจากนี้ยังพบว่าสารประกอบ diallyl disulfide และ diallyl trisulfide อาจมีฤทธิ์ในการฆ่าลูกน้ำ โดยมีปริมาณรังสีที่ไม่ถึงตายในช่วง 10-20 ppmกิจกรรมของตัวอ่อนในระดับปานกลางถูกสังเกตอีกครั้งสำหรับสารประกอบยูเกนอล, ลิโมนีน และยูคาลิปทอล โดยมีค่า LC50 63.35 ppm, 139.29 ppmและ 181.33 ppm หลังจาก 24 ชั่วโมง ตามลำดับ (ตารางที่ 3)อย่างไรก็ตามไม่พบศักยภาพในการฆ่าตัวอ่อนของเมทิลยูเกนอลและคาร์โวนแม้ในปริมาณสูงสุดดังนั้นจึงไม่ได้คำนวณค่า LC50 (ตารางที่ 3)ยาฆ่าลูกน้ำสังเคราะห์ Temephos มีความเข้มข้นที่ทำให้ตายเฉลี่ย 0.43 ppm ต่อยุงลาย Aedes aegypti ตลอด 24 ชั่วโมงหลังจากได้รับสัมผัส (ตารางที่ 3 ตารางเสริม 6)
สารประกอบเจ็ดชนิด (ไดอัลลิลไดซัลไฟด์, ไดอัลลิลไตรซัลไฟด์, ยูคาลิปตัล, α-ปินีน, ยูเดสมอล, ลิโมนีน และคาร์โวน) ถูกระบุว่าเป็นสารประกอบหลักของ EO ที่มีประสิทธิภาพ และได้รับการทดสอบแยกกันกับยุงลายอียิปต์ตัวเต็มวัยจากการวิเคราะห์การถดถอยของ Probit พบว่า Eudesmol มีศักยภาพสูงสุดโดยมีค่า LC50 เท่ากับ 1.82 ppm ตามด้วยยูคาลิปตัลที่มีค่า LC50 17.60 ppm ที่เวลาสัมผัส 24 ชั่วโมงสารประกอบอีก 5 ชนิดที่เหลือที่ทดสอบมีอันตรายปานกลางต่อผู้ใหญ่ที่มี LC50 มีค่าตั้งแต่ 140.79 ถึง 737.01 ppm (ตารางที่ 3)ออร์กาโนฟอสฟอรัสมาลาไธออนสังเคราะห์มีศักยภาพน้อยกว่ายูเดสโมลและสูงกว่าสารประกอบอีกหกชนิด โดยมีค่า LC50 อยู่ที่ 5.44 ppm ตลอดระยะเวลาการสัมผัส 24 ชั่วโมง (ตารางที่ 3 ตารางเสริม 6)
สารประกอบตะกั่วที่มีศักยภาพเจ็ดชนิดและออร์กาโนฟอสฟอรัส เทเมโฟเสตถูกเลือกเพื่อสร้างสูตรผสมแบบไบนารีของขนาดยา LC50 ของพวกมันในอัตราส่วน 1:1มีการเตรียมและทดสอบชุดค่าผสมไบนารีทั้งหมด 28 รายการสำหรับประสิทธิภาพในการฆ่าลูกน้ำกับยุงลายพบว่าชุดค่าผสมเก้าชุดทำงานร่วมกันได้ ชุดค่าผสม 14 ชุดเป็นปฏิปักษ์ และชุดค่าผสมห้าชุดไม่ใช่ยาฆ่าลูกน้ำในบรรดาการผสมผสานที่ทำงานร่วมกัน การรวมกันของ diallyl disulfide และ temofol มีประสิทธิภาพมากที่สุด โดยมีอัตราการเสียชีวิต 100% ที่สังเกตได้หลังจาก 24 ชั่วโมง (ตารางที่ 4)ในทำนองเดียวกัน ส่วนผสมของลิโมนีนกับไดอัลลิลไดซัลไฟด์และยูเกนอลกับไทเมทฟอสมีศักยภาพที่ดีโดยสังเกตการตายของตัวอ่อนได้ที่ 98.3% (ตารางที่ 5)สารผสมที่เหลืออีก 4 ชนิด ได้แก่ eudesmol บวก eucalyptol, eudesmol บวก limonene, eucalyptol บวก alpha-pinene, alpha-pinene บวก temephos ยังแสดงให้เห็นประสิทธิภาพในการฆ่าลูกน้ำที่มีนัยสำคัญด้วย โดยมีอัตราการเสียชีวิตที่สังเกตได้เกิน 90%อัตราการเสียชีวิตที่คาดหวังอยู่ที่ประมาณ 60-75%(ตารางที่ 4).อย่างไรก็ตาม การรวมกันของลิโมนีนกับ α-pinene หรือยูคาลิปตัสแสดงปฏิกิริยาที่เป็นปฏิปักษ์ในทำนองเดียวกัน พบว่าส่วนผสมของ Temephos กับ eugenol หรือ eucalyptus หรือ eudesmol หรือ diallyl trisulfide พบว่ามีฤทธิ์เป็นปฏิปักษ์ในทำนองเดียวกัน การรวมกันของไดอัลลิล ไดซัลไฟด์ และไดอัลลิล ไตรซัลไฟด์ และการรวมกันของสารประกอบเหล่านี้อย่างใดอย่างหนึ่งกับยูเดสโมลหรือยูเกนอลเป็นปฏิปักษ์ต่อการกระทำของตัวอ่อนของพวกมันมีรายงานการเป็นปรปักษ์กันด้วยการรวมกันของ eudesmol กับ eugenol หรือ α-pinene
จากสารผสมไบนารี 28 รายการทั้งหมดที่ทดสอบว่ามีฤทธิ์เป็นกรดในผู้ใหญ่ มี 7 ชุดที่ทำงานร่วมกันได้ 6 รายการไม่มีผล และ 15 รายการเป็นแบบปฏิปักษ์พบว่าส่วนผสมของยูเดสมอลกับยูคาลิปตัสและลิโมนีนกับคาร์โวนมีประสิทธิผลมากกว่าส่วนผสมที่เสริมฤทธิ์กันอื่นๆ โดยมีอัตราการเสียชีวิตที่ 24 ชั่วโมงอยู่ที่ 76% และ 100% ตามลำดับ (ตารางที่ 5)มีการสังเกตพบว่า Malathion แสดงผลเสริมฤทธิ์กันกับสารประกอบทั้งหมดรวมกัน ยกเว้นลิโมนีนและไดอัลลิล ไตรซัลไฟด์ในทางกลับกัน พบการต่อต้านกันระหว่าง diallyl disulfide และ diallyl trisulfide และการรวมกันของทั้งสองอย่างกับยูคาลิปตัสหรือยูคาลิปตัลหรือคาร์โวนหรือลิโมนีนในทำนองเดียวกัน การรวมกันของ α-pinene กับ eudesmol หรือ limonene, eucalyptol ร่วมกับ carvone หรือ limonene และ limonene ร่วมกับ eudesmol หรือ Malathion แสดงให้เห็นผลในการต่อต้านตัวอ่อนของตัวอ่อนสำหรับชุดค่าผสมที่เหลืออีก 6 ชุด ไม่มีความแตกต่างที่มีนัยสำคัญระหว่างการเสียชีวิตที่คาดหวังและการเสียชีวิตที่สังเกตได้ (ตารางที่ 5)
จากผลการทำงานร่วมกันและปริมาณที่ไม่ถึงตาย ความเป็นพิษของตัวอ่อนของพวกมันต่อยุงลาย Aedes aegypti จำนวนมากได้รับการคัดเลือกและทดสอบเพิ่มเติมในท้ายที่สุดผลการศึกษาพบว่า อัตราการตายของตัวอ่อนที่สังเกตได้โดยใช้การผสมแบบไบนารี ได้แก่ ยูจีนอล-ลิโมนีน, ไดอัลลิล ไดซัลไฟด์-ลิโมนีน และไดอัลลิล ไดซัลไฟด์-ไทม์ฟอส อยู่ที่ 100% ในขณะที่การตายของตัวอ่อนที่คาดหวังคือ 76.48%, 72.16% และ 63.4% ตามลำดับ (ตารางที่ 6)-การรวมกันของลิโมนีนและยูเดสมอลมีประสิทธิผลค่อนข้างน้อย โดยพบการตายของตัวอ่อน 88% ตลอดระยะเวลาการสัมผัส 24 ชั่วโมง (ตารางที่ 6)โดยสรุป ชุดค่าผสมไบนารี่ที่เลือกทั้งสี่ยังแสดงให้เห็นถึงผลเสริมฤทธิ์ในการฆ่าลูกน้ำกับยุงลายเมื่อนำไปใช้ในวงกว้าง (ตารางที่ 6)
เลือกการผสมผสานที่ทำงานร่วมกันสามแบบสำหรับการวิเคราะห์ทางชีวภาพสำหรับผู้ใหญ่เพื่อควบคุมประชากรยุงลายที่โตเต็มวัยจำนวนมากในการเลือกชุดค่าผสมเพื่อทดสอบกับอาณานิคมของแมลงขนาดใหญ่ อันดับแรกเรามุ่งเน้นไปที่ชุดค่าผสมเทอร์พีนที่เสริมฤทธิ์กันที่ดีที่สุดสองชุด ได้แก่ คาร์โวนบวกลิโมนีน และยูคาลิปตัลบวกกับยูเดสมอลประการที่สอง การผสมผสานการทำงานร่วมกันที่ดีที่สุดได้รับการคัดเลือกจากการผสมผสานระหว่างออร์กาโนฟอสเฟต มาลาไธออนสังเคราะห์และเทอร์พีนอยด์เราเชื่อว่าการผสมผสานระหว่างมาลาไทออนและยูเดสมอลเป็นการผสมผสานที่ดีที่สุดสำหรับการทดสอบในอาณานิคมของแมลงขนาดใหญ่ เนื่องจากมีอัตราการตายสูงสุดที่สังเกตได้และค่า LC50 ต่ำมากของส่วนผสมที่เข้าข่ายMalathion แสดงการทำงานร่วมกันร่วมกับ α-pinene, diallyl disulfide, ยูคาลิปตัส, carvone และ eudesmolแต่ถ้าเราดูค่า LC50 Eudesmol มีค่าต่ำสุด (2.25 ppm)ค่า LC50 ที่คำนวณได้ของ Malathion, α-pinene, diallyl disulfide, eucalyptol และ carvone คือ 5.4, 716.55, 166.02, 17.6 และ 140.79 ppmตามลำดับค่าเหล่านี้บ่งชี้ว่าการรวมกันของ Malathion และ eudesmol เป็นส่วนผสมที่เหมาะสมที่สุดในแง่ของปริมาณผลการศึกษาพบว่าการรวมกันของคาร์โวนบวกลิโมนีน และยูเดสมอลบวกมาลาไธออนมีอัตราการเสียชีวิตที่สังเกตได้ 100% เมื่อเทียบกับอัตราการเสียชีวิตที่คาดหวังไว้ที่ 61% ถึง 65%การใช้ร่วมกันอีกประการหนึ่ง ได้แก่ ยูเดสมอลร่วมกับยูคาลิปตัล มีอัตราการเสียชีวิต 78.66% หลังจากได้รับสัมผัส 24 ชั่วโมง เทียบกับอัตราการเสียชีวิตที่คาดหวังไว้ที่ 60%ชุดค่าผสมที่เลือกทั้งสามชุดแสดงให้เห็นถึงผลเสริมฤทธิ์กันแม้ว่าจะใช้กับยุงลาย Aedes aegypti ที่โตเต็มวัยในวงกว้างก็ตาม (ตารางที่ 6)
ในการศึกษานี้ EO ของพืชที่เลือก เช่น Mp, As, Os, Em และ Cl แสดงให้เห็นผลร้ายแรงต่อระยะตัวอ่อนและระยะตัวเต็มวัยของยุงลายMp EO มีฤทธิ์ในการฆ่าลูกน้ำสูงสุดโดยมีค่า LC50 0.42 ppm ตามด้วย As, Os และ Em EOs ที่มีค่า LC50 น้อยกว่า 50 ppm หลังจาก 24 ชั่วโมงผลลัพธ์เหล่านี้สอดคล้องกับการศึกษายุงและแมลงวันตั๊กแตนอื่นๆ10,11,12,13,14 ก่อนหน้านี้แม้ว่าประสิทธิภาพในการฆ่าตัวอ่อนของ Cl จะต่ำกว่าน้ำมันหอมระเหยอื่นๆ โดยมีค่า LC50 อยู่ที่ 163.65 ppm หลังจาก 24 ชั่วโมง แต่ศักยภาพในการกำจัดตัวอ่อนจะสูงที่สุดโดยมีค่า LC50 อยู่ที่ 23.37 ppm หลังจาก 24 ชั่วโมงMp, As และ Em EOs ยังแสดงศักยภาพในการแพ้ได้ดีโดยมีค่า LC50 ในช่วง 100–120 ppm ที่ 24 ชั่วโมงของการสัมผัส แต่ค่อนข้างต่ำกว่าประสิทธิภาพในการฆ่าลูกน้ำในทางกลับกัน EO Os แสดงผลการแพ้ได้เล็กน้อยแม้ในขนาดยารักษาที่สูงที่สุดดังนั้นผลการวิจัยพบว่าความเป็นพิษของเอทิลีนออกไซด์ต่อพืชอาจแตกต่างกันไปขึ้นอยู่กับระยะการพัฒนาของยุง15นอกจากนี้ยังขึ้นอยู่กับอัตราการแทรกซึมของ EO เข้าไปในร่างกายของแมลง ปฏิกิริยาระหว่างพวกมันกับเอนไซม์เป้าหมายเฉพาะ และความสามารถในการล้างพิษของยุงในแต่ละระยะพัฒนาการ16การศึกษาจำนวนมากแสดงให้เห็นว่าสารประกอบที่เป็นส่วนประกอบหลักเป็นปัจจัยสำคัญในฤทธิ์ทางชีวภาพของเอทิลีนออกไซด์ เนื่องจากเป็นส่วนประกอบส่วนใหญ่ของสารประกอบทั้งหมด3,12,17,18ดังนั้นเราจึงพิจารณาสารประกอบหลักสองชนิดในแต่ละ EOจากผลลัพธ์ของ GC-MS พบว่า diallyl disulfide และ diallyl trisulfide เป็นสารประกอบหลักของ EO As ซึ่งสอดคล้องกับรายงานก่อนหน้านี้19,20,21แม้ว่ารายงานก่อนหน้านี้ระบุว่าเมนทอลเป็นหนึ่งในสารประกอบหลักของมัน แต่คาร์โวนและลิโมนีนก็ถูกระบุอีกครั้งว่าเป็นสารประกอบหลักของ Mp EO22,23ข้อมูลองค์ประกอบของ Os EO แสดงให้เห็นว่ายูเกนอลและเมทิลยูเกนอลเป็นสารประกอบหลัก ซึ่งคล้ายกับการค้นพบของนักวิจัยรุ่นก่อนๆ16,24มีรายงานว่ายูคาลิปตัลและยูคาลิปตัลเป็นสารประกอบหลักที่มีอยู่ในน้ำมันใบ Em ซึ่งสอดคล้องกับการค้นพบของนักวิจัยบางคน25,26 แต่ตรงกันข้ามกับการค้นพบของ Olalade และคณะ 27ความโดดเด่นของ cineole และ α-pinene พบได้ในน้ำมันหอมระเหยเสมหะ ซึ่งคล้ายกับการศึกษาก่อนหน้านี้มีรายงานความแตกต่างในองค์ประกอบและความเข้มข้นของน้ำมันหอมระเหยที่สกัดจากพืชชนิดเดียวกันในสถานที่ต่างกัน และยังพบเห็นได้ในการศึกษานี้ ซึ่งได้รับอิทธิพลจากสภาพการเจริญเติบโตของพืชทางภูมิศาสตร์ เวลาเก็บเกี่ยว ระยะการพัฒนา หรืออายุของพืชการปรากฏตัวของเคมีบำบัด ฯลฯ 22,30,31,32จากนั้นจึงจัดซื้อสารประกอบสำคัญที่ระบุและทดสอบผลในการฆ่าลูกน้ำและผลต่อยุงลาย Aedes aegypti ที่โตเต็มวัยผลการศึกษาพบว่าฤทธิ์ในการฆ่าตัวอ่อนของไดอัลลิล ไดซัลไฟด์สามารถเทียบเคียงได้กับฤทธิ์ของ EO As ดิบแต่กิจกรรมของ diallyl trisulfide นั้นสูงกว่า EO Asผลลัพธ์เหล่านี้คล้ายกับผลลัพธ์ที่ได้รับจาก Kimbaris และคณะ33 บน Culex ฟิลิปปินส์อย่างไรก็ตาม สารประกอบทั้งสองนี้ไม่ได้แสดงฤทธิ์ฆ่าเชื้อที่ดีต่อยุงเป้าหมาย ซึ่งสอดคล้องกับผลลัพธ์ของ Plata-Rueda และคณะ ต่อ Tenebrio molitorOs EO มีผลกับระยะตัวอ่อนของยุงลาย แต่ไม่ใช่กับระยะตัวเต็มวัยเป็นที่ยอมรับกันว่ากิจกรรมการฆ่าลูกน้ำของสารประกอบหลักแต่ละชนิดนั้นต่ำกว่ากิจกรรมของ Os EO ดิบนี่แสดงถึงบทบาทของสารประกอบอื่นๆ และปฏิกิริยาของพวกมันในเอทิลีนออกไซด์ดิบเมทิลยูเกนอลเพียงอย่างเดียวมีฤทธิ์เล็กน้อย ในขณะที่ยูเกนอลเพียงอย่างเดียวก็มีฤทธิ์ในการฆ่าลูกน้ำในระดับปานกลางข้อสรุปนี้ยืนยันในอีกด้านหนึ่ง35,36 และในทางกลับกันขัดแย้งกับข้อสรุปของนักวิจัยรุ่นก่อนๆ37,38ความแตกต่างในกลุ่มการทำงานของยูเกนอลและเมทิลยูเกนอลอาจส่งผลให้เกิดความเป็นพิษที่แตกต่างกันต่อแมลงเป้าหมายเดียวกัน39พบว่าลิโมนีนมีฤทธิ์ในการฆ่าตัวอ่อนในระดับปานกลาง ในขณะที่ผลของคาร์โวนไม่มีนัยสำคัญในทำนองเดียวกัน ความเป็นพิษที่ค่อนข้างต่ำของลิโมนีนต่อแมลงที่โตเต็มวัย และความเป็นพิษสูงของคาร์โวน สนับสนุนผลลัพธ์ของการศึกษาก่อนหน้านี้บางส่วน แต่ขัดแย้งกับสิ่งอื่น ๆการมีอยู่ของพันธะคู่ที่ตำแหน่งอินทราไซคลิกและเอ็กโซไซคลิกอาจเพิ่มประโยชน์ของสารประกอบเหล่านี้ในฐานะสารฆ่าตัวอ่อน3,41 ในขณะที่คาร์โวนซึ่งเป็นคีโตนที่มีอัลฟ่าและเบตาคาร์บอนไม่อิ่มตัว อาจแสดงศักยภาพที่สูงกว่าต่อความเป็นพิษในผู้ใหญ่42อย่างไรก็ตาม ลักษณะเฉพาะของลิโมนีนและคาร์โวนนั้นต่ำกว่าค่า EO Mp ทั้งหมดมาก (ตารางที่ 1 ตารางที่ 3)ในบรรดาสารเทอร์พีนอยด์ที่ทดสอบ พบว่า eudesmol มีฤทธิ์ในการกำจัดลูกน้ำและตัวเต็มวัยมากที่สุด โดยมีค่า LC50 ต่ำกว่า 2.5 ppm ทำให้เป็นสารประกอบที่มีศักยภาพในการควบคุมยุงลายประสิทธิภาพของมันดีกว่า EO Em ทั้งหมด แม้ว่าจะไม่สอดคล้องกับการค้นพบของ Cheng และคณะ 40 ก็ตามยูเดสมอลเป็นเซสควิเทอร์พีนที่มีไอโซพรีน 2 หน่วยซึ่งมีการระเหยน้อยกว่าโมโนเทอร์พีนที่ได้รับออกซิเจน เช่น ยูคาลิปตัส ดังนั้นจึงมีศักยภาพในการเป็นยาฆ่าแมลงมากกว่ายูคาลิปตัลเองมีฤทธิ์เป็นตัวเต็มวัยมากกว่าฤทธิ์ของตัวอ่อน และผลจากการศึกษาก่อนหน้านี้ทั้งสนับสนุนและปฏิเสธสิ่งนี้37,43,44กิจกรรมเพียงอย่างเดียวแทบจะเทียบเคียงได้กับกิจกรรมของ EO Cl ทั้งหมดโมโนเทอร์ปีนแบบไบไซคลิกอีกชนิดหนึ่งคือ α-pinene มีผลกับยุงลายในผู้ใหญ่น้อยกว่าผลจากตัวอ่อนซึ่งตรงกันข้ามกับผลของ EO Cl แบบเต็มกิจกรรมการฆ่าแมลงโดยรวมของเทอร์พีนอยด์ได้รับอิทธิพลจากความสามารถในการดูดไขมัน ความผันผวน การแตกแขนงของคาร์บอน พื้นที่ฉายภาพ พื้นที่ผิว กลุ่มฟังก์ชัน และตำแหน่งของพวกมันสารประกอบเหล่านี้อาจออกฤทธิ์โดยการทำลายการสะสมของเซลล์ ขัดขวางการหายใจ ขัดขวางการส่งกระแสประสาท เป็นต้น 47 พบว่าเทเมฟอสออร์กาโนฟอสเฟตสังเคราะห์มีฤทธิ์ในการฆ่าลูกน้ำสูงสุด โดยมีค่า LC50 0.43 ppm ซึ่งสอดคล้องกับข้อมูลของเล็ก - ยูทาลา48.กิจกรรมสำหรับผู้ใหญ่ของออร์กาโนฟอสฟอรัส มาลาไธออนสังเคราะห์รายงานที่ 5.44 ppmแม้ว่าออร์กาโนฟอสเฟตทั้งสองชนิดนี้จะแสดงการตอบสนองที่ดีต่อสายพันธุ์ของยุงลายในห้องปฏิบัติการ แต่ยังมีรายงานความต้านทานต่อยุงต่อสารประกอบเหล่านี้ในส่วนต่างๆ ของโลกอย่างไรก็ตามไม่พบรายงานการพัฒนาการดื้อต่อยาสมุนไพรที่คล้ายกัน50ดังนั้นพฤกษศาสตร์จึงถือเป็นทางเลือกที่มีศักยภาพแทนสารเคมีกำจัดศัตรูพืชในโครงการควบคุมพาหะ
ทดสอบผลของการฆ่าลูกน้ำกับชุดค่าผสมแบบไบนารี 28 ชุด (1:1) ที่เตรียมจากเทอร์พีนอยด์ที่มีศักยภาพและเทอร์พีนอยด์ที่มีไทเมทฟอส และพบว่าชุดค่าผสม 9 ชุดทำงานร่วมกันได้ แบบปฏิปักษ์ 14 แบบ และแบบปฏิปักษ์ 5 แบบไม่มีผลกระทบ.ในทางกลับกัน ในการทดสอบทางชีวภาพด้านศักยภาพสำหรับผู้ใหญ่ พบว่าชุดค่าผสม 7 รายการทำงานร่วมกันได้ ชุดค่าผสม 15 รายการเป็นปฏิปักษ์ และชุดค่าผสม 6 รายการรายงานว่าไม่มีผลเหตุผลที่การรวมกันบางอย่างก่อให้เกิดผลเสริมฤทธิ์กันอาจเนื่องมาจากสารประกอบที่มีปฏิกิริยาโต้ตอบพร้อมกันในวิถีทางที่สำคัญที่แตกต่างกัน หรือการยับยั้งตามลำดับของเอนไซม์หลักที่แตกต่างกันของวิถีทางทางชีวภาพโดยเฉพาะการรวมกันของลิโมนีนกับไดอัลลิลซัลไฟด์ ยูคาลิปตัส หรือยูเกนอลพบว่ามีการทำงานร่วมกันในการใช้งานทั้งขนาดเล็กและขนาดใหญ่ (ตารางที่ 6) ในขณะที่การรวมกันของยูคาลิปตัสหรือ α-pinene พบว่ามีฤทธิ์เป็นปฏิปักษ์ต่อตัวอ่อนโดยเฉลี่ยแล้ว ลิโมนีนดูเหมือนจะทำงานร่วมกันได้ดี ซึ่งอาจเกิดจากการมีอยู่ของกลุ่มเมทิล การแทรกซึมเข้าไปในชั้น corneum ที่ดี และกลไกการออกฤทธิ์ที่แตกต่างกัน52,53ก่อนหน้านี้มีรายงานว่าลิโมนีนอาจทำให้เกิดพิษโดยการเจาะเข้าไปในผิวหนังชั้นนอกของแมลง (ความเป็นพิษจากการสัมผัส) ส่งผลต่อระบบย่อยอาหาร (สารกันอาหาร) หรือส่งผลต่อระบบทางเดินหายใจ (กิจกรรมการรมควัน) 54 ในขณะที่ฟีนิลโพรพานอยด์ เช่น ยูเกนอล อาจส่งผลต่อเอนไซม์เมตาบอลิซึม 55 ดังนั้นการรวมกันของสารประกอบที่มีกลไกการออกฤทธิ์ต่างกันอาจเพิ่มอันตรายถึงชีวิตโดยรวมของสารผสมได้พบว่ายูคาลิปตัลทำงานร่วมกันกับไดอัลลิลซัลไฟด์ ยูคาลิปตัส หรือแอลฟา-พีนีน แต่การผสมอื่นๆ กับสารประกอบอื่นๆ ไม่เป็นตัวอ่อนหรือเป็นปฏิปักษ์การศึกษาเบื้องต้นแสดงให้เห็นว่ายูคาลิปตัลมีฤทธิ์ยับยั้งอะเซทิลโคลีนเอสเตอเรส (AChE) เช่นเดียวกับออกทาเอมีนและตัวรับ GABA56เนื่องจากโมโนเทอร์พีนแบบไซคลิก ยูคาลิปตัล ยูเกนอล ฯลฯ อาจมีกลไกการออกฤทธิ์เหมือนกับฤทธิ์เป็นพิษต่อระบบประสาท 57 จึงลดผลกระทบที่รวมกันของพวกมันผ่านการยับยั้งซึ่งกันและกันในทำนองเดียวกัน พบว่าการรวมกันของ Temephos กับ diallyl disulfide, α-pinene และ limonene นั้นทำงานร่วมกันได้ ซึ่งสนับสนุนรายงานก่อนหน้านี้เกี่ยวกับผลเสริมฤทธิ์กันระหว่างผลิตภัณฑ์สมุนไพรและออร์กาโนฟอสเฟตสังเคราะห์
พบว่าการรวมกันของยูเดสมอลและยูคาลิปตัลมีผลเสริมฤทธิ์กันต่อตัวอ่อนและระยะตัวเต็มวัยของยุงลาย Aedes aegypti ซึ่งอาจเนื่องมาจากรูปแบบการออกฤทธิ์ที่แตกต่างกันเนื่องจากโครงสร้างทางเคมีที่แตกต่างกันEudesmol (เซสควิเทอร์พีน) อาจส่งผลต่อระบบทางเดินหายใจ 59 และยูคาลิปตอล (โมโนเทอร์พีน) อาจส่งผลต่ออะซิติลโคลีนเอสเตอเรส 60การสัมผัสส่วนผสมร่วมกันในสถานที่เป้าหมายสองแห่งขึ้นไปอาจเพิ่มผลร้ายแรงของการรวมกันในการตรวจวิเคราะห์ทางชีวภาพของสารสำหรับผู้ใหญ่ พบว่ามาลาไธออนทำงานร่วมกันได้กับคาร์โวนหรือยูคาลิปตัลหรือยูคาลิปตอลหรือไดอัลลิลซัลไฟด์หรืออัลฟ่า-พินีน ซึ่งบ่งชี้ว่ามันเสริมฤทธิ์กันด้วยการเติมลิโมนีนและไดสารก่อภูมิแพ้ที่เสริมฤทธิ์กันได้ดีสำหรับกลุ่มผลิตภัณฑ์สารประกอบเทอร์พีนทั้งหมด ยกเว้นอัลลิล ไตรซัลไฟด์Thangam และ Kathiresan61 ยังรายงานผลลัพธ์ที่คล้ายคลึงกันของผลเสริมฤทธิ์กันของมาลาไธออนกับสารสกัดจากสมุนไพรการตอบสนองที่เสริมฤทธิ์กันนี้อาจเนื่องมาจากผลที่เป็นพิษร่วมกันของมาลาไธออนและไฟโตเคมิคอลต่อเอนไซม์ล้างพิษจากแมลงออร์กาโนฟอสเฟต เช่น มาลาไทออน โดยทั่วไปออกฤทธิ์โดยการยับยั้งไซโตโครม P450 เอสเทอเรสและโมโนออกซีจีเนส62,63,64ดังนั้นการรวมมาลาไธออนเข้ากับกลไกการออกฤทธิ์เหล่านี้และเทอร์ปีนที่มีกลไกการออกฤทธิ์ต่างกันอาจเพิ่มผลร้ายแรงต่อยุงโดยรวม
ในทางกลับกัน การต่อต้านกันบ่งชี้ว่าสารประกอบที่เลือกมีฤทธิ์ในการรวมกันน้อยกว่าสารประกอบแต่ละชนิดเพียงอย่างเดียวสาเหตุของการต่อต้านในการรวมกันบางรายการอาจเป็นเพราะสารประกอบหนึ่งปรับเปลี่ยนพฤติกรรมของสารประกอบอีกชนิดหนึ่งโดยการเปลี่ยนอัตราการดูดซึม การกระจาย เมแทบอลิซึม หรือการขับถ่ายนักวิจัยในยุคแรกพิจารณาว่านี่เป็นสาเหตุของการเป็นปรปักษ์กันในการผสมยาโมเลกุล กลไกที่เป็นไปได้ 65 ในทำนองเดียวกัน สาเหตุที่เป็นไปได้ของการต่อต้านอาจเกี่ยวข้องกับกลไกการออกฤทธิ์ที่คล้ายคลึงกัน การแข่งขันของสารประกอบที่เป็นส่วนประกอบสำหรับตัวรับหรือตำแหน่งเป้าหมายเดียวกันในบางกรณี การยับยั้งโปรตีนเป้าหมายแบบไม่แข่งขันอาจเกิดขึ้นได้เช่นกันในการศึกษานี้ สารประกอบออร์กาโนซัลเฟอร์สองชนิด ได้แก่ ไดอัลลิล ไดซัลไฟด์ และไดอัลลิล ไตรซัลไฟด์ แสดงให้เห็นผลที่เป็นปฏิปักษ์ ซึ่งอาจเนื่องมาจากการแข่งขันกันในตำแหน่งเป้าหมายเดียวกันในทำนองเดียวกัน สารประกอบซัลเฟอร์ทั้งสองนี้แสดงฤทธิ์ต้านและไม่มีผลเมื่อรวมกับยูเดสโมลและแอลฟา-พีนีนEudesmol และ alpha-pinene เป็นวัฏจักรโดยธรรมชาติ ในขณะที่ diallyl disulfide และ diallyl trisulfide มีลักษณะเป็นอะลิฟาติกตามโครงสร้างทางเคมี การรวมกันของสารประกอบเหล่านี้ควรเพิ่มฤทธิ์ที่ทำให้เสียชีวิตโดยรวม เนื่องจากตำแหน่งเป้าหมายมักจะแตกต่างกัน แต่จากการทดลองเราพบการเป็นปรปักษ์กัน ซึ่งอาจเนื่องมาจากบทบาทของสารประกอบเหล่านี้ในสิ่งมีชีวิตบางชนิดที่ไม่รู้จักในร่างกายระบบอันเป็นผลมาจากการโต้ตอบในทำนองเดียวกันการรวมกันของ cineole และα-pinene ทำให้เกิดการตอบสนองที่เป็นปฏิปักษ์แม้ว่านักวิจัยจะรายงานก่อนหน้านี้ว่าสารประกอบทั้งสองมีเป้าหมายในการดำเนินการที่แตกต่างกัน 47,60เนื่องจากสารประกอบทั้งสองเป็นโมโนเทอร์ปีนแบบไซคลิก อาจมีบางตำแหน่งเป้าหมายทั่วไปที่อาจแย่งชิงการจับกันและมีอิทธิพลต่อความเป็นพิษโดยรวมของคู่ผสมที่ศึกษา
จากค่า LC50 และอัตราการตายที่สังเกตได้ มีการเลือกชุดค่าผสมเทอร์พีนที่เสริมฤทธิ์กันที่ดีที่สุดสองชุด ได้แก่ คู่ของคาร์โวน + ลิโมนีน และยูคาลิปตอล + ยูเดสมอล รวมถึงออร์กาโนฟอสฟอรัสมาลาไธออนสังเคราะห์กับเทอร์พีนการทดสอบการผสมผสานการทำงานร่วมกันที่เหมาะสมที่สุดของสารประกอบมาลาไธออนและยูเดสมอลได้รับการทดสอบในการทดสอบทางชีวภาพของยาฆ่าแมลงในผู้ใหญ่กำหนดเป้าหมายอาณานิคมของแมลงขนาดใหญ่เพื่อยืนยันว่าการผสมที่มีประสิทธิภาพเหล่านี้สามารถทำงานกับบุคคลจำนวนมากในพื้นที่เปิดรับแสงที่ค่อนข้างใหญ่ได้หรือไม่การรวมกันทั้งหมดนี้แสดงให้เห็นถึงผลเสริมฤทธิ์ในการต่อสู้กับฝูงแมลงขนาดใหญ่ผลลัพธ์ที่คล้ายกันได้รับสำหรับการผสมผสานกันของตัวอ่อนที่เสริมฤทธิ์กันอย่างเหมาะสมที่สุดที่ทดสอบกับตัวอ่อนของยุงลาย Aedes aegypti จำนวนมากดังนั้นจึงอาจกล่าวได้ว่าการรวมกันของสารประกอบ EO ของพืชที่เสริมฤทธิ์กันระหว่างตัวอ่อนและตัวเต็มวัยอย่างมีประสิทธิผล เป็นตัวเลือกที่แข็งแกร่งในการต่อต้านสารเคมีสังเคราะห์ที่มีอยู่ และสามารถนำมาใช้เพิ่มเติมในการควบคุมประชากรยุงลายได้ในทำนองเดียวกัน การผสมที่มีประสิทธิภาพของสารฆ่าตัวอ่อนสังเคราะห์หรือยาฆ่าผู้ใหญ่กับเทอร์พีนก็สามารถนำมาใช้เพื่อลดปริมาณของไทเมทฟอสหรือมาลาไธออนที่ให้แก่ยุงได้การผสมผสานกันที่มีศักยภาพเหล่านี้อาจเป็นทางเลือกสำหรับการศึกษาในอนาคตเกี่ยวกับวิวัฒนาการของการดื้อยาในยุงลาย
ไข่ของยุงลายถูกเก็บจากศูนย์วิจัยทางการแพทย์ประจำภูมิภาค Dibrugarh สภาวิจัยทางการแพทย์แห่งอินเดีย และเก็บไว้ภายใต้อุณหภูมิที่ควบคุม (28 ± 1 °C) และความชื้น (85 ± 5%) ในภาควิชาสัตววิทยา มหาวิทยาลัย Gauhati ภายใต้ เงื่อนไขต่อไปนี้: Arivoli ถูกอธิบาย และคณะหลังจากการฟักไข่ ตัวอ่อนจะได้รับอาหารตัวอ่อน (ผงบิสกิตสำหรับสุนัขและยีสต์ในอัตราส่วน 3:1) และตัวเต็มวัยจะได้รับสารละลายกลูโคส 10%เริ่มตั้งแต่วันที่ 3 หลังจากการเกิดขึ้น ยุงตัวเมียที่โตเต็มวัยจะได้รับอนุญาตให้ดูดเลือดของหนูเผือกได้แช่กระดาษกรองลงในแก้วน้ำแล้วนำไปใส่ในกรงวางไข่
ตัวอย่างพืชที่คัดเลือก ได้แก่ ใบยูคาลิปตัส (Myrtaceae), กะเพรา (กะเพรา), สะระแหน่ (กะเพรา), มะละกอ (Myrtaceae) และหัวอัลเลียม (Amaryllidaceae)รวบรวมจากกูวาฮาติและระบุโดยภาควิชาพฤกษศาสตร์ มหาวิทยาลัยเกาฮาติตัวอย่างพืชที่รวบรวมได้ (500 กรัม) ถูกนำไปกลั่นด้วยพลังน้ำโดยใช้เครื่อง Clevenger เป็นเวลา 6 ชั่วโมงEO ที่สกัดได้จะถูกรวบรวมในขวดแก้วที่สะอาดและเก็บไว้ที่ 4°C เพื่อการศึกษาต่อไป
การศึกษาความเป็นพิษของตัวอ่อนลูกน้ำได้รับการศึกษาโดยใช้ขั้นตอนมาตรฐานขององค์การอนามัยโลกที่ปรับเปลี่ยนเล็กน้อย 67ใช้ DMSO เป็นอิมัลซิไฟเออร์ความเข้มข้นของ EO แต่ละรายการได้รับการทดสอบครั้งแรกที่ 100 และ 1,000 ppm โดยเผยให้เห็นตัวอ่อน 20 ตัวในแต่ละการจำลองจากผลที่ได้ มีการใช้ช่วงความเข้มข้นและบันทึกการเสียชีวิตตั้งแต่ 1 ชั่วโมงถึง 6 ชั่วโมง (ทุก 1 ชั่วโมง) และที่ 24 ชั่วโมง 48 ชั่วโมง และ 72 ชั่วโมงหลังการรักษาความเข้มข้นต่ำกว่าความตาย (LC50) ถูกกำหนดหลังจากการสัมผัสเป็นเวลา 24, 48 และ 72 ชั่วโมงความเข้มข้นแต่ละอย่างถูกสอบวิเคราะห์เป็นสามเท่าพร้อมกับกลุ่มควบคุมเชิงลบหนึ่งกลุ่ม (น้ำเท่านั้น) และกลุ่มควบคุมเชิงบวกหนึ่งกลุ่ม (น้ำที่บำบัดด้วย DMSO)หากดักแด้เกิดขึ้นและตัวอ่อนของกลุ่มควบคุมมากกว่า 10% ตาย ให้ทำการทดลองซ้ำหากอัตราการเสียชีวิตในกลุ่มควบคุมอยู่ระหว่าง 5-10% ให้ใช้สูตรแก้ไขแอ๊บบอต 68
วิธีการอธิบายโดย Ramar และคณะ69 ถูกใช้สำหรับการวิเคราะห์ทางชีวภาพสำหรับผู้ใหญ่กับยุงลายโดยใช้อะซีโตนเป็นตัวทำละลายในตอนแรก EO แต่ละตัวได้รับการทดสอบกับยุงลาย Aedes aegypti ตัวเต็มวัยที่ความเข้มข้น 100 และ 1,000 ppmใช้สารละลายที่เตรียมไว้ครั้งละ 2 มล. กับหมายเลข Whatmanกระดาษกรอง 1 แผ่น (ขนาด 12 x 15 cm2) และปล่อยให้อะซิโตนระเหยเป็นเวลา 10 นาทีใช้กระดาษกรองที่ได้รับอะซิโตนเพียง 2 มิลลิลิตรเป็นตัวควบคุมหลังจากที่อะซิโตนระเหยไปแล้ว กระดาษกรองที่ผ่านการบำบัดและกระดาษกรองควบคุมจะถูกใส่ลงในท่อทรงกระบอก (ลึก 10 ซม.)ยุงที่ไม่ดูดกินเลือดอายุ 3 ถึง 4 วัน จำนวน 10 ตัวถูกย้ายไปยังความเข้มข้นสามเท่าของแต่ละความเข้มข้นจากผลการทดสอบเบื้องต้น มีการทดสอบความเข้มข้นต่างๆ ของน้ำมันที่เลือกสรรบันทึกอัตราการตายที่ 1 ชั่วโมง 2 ชั่วโมง 3 ชั่วโมง 4 ชั่วโมง 5 ชั่วโมง 6 ชั่วโมง 24 ชั่วโมง 48 ชั่วโมง และ 72 ชั่วโมงหลังปล่อยยุงคำนวณค่า LC50 สำหรับเวลาเปิดรับแสง 24 ชั่วโมง 48 ชั่วโมง และ 72 ชั่วโมงหากอัตราการเสียชีวิตของล็อตควบคุมเกิน 20% ให้ทำซ้ำการทดสอบทั้งหมดในทำนองเดียวกัน หากอัตราการเสียชีวิตในกลุ่มควบคุมมากกว่า 5% ให้ปรับผลลัพธ์สำหรับตัวอย่างที่ได้รับการบำบัดโดยใช้สูตรของแอ๊บบอต 68
ทำการวิเคราะห์แก๊สโครมาโทกราฟี (Agilent 7890A) และแมสสเปกโตรเมทรี (Accu TOF GCv, Jeol) เพื่อวิเคราะห์สารประกอบที่เป็นส่วนประกอบของน้ำมันหอมระเหยที่เลือกGC ติดตั้งเครื่องตรวจจับ FID และคอลัมน์ของเส้นเลือดฝอย (HP5-MS)ก๊าซตัวพาคือฮีเลียม อัตราการไหลคือ 1 มล./นาทีโปรแกรม GC ตั้งค่า Allium sativum เป็น 10:80-1M-8-220-5M-8-270-9M และ Ocimum Sainttum เป็น 10:80-3M-8-200-3M-10-275-1M-5 – 280, สำหรับมิ้นต์ 10:80-1M-8-200-5M-8-275-1M-5-280 สำหรับยูคาลิปตัส 20.60-1M-10-200-3M-30-280 และสำหรับสีแดงสำหรับพันชั้น 10: 60-1M-8-220-5M-8-270-3M.
สารประกอบหลักของ EO แต่ละตัวได้รับการระบุตามเปอร์เซ็นต์พื้นที่ที่คำนวณจาก GC โครมาโตกราฟีและผลลัพธ์แมสสเปกโตรเมทรี (อ้างอิงถึงฐานข้อมูลมาตรฐาน NIST 70)
สารประกอบหลักสองชนิดใน EO แต่ละตัวได้รับการคัดเลือกตามผลลัพธ์ของ GC-MS และซื้อจาก Sigma-Aldrich ที่ความบริสุทธิ์ 98–99% สำหรับการวิเคราะห์ทางชีวภาพเพิ่มเติมสารประกอบนี้ได้รับการทดสอบประสิทธิภาพของตัวอ่อนและตัวเต็มวัยต่อยุงลายตามที่อธิบายไว้ข้างต้นTamphosate สังเคราะห์ที่ใช้กันมากที่สุด (Sigma Aldrich) และ Malathion ยาสำหรับผู้ใหญ่ (Sigma Aldrich) ได้รับการวิเคราะห์เพื่อเปรียบเทียบประสิทธิภาพกับสารประกอบ EO ที่เลือก โดยทำตามขั้นตอนเดียวกัน
ของผสมไบนารีของสารประกอบเทอร์พีนที่เลือกและสารประกอบเทอร์พีนบวกกับออร์กาโนฟอสเฟตเชิงพาณิชย์ (ไทล์ฟอสและมาลาไธออน) ถูกเตรียมโดยการผสมขนาดยา LC50 ของสารประกอบตัวเลือกแต่ละตัวในอัตราส่วน 1:1สารผสมที่เตรียมไว้ได้รับการทดสอบกับตัวอ่อนและระยะตัวเต็มวัยของยุงลาย Aedes aegypti ตามที่อธิบายไว้ข้างต้นการวิเคราะห์ทางชีวภาพแต่ละครั้งถูกดำเนินการเป็นสามเท่าสำหรับแต่ละสารรวมและเพิ่มขึ้นสามเท่าสำหรับสารประกอบแต่ละชนิดที่มีอยู่ในแต่ละสารรวมบันทึกการตายของแมลงเป้าหมายหลังจากผ่านไป 24 ชั่วโมงคำนวณอัตราการตายที่คาดหวังสำหรับสารผสมไบนารีโดยใช้สูตรต่อไปนี้
โดยที่ E = อัตราการตายที่คาดหวังของยุงลายยุงลายโดยตอบสนองต่อการผสมแบบไบนารี เช่น การเชื่อมต่อ (A + B)
ผลของการผสมไบนารี่แต่ละรายการถูกระบุว่าเป็นการทำงานร่วมกัน เป็นปฏิปักษ์ หรือไม่มีผลใดๆ ขึ้นอยู่กับค่า χ2 ที่คำนวณโดยวิธีที่อธิบายโดย Pavla52คำนวณค่า χ2 สำหรับแต่ละชุดค่าผสมโดยใช้สูตรต่อไปนี้
ผลกระทบของการรวมกันถูกกำหนดให้เป็นการทำงานร่วมกันเมื่อค่า χ2 ที่คำนวณได้ มากกว่าค่าตารางสำหรับระดับความเป็นอิสระที่สอดคล้องกัน (ช่วงความเชื่อมั่น 95%) และหากพบว่าอัตราการเสียชีวิตที่สังเกตได้เกินอัตราการเสียชีวิตที่คาดหวังในทำนองเดียวกัน หากค่า χ2 ที่คำนวณได้สำหรับชุดค่าผสมใดๆ เกินค่าตารางโดยมีระดับความเป็นอิสระบางระดับ แต่อัตราการเสียชีวิตที่สังเกตได้ต่ำกว่าอัตราการเสียชีวิตที่คาดไว้ การรักษาจะถือว่าเป็นการต่อต้านและหากในการรวมกันใด ๆ ค่าที่คำนวณได้ของ χ2 น้อยกว่าค่าตารางในระดับความเป็นอิสระที่สอดคล้องกัน การรวมกันจะถือว่าไม่มีผลกระทบ
เลือกการผสมผสานที่อาจเสริมฤทธิ์กันสามถึงสี่ตัว (ตัวอ่อน 100 ตัวและแมลงตัวอ่อนและแมลงตัวเต็มวัย 50 ตัว) สำหรับการทดสอบกับแมลงจำนวนมากผู้ใหญ่) ดำเนินการตามข้างต้นนอกจากส่วนผสมแล้ว สารประกอบแต่ละชนิดที่มีอยู่ในสารผสมที่เลือกยังได้รับการทดสอบกับตัวอ่อนของยุงลายและตัวเต็มวัยในจำนวนเท่ากันอัตราส่วนการรวมกันคือขนาดยา LC50 ส่วนหนึ่งของสารประกอบตัวเลือกหนึ่งตัวและขนาดยา LC50 ส่วนหนึ่งของสารประกอบที่มีส่วนประกอบอื่นในการทดสอบทางชีวภาพของกิจกรรมสำหรับผู้ใหญ่ สารประกอบที่เลือกถูกละลายในตัวทำละลายอะซิโตน และนำไปใช้กับกระดาษกรองที่ห่อในภาชนะพลาสติกทรงกระบอกขนาด 1300 ซม. 3อะซิโตนถูกระเหยเป็นเวลา 10 นาที และตัวเต็มวัยก็ถูกปล่อยออกมาในทำนองเดียวกัน ในการตรวจวิเคราะห์ทางชีวภาพสำหรับตัวอ่อนดักแด้ ปริมาณของสารประกอบตัวเลือก LC50 จะถูกละลายในปริมาตรที่เท่ากันของ DMSO จากนั้นจึงผสมกับน้ำ 1 ลิตรที่เก็บไว้ในภาชนะพลาสติกขนาด 1300 ซีซี และตัวอ่อนถูกปล่อยออกมา
การวิเคราะห์ความน่าจะเป็นของข้อมูลการตายที่บันทึกไว้ 71 รายการดำเนินการโดยใช้ SPSS (เวอร์ชัน 16) และซอฟต์แวร์ Minitab เพื่อคำนวณค่า LC50
เวลาโพสต์: Jul-01-2024