การประเมินผลกระทบรวมของประเภทครัวเรือนและประสิทธิผลของยาฆ่าแมลงต่อการควบคุมเวกเตอร์คาลาซาร์โดยใช้การฉีดพ่นสารตกค้างในอาคาร: กรณีศึกษาในรัฐพิหารเหนือ ประเทศอินเดีย ปรสิตและเวกเตอร์

การฉีดพ่นสารตกค้างในอาคาร (IRS) ถือเป็นแกนนำของความพยายามในการควบคุมพาหะนำโรคลิชมาเนียในอวัยวะภายใน (VL) ในอินเดียไม่ค่อยมีใครรู้เกี่ยวกับผลกระทบของการควบคุมของ IRS ต่อครัวเรือนประเภทต่างๆที่นี่เราประเมินว่ากรมสรรพากรที่ใช้ยาฆ่าแมลงมีผลกระทบต่อสารตกค้างและการแทรกแซงเหมือนกันสำหรับครัวเรือนทุกประเภทในหมู่บ้านหรือไม่นอกจากนี้เรายังพัฒนาแผนที่ความเสี่ยงเชิงพื้นที่และแบบจำลองการวิเคราะห์ความหนาแน่นของยุงโดยอิงตามลักษณะของครัวเรือน ความไวของสารกำจัดศัตรูพืช และสถานะของ IRS เพื่อตรวจสอบการกระจายตัวของพาหะเชิงพื้นที่ในระดับจุลภาค
การศึกษาได้ดำเนินการในหมู่บ้านสองแห่งของตึก Mahnar ในเขต Vaishali ของรัฐพิหารการควบคุมเวกเตอร์ VL (P. argentipes) โดย IRS โดยใช้ยาฆ่าแมลง 2 ชนิด (ไดคลอโรไดฟีนิลไตรคลอโรอีเทน (ดีดีที 50%) และไพรีทรอยด์สังเคราะห์ (SP 5%)] ได้รับการประเมินประเมินประสิทธิภาพการตกค้างชั่วคราวของยาฆ่าแมลงบนผนังประเภทต่างๆ โดยใช้วิธี bioassay แบบกรวยตามที่แนะนำโดยองค์การอนามัยโลกตรวจสอบความไวของปลาตัวสามง่ามพื้นเมืองต่อยาฆ่าแมลงโดยใช้วิธีทางชีวภาพในหลอดทดลองความหนาแน่นของยุงก่อนและหลังกรมสรรพากรในที่อยู่อาศัยและสถานสงเคราะห์สัตว์ได้รับการตรวจสอบโดยใช้กับดักแสงที่ติดตั้งโดยศูนย์ควบคุมโรคตั้งแต่เวลา 18.00 น. ถึง 6.00 น. แบบจำลองที่เหมาะสมที่สุดสำหรับการวิเคราะห์ความหนาแน่นของยุงได้รับการพัฒนาโดยใช้การถดถอยโลจิสติกพหุคูณ การวิเคราะห์.เทคโนโลยีการวิเคราะห์เชิงพื้นที่โดยใช้ GIS ใช้ในการจัดทำแผนผังการกระจายตัวของความไวของสารกำจัดศัตรูพืชที่เป็นพาหะนำโรคตามประเภทครัวเรือน และใช้สถานะ IRS ในครัวเรือนเพื่ออธิบายการกระจายตัวเชิงพื้นที่ของกุ้งเงิน
ยุงสีเงินไวต่อ SP มาก (100%) แต่มีความต้านทานต่อ DDT สูง โดยมีอัตราการเสียชีวิต 49.1%มีรายงานว่า SP-IRS ได้รับการยอมรับจากสาธารณะดีกว่า DDT-IRS ในครัวเรือนทุกประเภทประสิทธิภาพการตกค้างแตกต่างกันไปตามพื้นผิวผนังต่างๆไม่มียาฆ่าแมลงชนิดใดที่ตรงตามระยะเวลาการดำเนินการที่ IRS ขององค์การอนามัยโลกแนะนำที่จุดเวลาหลังกรมสรรพากรทั้งหมด การลดมวนง่ามเนื่องจาก SP-IRS ระหว่างกลุ่มครัวเรือน (เช่น เครื่องพ่นและยามรักษาการณ์) มีมากกว่า DDT-IRSแผนที่ความเสี่ยงเชิงพื้นที่รวมแสดงให้เห็นว่า SP-IRS มีผลในการควบคุมยุงได้ดีกว่า DDT-IRS ในพื้นที่เสี่ยงประเภทครัวเรือนทั้งหมดการวิเคราะห์การถดถอยโลจิสติกหลายระดับระบุปัจจัยเสี่ยง 5 ประการที่เกี่ยวข้องอย่างมากกับความหนาแน่นของกุ้งเงิน
ผลลัพธ์นี้จะช่วยให้เข้าใจแนวทางปฏิบัติของ IRS ในการควบคุมโรคลิชมาเนียในแคว้นมคธได้ดีขึ้น ซึ่งอาจช่วยเป็นแนวทางในการปรับปรุงสถานการณ์ในอนาคต
Visceral leishmaniasis (VL) หรือที่รู้จักกันในชื่อ kala-azar เป็นโรคที่เกิดจากพาหะนำโรคเขตร้อนซึ่งถูกละเลยซึ่งเกิดจากปรสิตโปรโตซัวในสกุล Leishmaniaในอนุทวีปอินเดีย (IS) ซึ่งมนุษย์เป็นแหล่งกักเก็บน้ำเพียงแห่งเดียว ปรสิต (เช่น Leishmania donovani) จะแพร่เชื้อไปยังมนุษย์ผ่านการถูกยุงตัวเมียที่ติดเชื้อ (Phlebotomus argentipes) [1, 2]ในอินเดีย VL พบมากในสี่รัฐทางตอนกลางและตะวันออก: พิหาร, ฌาร์ขัณฑ์, เบงกอลตะวันตก และอุตตรประเทศมีรายงานการระบาดบางส่วนในรัฐมัธยประเทศ (อินเดียกลาง), คุชราต (อินเดียตะวันตก), ทมิฬนาฑู และเกรละ (อินเดียใต้) รวมถึงในพื้นที่ตอนใต้หิมาลัยทางตอนเหนือของอินเดีย รวมถึงหิมาจัลประเทศ ชัมมูและแคชเมียร์3].ในบรรดารัฐที่มีการระบาดประจำถิ่นนั้น รัฐพิหารเป็นโรคประจำถิ่นอย่างมาก โดย 33 เขตที่ได้รับผลกระทบจาก VL คิดเป็นมากกว่า 70% ของจำนวนผู้ป่วยทั้งหมดในอินเดียทุกปี [4]ประชากรประมาณ 99 ล้านคนในภูมิภาคนี้มีความเสี่ยง โดยมีอัตราการเกิดผู้ป่วยเฉลี่ย 6,752 รายต่อปี (พ.ศ. 2556-2560)
ในรัฐพิหารและส่วนอื่นๆ ของอินเดีย ความพยายามในการควบคุม VL ขึ้นอยู่กับกลยุทธ์หลัก 3 ประการ ได้แก่ การตรวจหาผู้ป่วยในระยะแรก การรักษาที่มีประสิทธิผล และการควบคุมแมลงพาหะโดยใช้การฉีดพ่นยาฆ่าแมลงในร่ม (IRS) ในบ้านและศูนย์พักพิงสัตว์ [ 4 , 5 ]ผลข้างเคียงจากการรณรงค์ต้านมาลาเรีย กรมสรรพากรประสบความสำเร็จในการควบคุม VL ในทศวรรษ 1960 โดยใช้ไดคลอโรไดฟีนิลไตรคลอโรอีเทน (DDT 50% WP, 1 g ai/m2) และการควบคุมแบบโปรแกรมควบคุม VL ได้สำเร็จในปี 1977 และ 1992 [5 , 6]อย่างไรก็ตาม การศึกษาล่าสุดยืนยันว่ากุ้งท้องเงินมีความต้านทานต่อดีดีทีอย่างกว้างขวาง [4,7,8]ในปี 2015 โครงการควบคุมโรคที่เกิดจากพาหะนำโรคแห่งชาติ (NVBDCP นิวเดลี) ได้เปลี่ยน IRS จาก DDT ไปเป็นไพรีทรอยด์สังเคราะห์ (SP; alpha-cypermethrin 5% WP, 25 mg ai/m2) [7, 9]องค์การอนามัยโลก (WHO) ได้ตั้งเป้าหมายในการกำจัด VL ภายในปี 2563 (เช่น <1 กรณีต่อ 10,000 คนต่อปีในระดับถนน/ช่วงตึก) [10]การศึกษาหลายชิ้นแสดงให้เห็นว่า IRS มีประสิทธิภาพมากกว่าวิธีการควบคุมพาหะอื่นๆ ในการลดความหนาแน่นของแมลงวันทราย [11,12,13]แบบจำลองล่าสุดยังคาดการณ์ด้วยว่าในสภาพแวดล้อมที่มีการแพร่ระบาดสูง (เช่น อัตราการแพร่ระบาดล่วงหน้าที่ 5/10,000) กรมสรรพากรที่มีประสิทธิผลซึ่งครอบคลุม 80% ของครัวเรือนสามารถบรรลุเป้าหมายในการกำจัดออกไปหนึ่งถึงสามปีก่อน [14]VL ส่งผลกระทบต่อชุมชนชนบทที่ยากจนที่สุดในพื้นที่ชนบทและการควบคุมพาหะนำโรคขึ้นอยู่กับกรมสรรพากรเท่านั้น แต่ผลกระทบตกค้างของมาตรการควบคุมนี้ต่อครัวเรือนประเภทต่างๆ ไม่เคยมีการศึกษาในภาคสนามในพื้นที่แทรกแซง [15, 16]นอกจากนี้ หลังจากทำงานหนักเพื่อต่อสู้กับ VL โรคระบาดในบางหมู่บ้านกินเวลานานหลายปีและกลายเป็นจุดร้อน [17]ดังนั้นจึงจำเป็นต้องประเมินผลกระทบตกค้างของกรมสรรพากรต่อการตรวจติดตามความหนาแน่นของยุงในครัวเรือนประเภทต่างๆนอกจากนี้ การทำแผนที่ความเสี่ยงเชิงพื้นที่ด้วยกล้องจุลทรรศน์จะช่วยให้เข้าใจและควบคุมประชากรยุงได้ดียิ่งขึ้นแม้หลังจากการแทรกแซงแล้วระบบสารสนเทศภูมิศาสตร์ (GIS) เป็นการผสมผสานระหว่างเทคโนโลยีการทำแผนที่ดิจิทัลที่ช่วยให้สามารถจัดเก็บ ซ้อนทับ จัดการ วิเคราะห์ ดึงข้อมูล และแสดงภาพชุดข้อมูลสิ่งแวดล้อมทางภูมิศาสตร์และสังคมประชากรชุดต่างๆ เพื่อวัตถุประสงค์ต่างๆ [18, 19, 20]-ระบบกำหนดตำแหน่งบนพื้นโลก (GPS) ใช้เพื่อศึกษาตำแหน่งเชิงพื้นที่ของส่วนประกอบต่างๆ ของพื้นผิวโลก [21, 22]เครื่องมือและเทคนิคการสร้างแบบจำลองเชิงพื้นที่ที่ใช้ GIS และ GPS ถูกนำไปใช้กับแง่มุมทางระบาดวิทยาหลายประการ เช่น การประเมินโรคเชิงพื้นที่และเชิงเวลาและการพยากรณ์การระบาด การนำไปใช้และการประเมินกลยุทธ์การควบคุม ปฏิสัมพันธ์ของเชื้อโรคกับปัจจัยด้านสิ่งแวดล้อม และการทำแผนที่ความเสี่ยงเชิงพื้นที่[20,23,24,25,26].ข้อมูลที่รวบรวมและได้มาจากแผนที่ความเสี่ยงเชิงพื้นที่สามารถอำนวยความสะดวกในมาตรการควบคุมที่ทันท่วงทีและมีประสิทธิภาพ
การศึกษานี้ประเมินประสิทธิภาพและผลกระทบของการแทรกแซง DDT และ SP-IRS ในระดับครัวเรือนภายใต้โครงการควบคุมเวกเตอร์ VL แห่งชาติในเมืองพิหาร ประเทศอินเดียวัตถุประสงค์เพิ่มเติมคือเพื่อพัฒนาแผนที่ความเสี่ยงเชิงพื้นที่และแบบจำลองการวิเคราะห์ความหนาแน่นของยุงโดยพิจารณาจากลักษณะที่อยู่อาศัย ความไวของแมลงพาหะนำโรค และสถานะกรมสรรพากรในครัวเรือน เพื่อตรวจสอบลำดับชั้นของการกระจายเชิงพื้นที่ของยุงด้วยกล้องจุลทรรศน์
การศึกษานี้ดำเนินการในบล็อก Mahnar ของเขต Vaishali บนฝั่งตอนเหนือของแม่น้ำคงคา (รูปที่ 1)Makhnar เป็นพื้นที่ที่มีการแพร่กระจายอย่างมาก โดยมีผู้ป่วย VL เฉลี่ย 56.7 รายต่อปี (170 รายในปี 2555-2557) อัตราการเกิดต่อปีอยู่ที่ 2.5–3.7 รายต่อประชากร 10,000 คนมีการเลือกหมู่บ้าน 2 แห่ง: Chakeso เป็นสถานที่ควบคุม (รูปที่ 1d1; ไม่มีกรณีของ VL ในช่วงห้าปีที่ผ่านมา) และ Lavapur Mahanar เป็นสถานที่เฉพาะถิ่น (รูปที่ 1d2; มีการระบาดเฉพาะถิ่นอย่างมาก โดยมี 5 กรณีขึ้นไปต่อ 1,000 คนต่อปี ).ในช่วง 5 ปีที่ผ่านมา)หมู่บ้านได้รับการคัดเลือกตามเกณฑ์หลักสามประการ ได้แก่ สถานที่ตั้งและการเข้าถึง (เช่น ตั้งอยู่ริมแม่น้ำที่เข้าถึงได้ง่ายตลอดทั้งปี) ลักษณะทางประชากรศาสตร์ และจำนวนครัวเรือน (เช่น อย่างน้อย 200 ครัวเรือน Chaqueso มีจำนวนครัวเรือน 202 และ 204 ครัวเรือนโดยมีขนาดครัวเรือนโดยเฉลี่ย) .4.9 และ 5.1 คน) และ Lavapur Mahanar ตามลำดับ) และประเภทครัวเรือน (HT) และลักษณะของการกระจาย (เช่น การกระจาย HT แบบผสมแบบสุ่ม)หมู่บ้านศึกษาทั้งสองแห่งตั้งอยู่ห่างจากเมือง Makhnar และโรงพยาบาลประจำอำเภอไม่เกิน 500 ม.ผลการศึกษาพบว่าผู้อยู่อาศัยในหมู่บ้านศึกษามีส่วนร่วมในกิจกรรมการวิจัยอย่างแข็งขันบ้านในหมู่บ้านฝึกอบรม [ประกอบด้วย 1-2 ห้องนอนพร้อม 1 ระเบียงในตัว 1 ห้องครัว 1 ห้องน้ำ และ 1 โรงนา (ต่อเติมหรือแยกเดี่ยว)] ประกอบด้วยผนังอิฐ/โคลน และพื้นอิฐ ผนังอิฐฉาบปูนปูนขาวและพื้นซีเมนต์ ผนังอิฐที่ไม่ได้ฉาบปูนและไม่ทาสี พื้นดินเหนียว และหลังคามุงจากภูมิภาคเวสาลีทั้งหมดมีสภาพอากาศกึ่งเขตร้อนชื้น โดยมีฤดูฝน (กรกฎาคมถึงสิงหาคม) และฤดูแล้ง (พฤศจิกายนถึงธันวาคม)ปริมาณน้ำฝนเฉลี่ยต่อปีคือ 720.4 มม. (ช่วง 736.5-1,076.7 มม.) ความชื้นสัมพัทธ์ 65±5% (ช่วง 16-79%) อุณหภูมิเฉลี่ยรายเดือน 17.2-32.4°Cพฤษภาคมและมิถุนายนเป็นเดือนที่อบอุ่นที่สุด (อุณหภูมิ 39–44 °C) ในขณะที่เดือนมกราคมเป็นเดือนที่หนาวที่สุด (7–22 °C)
แผนที่พื้นที่ศึกษาแสดงที่ตั้งของแคว้นพิหารบนแผนที่ของอินเดีย (a) และที่ตั้งของเขตไวชาลีบนแผนที่ของแคว้นพิหาร (b)Makhnar Block (c) สองหมู่บ้านได้รับเลือกสำหรับการศึกษา: Chakeso เป็นสถานที่ควบคุมและ Lavapur Makhnar เป็นสถานที่แทรกแซง
คณะกรรมการสุขภาพสมาคมพิหาร (SHSB) ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของโครงการควบคุม Kalaazar แห่งชาติ ได้ดำเนินการ IRS ประจำปี 2 รอบในช่วงปี 2558 และ 2559 (รอบแรก กุมภาพันธ์-มีนาคม รอบที่สอง มิถุนายน-กรกฎาคม)[4]เพื่อให้มั่นใจว่ากิจกรรม IRS ทั้งหมดมีการดำเนินไปอย่างมีประสิทธิผล จึงมีการเตรียมแผนปฏิบัติการระดับจุลภาคโดย Rajendra Memorial Medical Institute (RMRIMS; Bihar) ปัฏนา ซึ่งเป็นบริษัทในเครือของ Indian Council of Medical Research (ICMR; New Delhi)สถาบันที่สำคัญหมู่บ้าน IRS ได้รับการคัดเลือกตามเกณฑ์หลักสองประการ: ประวัติของกรณีของ VL และ retrodermal kala-azar (RPKDL) ในหมู่บ้าน (เช่น หมู่บ้านที่มี 1 กรณีขึ้นไปในช่วงเวลาใดก็ได้ในช่วง 3 ปีที่ผ่านมา รวมถึงปีที่ดำเนินการ ).หมู่บ้านที่ไม่เป็นถิ่นที่อยู่รอบ “จุดร้อน” (กล่าวคือ หมู่บ้านที่รายงานผู้ป่วยต่อเนื่องเป็นเวลา ≥ 2 ปี หรือ ≥ 2 รายต่อ 1,000 คน) และหมู่บ้านเฉพาะถิ่นใหม่ (ไม่มีผู้ป่วยในช่วง 3 ปีที่ผ่านมา) หมู่บ้านในปีสุดท้ายของปี ปีที่ดำเนินการรายงานไว้ใน [17]หมู่บ้านใกล้เคียงที่ดำเนินการจัดเก็บภาษีระดับชาติรอบแรก หมู่บ้านใหม่จะรวมอยู่ในแผนปฏิบัติการภาษีระดับชาติรอบที่สองด้วยในปี 2015 กรมสรรพากรสองรอบโดยใช้ดีดีที (ดีดีที 50% WP, 1 กรัม ai/m2) ได้ดำเนินการในหมู่บ้านศึกษาการแทรกแซงตั้งแต่ปี 2016 IRS ได้ดำเนินการโดยใช้ไพรีทรอยด์สังเคราะห์ (SP; alpha-cypermethrin 5% VP, 25 mg ai/m2)การฉีดพ่นดำเนินการโดยใช้ปั๊ม Hudson Xpert (13.4 ลิตร) พร้อมตะแกรงแรงดัน วาล์วไหลแบบแปรผัน (1.5 บาร์) และหัวฉีดแบบแบน 8002 สำหรับพื้นผิวที่มีรูพรุน [27]ICMR-RMRIMS, ปัฏนา (พิหาร) ติดตาม IRS ในระดับครัวเรือนและหมู่บ้าน และให้ข้อมูลเบื้องต้นเกี่ยวกับ IRS แก่ชาวบ้านผ่านไมโครโฟนภายใน 1-2 วันแรกทีม IRS แต่ละทีมจะติดตั้งจอภาพ (จัดทำโดย RMRIMS) เพื่อติดตามการปฏิบัติงานของทีม IRSผู้ตรวจการแผ่นดิน พร้อมด้วยทีมงาน IRS ถูกส่งไปยังทุกครัวเรือนเพื่อแจ้งและสร้างความมั่นใจให้กับหัวหน้าครัวเรือนเกี่ยวกับผลประโยชน์ของ IRSในระหว่างการสำรวจของ IRS ทั้งสองรอบ ความครอบคลุมของครัวเรือนโดยรวมในหมู่บ้านศึกษามีอย่างน้อย 80% [4]สถานะการฉีดพ่น (เช่น ไม่มีการฉีดพ่น การฉีดพ่นบางส่วน และการฉีดพ่นทั้งหมด กำหนดไว้ในไฟล์เพิ่มเติม 1: ตาราง S1) ได้รับการบันทึกสำหรับทุกครัวเรือนในหมู่บ้านแทรกแซงระหว่างทั้งสองรอบของ IRS
การศึกษาดำเนินการตั้งแต่เดือนมิถุนายน 2558 ถึงเดือนกรกฎาคม 2559 กรมสรรพากรใช้ศูนย์โรคสำหรับก่อนการแทรกแซง (เช่น 2 สัปดาห์ก่อนการแทรกแซง การสำรวจพื้นฐาน) และหลังการแทรกแซง (เช่น 2, 4 และ 12 สัปดาห์หลังการแทรกแซง; การติดตามผลการสำรวจ) การติดตาม การควบคุมความหนาแน่น และการป้องกันแมลงวันทรายในแต่ละรอบกรมสรรพากรในแต่ละครัวเรือน คืนหนึ่ง (เช่น 18.00-06.00 น.) กับดักแสง [28]มีการติดตั้งกับดักแสงในห้องนอนและศูนย์พักพิงสัตว์ในหมู่บ้านที่ทำการศึกษาการแทรกแซง มีการทดสอบความหนาแน่นของแมลงวันทราย 48 ครัวเรือนก่อนกรมสรรพากร (12 ครัวเรือนต่อวันเป็นเวลา 4 วันติดต่อกันจนถึงวันก่อนวันกรมสรรพากร)12 ครัวเรือนได้รับการคัดเลือกสำหรับแต่ละกลุ่มจากสี่กลุ่มหลักของครัวเรือน (เช่น ครัวเรือนปูนปลาสเตอร์ดินธรรมดา (PMP) ครัวเรือนปูนซีเมนต์และปูนขาว (CPLC) ครัวเรือนก่ออิฐฉาบปูนและไม่ทาสี (BUU) และครัวเรือนหลังคามุงจาก (TH)หลังจากนั้น มีเพียง 12 ครัวเรือน (จาก 48 ครัวเรือนก่อนกรมสรรพากร) ได้รับเลือกให้รวบรวมข้อมูลความหนาแน่นของยุงต่อไปหลังการประชุมกรมสรรพากรตามคำแนะนำของ WHO ครัวเรือน 6 ​​ครัวเรือนได้รับการคัดเลือกจากกลุ่มแทรกแซง (ครัวเรือนที่ได้รับการรักษาจากกรมสรรพากร) และกลุ่มเฝ้าระวัง (ครัวเรือนในหมู่บ้านแทรกแซง เจ้าของที่ปฏิเสธการอนุญาตจากกรมสรรพากร) [28]ในกลุ่มควบคุม (ครัวเรือนในหมู่บ้านใกล้เคียงที่ไม่ได้รับ IRS เนื่องจากขาด VL) มีเพียง 6 ครัวเรือนเท่านั้นที่ได้รับเลือกให้ติดตามความหนาแน่นของยุงก่อนและหลังเซสชัน IRS สองครั้งสำหรับกลุ่มติดตามความหนาแน่นของยุงทั้งสามกลุ่ม (เช่น กลุ่มการแทรกแซง กลุ่มควบคุม และกลุ่มควบคุม) ครัวเรือนได้รับการคัดเลือกจากกลุ่มระดับความเสี่ยงสามกลุ่ม (เช่น ต่ำ ปานกลาง และสูง สองครัวเรือนจากแต่ละระดับความเสี่ยง) และจำแนกลักษณะความเสี่ยงต่อการติดเชื้อ (โมดูลและโครงสร้างเป็น แสดงในตารางที่ 1 และตารางที่ 2 ตามลำดับ) [29, 30]เลือกสองครัวเรือนต่อระดับความเสี่ยงเพื่อหลีกเลี่ยงการประมาณความหนาแน่นของยุงและการเปรียบเทียบระหว่างกลุ่มในกลุ่มแทรกแซง ความหนาแน่นของยุงหลังกรมสรรพากรได้รับการตรวจสอบในครัวเรือน IRS สองประเภท: ได้รับการรักษาอย่างเต็มที่ (n = 3; 1 ครัวเรือนต่อระดับกลุ่มเสี่ยง) และได้รับการรักษาบางส่วน (n = 3; 1 ครัวเรือนต่อระดับกลุ่มเสี่ยง)-กลุ่มเสี่ยง)
ยุงที่จับได้ในสนามทั้งหมดที่เก็บในหลอดทดลองจะถูกย้ายไปยังห้องปฏิบัติการ และหลอดทดลองถูกฆ่าโดยใช้สำลีแช่ในคลอโรฟอร์มแมลงริ้นเงินถูกแยกเพศและแยกจากแมลงและยุงอื่นๆ ตามลักษณะทางสัณฐานวิทยาโดยใช้รหัสประจำตัวมาตรฐาน [31]จากนั้นกุ้งเงินตัวผู้และตัวเมียทั้งหมดจะถูกแยกบรรจุกระป๋องด้วยแอลกอฮอล์ 80%ความหนาแน่นของยุงต่อกับดัก/คืนคำนวณโดยใช้สูตรต่อไปนี้ จำนวนยุงทั้งหมดที่เก็บได้/จำนวนกับดักแสงที่ตั้งไว้ต่อคืนเปอร์เซ็นต์การเปลี่ยนแปลงความอุดมสมบูรณ์ของยุง (SFC) เนื่องจาก IRS โดยใช้ DDT และ SP ถูกประมาณโดยใช้สูตรต่อไปนี้ [32]:
โดยที่ A คือค่าเฉลี่ย SFC พื้นฐานสำหรับครัวเรือนที่ถูกแทรกแซง B คือ IRS หมายถึง SFC สำหรับครัวเรือนที่ถูกแทรกแซง C คือค่าเฉลี่ยพื้นฐาน SFC สำหรับครัวเรือนกลุ่มควบคุม/แมวมอง และ D คือ SFC เฉลี่ยสำหรับครัวเรือนในครัวเรือนกลุ่มควบคุม/แมวมอง
ผลลัพธ์ของการแทรกแซงซึ่งบันทึกเป็นค่าลบและค่าบวก บ่งชี้ถึงการลดลงและการเพิ่มขึ้นของ SFC หลังจาก IRS ตามลำดับหาก SFC หลังจาก IRS ยังคงเหมือนเดิมกับ SFC พื้นฐาน ผลการแทรกแซงจะถูกคำนวณเป็นศูนย์
ตามโครงการประเมินสารกำจัดศัตรูพืชขององค์การอนามัยโลก (WHOPES) ความไวของกุ้งขาเงินพื้นเมืองต่อสารกำจัดศัตรูพืช DDT และ SP ได้รับการประเมินโดยใช้มาตรฐานการตรวจวิเคราะห์ทางชีวภาพในหลอดทดลอง [33]กุ้งเงินตัวเมียที่มีสุขภาพดีและไม่ได้รับอาหาร (18–25 SF ต่อกลุ่ม) ได้รับสารกำจัดศัตรูพืชที่ได้รับจาก Universiti Sains Malaysia (USM, มาเลเซีย; ประสานงานโดยองค์การอนามัยโลก) โดยใช้ชุดทดสอบความไวต่อสารกำจัดศัตรูพืชขององค์การอนามัยโลก [4,9, 33 ,34].ชุดวิเคราะห์ทางชีวภาพของสารกำจัดศัตรูพืชแต่ละชุดได้รับการทดสอบแปดครั้ง (การทดสอบซ้ำสี่ครั้ง โดยแต่ละชุดทำงานพร้อมกันกับกลุ่มควบคุม)การทดสอบควบคุมดำเนินการโดยใช้กระดาษที่ชุบไว้ล่วงหน้าด้วยริเซลลา (สำหรับ DDT) และน้ำมันซิลิโคน (สำหรับ SP) ที่จัดทำโดย USMหลังจากสัมผัสยุงเป็นเวลา 60 นาที ยุงก็ถูกนำไปใส่ในหลอดของ WHO และจัดเตรียมสำลีดูดซับที่แช่ในสารละลายน้ำตาล 10%สังเกตจำนวนยุงที่ถูกฆ่าหลังจาก 1 ชั่วโมง และการเสียชีวิตครั้งสุดท้ายหลังจาก 24 ชั่วโมงสถานะการดื้อยาอธิบายไว้ตามแนวทางขององค์การอนามัยโลก อัตราการเสียชีวิต 98–100% บ่งชี้ถึงความอ่อนแอ 90–98% บ่งชี้ถึงการดื้อยาที่เป็นไปได้ซึ่งต้องได้รับการยืนยัน และ <90% บ่งชี้ถึงการดื้อยา [33, 34]เนื่องจากการตายในกลุ่มควบคุมอยู่ระหว่าง 0 ถึง 5% จึงไม่มีการปรับอัตราการตาย
มีการประเมินประสิทธิภาพทางชีวภาพและผลตกค้างของยาฆ่าแมลงต่อปลวกพื้นเมืองภายใต้สภาพพื้นที่เพาะปลูกในครัวเรือนที่ดำเนินการ 3 ครัวเรือน (แต่ละครัวเรือนใช้ปูนปลาสเตอร์ดินเหนียวหรือ PMP ปูนฉาบปูนและเคลือบปูนขาวหรือ CPLC อิฐไม่ฉาบปูนและไม่ทาสีหรือ BUU) ที่ 2, 4 และ 12 สัปดาห์หลังการฉีดพ่นการทดสอบทางชีวภาพแบบมาตรฐานของ WHO ดำเนินการกับโคนที่มีกับดักแสงก่อตั้ง [27, 32].ไม่รวมเครื่องทำความร้อนในครัวเรือนเนื่องจากผนังไม่เรียบในการวิเคราะห์แต่ละครั้ง มีการใช้กรวย 12 อันในบ้านทดลองทั้งหมด (สี่กรวยต่อบ้าน หนึ่งอันสำหรับพื้นผิวผนังแต่ละประเภท)ติดกรวยไว้ที่ผนังแต่ละด้านของห้องด้วยความสูงต่างกัน: กรวยหนึ่งอันอยู่ที่ระดับศีรษะ (ตั้งแต่ 1.7 ถึง 1.8 ม.) กรวยสองอันที่ระดับเอว (ตั้งแต่ 0.9 ถึง 1 ม.) และอีกอันอยู่ใต้เข่า (ตั้งแต่ 0.3 ถึง 0 .5 ม.)ยุงตัวเมีย 10 ตัวที่ไม่ได้รับอาหาร (10 ตัวต่อโคน เก็บจากแปลงควบคุมโดยใช้เครื่องช่วยหายใจ) ถูกวางไว้ในห้องกรวยพลาสติกแต่ละห้องของ WHO (หนึ่งโคนต่อประเภทครัวเรือน) เพื่อเป็นตัวควบคุมหลังจากผ่านไป 30 นาที ให้กำจัดยุงออกจากมันอย่างระมัดระวังห้องทรงกรวยโดยใช้เครื่องช่วยหายใจแบบข้อศอกและถ่ายโอนไปยังหลอด WHO ที่มีสารละลายน้ำตาล 10% สำหรับป้อนการตายครั้งสุดท้ายหลังจาก 24 ชั่วโมงถูกบันทึกที่ 27 ± 2°C และความชื้นสัมพัทธ์ 80 ± 10%อัตราการเสียชีวิตที่มีคะแนนระหว่าง 5% ถึง 20% จะถูกปรับโดยใช้สูตรของแอ๊บบอต [27] ดังนี้
โดยที่ P คืออัตราการตายที่ปรับแล้ว P1 คือเปอร์เซ็นต์การตายที่สังเกตได้ และ C คือเปอร์เซ็นต์การตายของกลุ่มควบคุมการทดลองที่มีอัตราการตายกลุ่มควบคุม >20% ถูกยกเลิกและดำเนินการซ้ำ [27, 33]
มีการสำรวจครัวเรือนอย่างครอบคลุมในหมู่บ้านแทรกแซงตำแหน่ง GPS ของแต่ละครัวเรือนได้รับการบันทึกพร้อมกับการออกแบบและประเภทวัสดุ ที่อยู่อาศัย และสถานะการแทรกแซงแพลตฟอร์ม GIS ได้พัฒนาฐานข้อมูลทางภูมิศาสตร์ดิจิทัลซึ่งรวมถึงชั้นขอบเขตในระดับหมู่บ้าน อำเภอ อำเภอ และรัฐตำแหน่งในครัวเรือนทั้งหมดจะถูกติดแท็กตำแหน่งโดยใช้เลเยอร์จุด GIS ระดับหมู่บ้าน และข้อมูลแอตทริบิวต์ของสถานที่เหล่านั้นจะถูกเชื่อมโยงและอัปเดตในแต่ละพื้นที่ของครัวเรือน มีการประเมินความเสี่ยงโดยพิจารณาจาก HT ความไวต่อยาฆ่าแมลงของพาหะนำโรค และสถานะ IRS (ตารางที่ 1) [11, 26, 29, 30]จากนั้นจุดตำแหน่งครัวเรือนทั้งหมดจะถูกแปลงเป็นแผนที่เฉพาะเรื่องโดยใช้การถ่วงน้ำหนักระยะทางผกผัน (IDW ความละเอียดขึ้นอยู่กับพื้นที่ครัวเรือนเฉลี่ย 6 ตร.ม. กำลัง 2 จำนวนจุดโดยรอบคงที่ = 10 โดยใช้รัศมีการค้นหาแบบแปรผัน ตัวกรองความถี่ต่ำ)และการทำแผนที่การบิดลูกบาศก์) เทคโนโลยีการประมาณค่าเชิงพื้นที่ [35]แผนที่ความเสี่ยงเชิงพื้นที่เฉพาะเรื่องสองประเภทถูกสร้างขึ้น: แผนที่เฉพาะเรื่องที่ใช้ HT และความไวของเวกเตอร์สารกำจัดศัตรูพืช และแผนที่เฉพาะเรื่องสถานะ IRS (ISV และ IRSS)แผนที่ความเสี่ยงเฉพาะเรื่องทั้งสองถูกรวมเข้าด้วยกันโดยใช้การวิเคราะห์การซ้อนทับแบบถ่วงน้ำหนัก [36]ในระหว่างกระบวนการนี้ ชั้นแรสเตอร์จะถูกจัดประเภทใหม่เป็นประเภทการตั้งค่าทั่วไปสำหรับระดับความเสี่ยงที่แตกต่างกัน (เช่น สูง ปานกลาง และต่ำ/ไม่มีความเสี่ยง)จากนั้นเลเยอร์แรสเตอร์ที่จัดประเภทใหม่แต่ละชั้นจะถูกคูณด้วยน้ำหนักที่กำหนดโดยพิจารณาจากความสำคัญสัมพัทธ์ของพารามิเตอร์ที่สนับสนุนความอุดมสมบูรณ์ของยุง (ขึ้นอยู่กับความชุกในหมู่บ้านที่ทำการศึกษา แหล่งเพาะพันธุ์ยุง และพฤติกรรมการพักผ่อนและการให้อาหาร) [26, 29], 30, 37].แผนที่ความเสี่ยงทั้งสองเรื่องมีน้ำหนัก 50:50 เนื่องจากมีส่วนทำให้เกิดความอุดมสมบูรณ์ของยุงเท่าๆ กัน (ไฟล์เพิ่มเติม 1: ตาราง S2)ด้วยการรวมแผนที่เฉพาะเรื่องแบบซ้อนทับถ่วงน้ำหนัก แผนที่ความเสี่ยงแบบประกอบขั้นสุดท้ายจะถูกสร้างขึ้นและแสดงเป็นภาพบนแพลตฟอร์ม GISแผนที่ความเสี่ยงขั้นสุดท้ายถูกนำเสนอและอธิบายในรูปของค่า Sand Fly Risk Index (SFRI) คำนวณโดยใช้สูตรต่อไปนี้:
ในสูตร P คือค่าดัชนีความเสี่ยง L คือค่าความเสี่ยงโดยรวมสำหรับสถานที่ตั้งของแต่ละครัวเรือน และ H คือค่าความเสี่ยงสูงสุดสำหรับครัวเรือนในพื้นที่ศึกษาเราได้เตรียมและดำเนินการเลเยอร์ GIS และการวิเคราะห์โดยใช้ ESRI ArcGIS v.9.3 (เรดแลนด์ แคลิฟอร์เนีย สหรัฐอเมริกา) เพื่อสร้างแผนที่ความเสี่ยง
เราทำการวิเคราะห์การถดถอยหลายครั้งเพื่อตรวจสอบผลรวมของ HT, ISV และ IRSS (ดังอธิบายในตารางที่ 1) ต่อความหนาแน่นของยุงในบ้าน (n = 24)ลักษณะที่อยู่อาศัยและปัจจัยเสี่ยงตามการแทรกแซงของ IRS ที่บันทึกไว้ในการศึกษานี้ถือเป็นตัวแปรอธิบาย และใช้ความหนาแน่นของยุงเป็นตัวแปรตอบสนองทำการวิเคราะห์การถดถอยปัวซองแบบ Univariate สำหรับตัวแปรอธิบายแต่ละตัวที่เกี่ยวข้องกับความหนาแน่นของแมลงวันทรายในระหว่างการวิเคราะห์ตัวแปรเดียว ตัวแปรที่ไม่สำคัญและมีค่า P มากกว่า 15% จะถูกลบออกจากการวิเคราะห์การถดถอยพหุคูณในการตรวจสอบการโต้ตอบ เงื่อนไขการโต้ตอบสำหรับชุดค่าผสมที่เป็นไปได้ทั้งหมดของตัวแปรสำคัญ (พบในการวิเคราะห์ตัวแปรเดียว) ถูกรวมไว้ในการวิเคราะห์การถดถอยพหุคูณพร้อมกัน และคำศัพท์ที่ไม่มีนัยสำคัญจะถูกลบออกจากแบบจำลองในลักษณะขั้นตอนเพื่อสร้างแบบจำลองสุดท้าย
การประเมินความเสี่ยงระดับครัวเรือนดำเนินการในสองวิธี: การประเมินความเสี่ยงระดับครัวเรือนและการประเมินเชิงพื้นที่ของพื้นที่เสี่ยงรวมกันบนแผนที่การประมาณความเสี่ยงระดับครัวเรือนได้รับการประเมินโดยใช้การวิเคราะห์ความสัมพันธ์ระหว่างการประมาณความเสี่ยงในครัวเรือนกับความหนาแน่นของแมลงวันทราย (รวบรวมจากครัวเรือนยามเฝ้ายาม 6 ครัวเรือน และครัวเรือนที่เข้ามาแทรกแซง 6 ครัวเรือน; สัปดาห์ก่อนและหลังการดำเนินการของ IRS)ประเมินโซนเสี่ยงเชิงพื้นที่โดยใช้จำนวนยุงเฉลี่ยที่เก็บได้จากครัวเรือนต่างๆ และเปรียบเทียบระหว่างกลุ่มเสี่ยง (เช่น โซนความเสี่ยงต่ำ ปานกลาง และสูง)ในแต่ละรอบของ IRS 12 ครัวเรือน (4 ครัวเรือนในแต่ละโซนความเสี่ยงสามระดับ การรวบรวมทุกคืนจะดำเนินการทุก 2, 4 และ 12 สัปดาห์หลังจาก IRS) จะถูกสุ่มเลือกเพื่อเก็บยุงเพื่อทดสอบแผนที่ความเสี่ยงที่ครอบคลุมข้อมูลครัวเรือนเดียวกัน (เช่น HT, VSI, IRSS และความหนาแน่นของยุงเฉลี่ย) ถูกนำมาใช้เพื่อทดสอบแบบจำลองการถดถอยขั้นสุดท้ายมีการวิเคราะห์ความสัมพันธ์อย่างง่ายระหว่างการสังเกตภาคสนามกับความหนาแน่นของยุงในครัวเรือนที่คาดการณ์ด้วยแบบจำลอง
คำนวณสถิติเชิงพรรณนา เช่น ค่าเฉลี่ย ต่ำสุด สูงสุด ช่วงความเชื่อมั่น 95% (CI) และเปอร์เซ็นต์เพื่อสรุปข้อมูลกีฏวิทยาและข้อมูลที่เกี่ยวข้องกับ IRSจำนวน/ความหนาแน่นและอัตราการเสียชีวิตโดยเฉลี่ยของแมลงสีเงิน (สารตกค้างที่มีสารฆ่าแมลง) โดยใช้การทดสอบแบบพาราเมตริก [การทดสอบตัวอย่างแบบจับคู่ (สำหรับข้อมูลที่กระจายตามปกติ)] และการทดสอบแบบไม่ใช้พารามิเตอร์ (อันดับที่มีลายเซ็นของ Wilcoxon) เพื่อเปรียบเทียบประสิทธิภาพระหว่างประเภทพื้นผิวในบ้าน (เช่น , BUU เทียบกับ CPLC, BUU เทียบกับ PMP และ CPLC เทียบกับ PMP) สำหรับข้อมูลที่ไม่ได้กระจายตามปกติ)การวิเคราะห์ทั้งหมดดำเนินการโดยใช้ซอฟต์แวร์ SPSS v.20 (SPSS Inc., Chicago, IL, USA)
ความครอบคลุมของครัวเรือนในหมู่บ้านแทรกแซงระหว่างรอบ IRS DDT และ SP ได้รับการคำนวณครัวเรือนทั้งหมด 205 ครัวเรือนได้รับ IRS ในแต่ละรอบ รวมถึง 179 ครัวเรือน (87.3%) ในรอบ DDT และ 194 ครัวเรือน (94.6%) ในรอบ SP สำหรับการควบคุมเวกเตอร์ VLสัดส่วนของครัวเรือนที่ได้รับการบำบัดด้วยยาฆ่าแมลงอย่างเต็มที่ในช่วง SP-IRS (86.3%) สูงกว่าในช่วง DDT-IRS (52.7%)จำนวนครัวเรือนที่เลือกไม่รับ IRS ระหว่าง DDT คือ 26 (12.7%) และจำนวนครัวเรือนที่เลือกไม่รับ IRS ระหว่าง SP คือ 11 (5.4%)ในระหว่างรอบ DDT และ SP จำนวนครัวเรือนที่ได้รับการรักษาบางส่วนที่ลงทะเบียนคือ 71 (34.6% ของครัวเรือนที่ได้รับการรักษาทั้งหมด) และ 17 ครัวเรือน (8.3% ของครัวเรือนที่ได้รับการรักษาทั้งหมด) ตามลำดับ
ตามแนวทางการต้านทานสารกำจัดศัตรูพืชของ WHO ประชากรกุ้งเงินในพื้นที่แทรกแซงไวต่ออัลฟา-ไซเปอร์เมทริน (0.05%) อย่างสมบูรณ์ เนื่องจากอัตราการตายเฉลี่ยที่รายงานในระหว่างการทดลอง (24 ชั่วโมง) คือ 100%อัตราการล้มลงที่สังเกตได้คือ 85.9% (95% CI: 81.1–90.6%)สำหรับ DDT อัตราการล้มลงที่ 24 ชั่วโมงคือ 22.8% (95% CI: 11.5–34.1%) และอัตราการเสียชีวิตจากการทดสอบทางอิเล็กทรอนิกส์เฉลี่ยคือ 49.1% (95% CI: 41.9–56.3 %)ผลการวิจัยพบว่า silverfoots พัฒนาความต้านทานต่อ DDT อย่างสมบูรณ์ที่บริเวณแทรกแซง
ในตาราง ตารางที่ 3 สรุปผลลัพธ์ของการวิเคราะห์ทางชีวภาพของกรวยสำหรับพื้นผิวประเภทต่างๆ (ช่วงเวลาที่แตกต่างกันหลังจาก IRS) ที่บำบัดด้วย DDT และ SPข้อมูลของเราแสดงให้เห็นว่าหลังจาก 24 ชั่วโมง ยาฆ่าแมลงทั้งสองชนิด (BUU เทียบกับ CPLC: t(2)= – 6.42, P = 0.02; BUU เทียบกับ PMP: t(2) = 0.25, P = 0.83; CPLC เทียบกับ PMP: t( 2)= 1.03, P = 0.41 (สำหรับ DDT-IRS และ BUU) CPLC: t(2)= − 5.86, P = 0.03 และ PMP: t(2) = 1.42, P = 0.29; IRS, CPLC และ PMP: t (2) = 3.01, P = 0.10 และ SP: t(2) = 9.70, P = 0.01; อัตราการตายลดลงอย่างต่อเนื่องเมื่อเวลาผ่านไป สำหรับ SP-IRS: 2 สัปดาห์หลังสเปรย์สำหรับผนังทุกประเภท (เช่น โดยรวม 95.6%) และ 4 สัปดาห์หลังพ่นสำหรับผนัง CPLC เท่านั้น (เช่น 82.5) ในกลุ่ม DDT อัตราการเสียชีวิตต่ำกว่า 70% อย่างต่อเนื่องสำหรับผนังทุกประเภท ณ จุดเวลาทั้งหมดหลังการตรวจวิเคราะห์ทางชีวภาพของ IRS สัปดาห์ของการฉีดพ่นอยู่ที่ 25.1% และ 63.2% ตามลำดับ อัตราการตายเฉลี่ยสูงสุดด้วย DDT คือ 61.1% (สำหรับ PMP 2 สัปดาห์หลัง IRS) 36.9% (สำหรับ CPLC 4 สัปดาห์หลัง IRS) และ 28.9% ( สำหรับ CPLC 4 สัปดาห์หลัง IRS) อัตราขั้นต่ำคือ 55% (สำหรับ BUU 2 สัปดาห์หลัง IRS) 32.5% (สำหรับ PMP 4 สัปดาห์หลัง IRS) และ 20% (สำหรับ PMP 4 สัปดาห์หลัง IRS)กรมสรรพากรสหรัฐฯ)สำหรับ SP อัตราการเสียชีวิตเฉลี่ยสูงสุดสำหรับพื้นผิวทุกประเภทคือ 97.2% (สำหรับ CPLC 2 สัปดาห์หลัง IRS) 82.5% (สำหรับ CPLC 4 สัปดาห์หลัง IRS) และ 67.5% (สำหรับ CPLC 4 สัปดาห์หลัง IRS)12 สัปดาห์หลังจาก IRS)กรมสรรพากรสหรัฐฯ)สัปดาห์หลังจาก IRS);อัตราต่ำสุดคือ 94.4% (สำหรับ BUU 2 สัปดาห์หลัง IRS) 75% (สำหรับ PMP 4 สัปดาห์หลัง IRS) และ 58.3% (สำหรับ PMP 12 สัปดาห์หลัง IRS)สำหรับยาฆ่าแมลงทั้งสองชนิด อัตราการตายบนพื้นผิวที่ได้รับการรักษาด้วย PMP จะแปรผันอย่างรวดเร็วในช่วงเวลามากกว่าบนพื้นผิวที่ได้รับการรักษาด้วย CPLC และ BUU
ตารางที่ 4 สรุปผลการแทรกแซง (เช่น การเปลี่ยนแปลงหลัง IRS ในความอุดมสมบูรณ์ของยุง) ของรอบ IRS ที่ใช้ DDT และ SP (ไฟล์เพิ่มเติม 1: รูปที่ S1)สำหรับ DDT-IRS เปอร์เซ็นต์การลดลงของแมลงปีกแข็งสีเงินหลังจากช่วง IRS คือ 34.1% (ที่ 2 สัปดาห์), 25.9% (ที่ 4 สัปดาห์) และ 14.1% (ที่ 12 สัปดาห์)สำหรับ SP-IRS อัตราการลดคือ 90.5% (ที่ 2 สัปดาห์), 66.7% (ที่ 4 สัปดาห์) และ 55.6% (ที่ 12 สัปดาห์)การลดลงที่ใหญ่ที่สุดของความอุดมสมบูรณ์ของกุ้งเงินในครัวเรือนแมวมองในช่วงระยะเวลาการรายงาน DDT และ SP IRS คือ 2.8% (ที่ 2 สัปดาห์) และ 49.1% (ที่ 2 สัปดาห์) ตามลำดับในช่วง SP-IRS ไก่ฟ้าท้องขาวลดลง (ก่อนและหลัง) ในการฉีดพ่นในครัวเรือน (t(2)= – 9.09, P < 0.001) และครัวเรือนแมวมอง (t(2) = – 1.29, P ลดลง (ก่อนและหลัง) ใกล้เคียงกัน = 0.33)สูงกว่าเมื่อเปรียบเทียบกับ DDT-IRS ทั้ง 3 ช่วงเวลาหลังจาก IRSสำหรับยาฆ่าแมลงทั้งสองชนิด ความอุดมสมบูรณ์ของแมลงเงินเพิ่มขึ้นในครัวเรือนแมวมอง 12 สัปดาห์หลังจาก IRS (เช่น 3.6% และ 9.9% สำหรับ SP และ DDT ตามลำดับ)ในระหว่าง SP และ DDT หลังการประชุม IRS กุ้งเงิน 112 และ 161 ตัวถูกรวบรวมจากฟาร์มเลี้ยงแมวตามลำดับ
ไม่พบความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญในความหนาแน่นของกุ้งเงินระหว่างกลุ่มครัวเรือน (เช่น สเปรย์ vs แมวมอง: t(2)= – 3.47, P = 0.07; สเปรย์ กับ กลุ่มควบคุม: t(2) = – 2.03 , P = 0.18; แมวมอง กับ กลุ่มควบคุม: : ในช่วงสัปดาห์ IRS หลัง DDT, t(2) = − 0.59, P = 0.62)ในทางตรงกันข้าม พบความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญในความหนาแน่นของกุ้งเงินระหว่างกลุ่มสเปรย์และกลุ่มควบคุม (t(2) = – 11.28, P = 0.01) และระหว่างกลุ่มสเปรย์และกลุ่มควบคุม (t(2) = – 4, 42, พ = 0.05)IRS ไม่กี่สัปดาห์หลังจาก SPสำหรับ SP-IRS ไม่พบความแตกต่างที่มีนัยสำคัญระหว่างตระกูลแมวมองและตระกูลควบคุม (t(2)= -0.48, P = 0.68)รูปที่ 2 แสดงความหนาแน่นของไก่ฟ้าท้องเงินโดยเฉลี่ยที่สังเกตได้ในฟาร์มที่ได้รับการบำบัดด้วยล้อ IRS ทั้งหมดและบางส่วนไม่มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญในความหนาแน่นของไก่ฟ้าที่ได้รับการจัดการอย่างเต็มที่ระหว่างครัวเรือนที่ได้รับการจัดการเต็มรูปแบบและบางส่วน (เฉลี่ย 7.3 และ 2.7 ต่อกับดัก/คืน)DDT-IRS และ SP-IRS ตามลำดับ) และบางครัวเรือนถูกฉีดพ่นยาฆ่าแมลงทั้ง 2 ชนิด (เฉลี่ย 7.5 และ 4.4 ต่อคืน สำหรับ DDT-IRS และ SP-IRS ตามลำดับ) (t(2) ≤ 1.0, P > 0.2)อย่างไรก็ตาม ความหนาแน่นของกุ้งเงินในฟาร์มที่ฉีดพ่นทั้งหมดและบางส่วนมีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญระหว่างรอบ SP และ DDT IRS (t(2) ≥ 4.54, P ≤ 0.05)
ความหนาแน่นเฉลี่ยโดยประมาณของมวนง่ามปีกเงินในครัวเรือนที่ได้รับการรักษาอย่างสมบูรณ์และบางส่วนในหมู่บ้าน Mahanar, Lavapur ในช่วง 2 สัปดาห์ก่อน IRS และ 2, 4 และ 12 สัปดาห์หลังจากรอบ IRS, DDT และ SP
แผนที่ความเสี่ยงเชิงพื้นที่ที่ครอบคลุม (หมู่บ้าน Lavapur Mahanar พื้นที่ทั้งหมด 26,723 ตารางกิโลเมตร) ได้รับการพัฒนาเพื่อระบุโซนความเสี่ยงเชิงพื้นที่ระดับต่ำ ปานกลาง และสูง เพื่อติดตามการเกิดขึ้นและการฟื้นตัวของกุ้งเงินก่อนและหลายสัปดาห์หลังการดำเนินการตาม IRS (รูปที่ 3 , 4)--คะแนนความเสี่ยงสูงสุดสำหรับครัวเรือนในระหว่างการสร้างแผนที่ความเสี่ยงเชิงพื้นที่ได้รับการจัดอันดับเป็น “12” (เช่น “8” สำหรับแผนที่ความเสี่ยงตาม HT และ “4” สำหรับแผนที่ความเสี่ยงตาม VSI และ IRSS)คะแนนความเสี่ยงขั้นต่ำที่คำนวณได้คือ “ศูนย์” หรือ “ไม่มีความเสี่ยง” ยกเว้นแผนที่ DDT-VSI และ IRSS ซึ่งมีคะแนนขั้นต่ำคือ 1 แผนที่ความเสี่ยงตาม HT แสดงให้เห็นว่าพื้นที่ขนาดใหญ่ (เช่น 19,994.3 ตารางกิโลเมตร; 74.8%) ของ Lavapur หมู่บ้านมหานาร์เป็นพื้นที่เสี่ยงสูงที่ชาวบ้านมักพบเจอและแพร่พันธุ์ยุงซ้ำความครอบคลุมพื้นที่แตกต่างกันไประหว่างโซนสูง (DDT 20.2%; SP 4.9%) ปานกลาง (DDT 22.3%; SP 4.6%) และโซนความเสี่ยงต่ำ/ไม่มีเลย (DDT 57.5%; SP 90.5) %) ( t (2) = 12.7, P < 0.05) ระหว่างกราฟความเสี่ยงของ DDT และ SP-IS และ IRSS (รูปที่ 3, 4)แผนที่ความเสี่ยงเชิงประกอบขั้นสุดท้ายที่พัฒนาขึ้นแสดงให้เห็นว่า SP-IRS มีความสามารถในการป้องกันที่ดีกว่า DDT-IRS ในทุกระดับของพื้นที่เสี่ยง HTพื้นที่เสี่ยงสูงสำหรับ HT ลดลงเหลือน้อยกว่า 7% (1837.3 km2) หลังจาก SP-IRS และพื้นที่ส่วนใหญ่ (เช่น 53.6%) กลายเป็นพื้นที่มีความเสี่ยงต่ำในช่วงระยะเวลา DDT-IRS เปอร์เซ็นต์ของพื้นที่ที่มีความเสี่ยงสูงและต่ำที่ประเมินโดยแผนที่ความเสี่ยงรวมคือ 35.5% (9498.1 km2) และ 16.2% (4342.4 km2) ตามลำดับความหนาแน่นของแมลงวันทรายที่วัดในครัวเรือนที่ได้รับการบำบัดและในครัวเรือนเฝ้าระวังก่อนและหลายสัปดาห์หลังการดำเนินการของ IRS ได้รับการวางแผนและแสดงภาพบนแผนที่ความเสี่ยงรวมสำหรับ IRS แต่ละรอบ (เช่น DDT และ SP) (รูปที่ 3, 4)มีข้อตกลงที่ดีระหว่างคะแนนความเสี่ยงในครัวเรือนและความหนาแน่นกุ้งเงินโดยเฉลี่ยที่บันทึกไว้ก่อนและหลังกรมสรรพากร (รูปที่ 5)ค่า R2 (P < 0.05) ของการวิเคราะห์ความสอดคล้องที่คำนวณจาก IRS สองรอบคือ: 0.78 2 สัปดาห์ก่อน DDT, 0.81 2 สัปดาห์หลัง DDT, 0.78 4 สัปดาห์หลัง DDT, 0.83 หลัง DDT-DDT 12 สัปดาห์, DDT ผลรวมหลัง SP คือ 0.85, 0.82 2 สัปดาห์ก่อน SP, 0.38 2 สัปดาห์หลัง SP, 0.56 4 สัปดาห์หลัง SP, 0.81 12 สัปดาห์หลัง SP และ 0.79 2 สัปดาห์หลัง SP โดยรวม (ไฟล์เพิ่มเติม 1: ตาราง S3)ผลลัพธ์แสดงให้เห็นว่าผลของการแทรกแซง SP-IRS ต่อ HT ทั้งหมดได้รับการปรับปรุงในช่วง 4 สัปดาห์หลัง IRSDDT-IRS ยังคงไม่มีประสิทธิภาพสำหรับ HT ทั้งหมด ณ จุดเวลาทั้งหมดหลังการนำ IRS ไปใช้ผลการประเมินภาคสนามของพื้นที่แผนที่ความเสี่ยงแบบบูรณาการสรุปไว้ในตารางที่ 5 สำหรับรอบ IRS ค่าเฉลี่ยความอุดมสมบูรณ์ของกุ้งท้องเงินและเปอร์เซ็นต์ของความอุดมสมบูรณ์ทั้งหมดในพื้นที่ที่มีความเสี่ยงสูง (เช่น >55%) สูงกว่ากุ้งระดับต่ำและ พื้นที่เสี่ยงปานกลาง ณ จุดเวลาหลังกรมสรรพากรทั้งหมดตำแหน่งของตระกูลกีฏวิทยา (เช่น ที่ตั้งสำหรับการเก็บยุง) ได้รับการแมปและแสดงเป็นภาพในไฟล์เพิ่มเติม 1: รูปที่ S2
แผนที่ความเสี่ยงเชิงพื้นที่ตาม GIS สามประเภท (เช่น HT, IS และ IRSS และการรวมกันของ HT, IS และ IRSS) เพื่อระบุพื้นที่เสี่ยงจากมวนง่ามก่อนและหลัง DDT-IRS ในหมู่บ้าน Mahnar, Lavapur, เขต Vaishali (พิหาร)
แผนที่ความเสี่ยงเชิงพื้นที่ตาม GIS สามประเภท (เช่น HT, IS และ IRSS และการรวมกันของ HT, IS และ IRSS) เพื่อระบุพื้นที่เสี่ยงต่อกุ้งจุดเงิน (เทียบกับ Kharbang)
ผลกระทบของดีดีที-(a, c, e, g, i) และ SP-IRS (b, d, f, h, j) ต่อกลุ่มเสี่ยงประเภทครัวเรือนในระดับต่างๆ คำนวณโดยการประมาณค่า “R2” ระหว่างความเสี่ยงในครัวเรือน .การประมาณตัวชี้วัดครัวเรือนและความหนาแน่นเฉลี่ยของ P. argentipes 2 สัปดาห์ก่อนการดำเนินการ IRS และ 2, 4 และ 12 สัปดาห์หลังจากการดำเนินการ IRS ในหมู่บ้าน Lavapur Mahnar เขต Vaishali รัฐพิหาร
ตารางที่ 6 สรุปผลลัพธ์ของการวิเคราะห์แบบไม่แปรผันของปัจจัยเสี่ยงทั้งหมดที่ส่งผลต่อความหนาแน่นของเกล็ดพบว่าปัจจัยเสี่ยงทั้งหมด (n = 6) มีความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญกับความหนาแน่นของยุงในครัวเรือนพบว่าระดับนัยสำคัญของตัวแปรที่เกี่ยวข้องทั้งหมดให้ค่า P น้อยกว่า 0.15ดังนั้น ตัวแปรอธิบายทั้งหมดจึงถูกเก็บไว้สำหรับการวิเคราะห์การถดถอยพหุคูณการผสมผสานที่เหมาะสมที่สุดของโมเดลสุดท้ายถูกสร้างขึ้นโดยอิงจากปัจจัยเสี่ยง 5 ประการ ได้แก่ TF, TW, DS, ISV และ IRSSตารางที่ 7 แสดงรายการรายละเอียดของพารามิเตอร์ที่เลือกในแบบจำลองสุดท้าย รวมถึงอัตราส่วนอัตราต่อรองที่ปรับปรุง ช่วงความเชื่อมั่น 95% (CI) และค่า Pโมเดลสุดท้ายมีความสำคัญสูง โดยมีค่า R2 เท่ากับ 0.89 (F(5)=27 .9, P<0.001)
TR ถูกแยกออกจากโมเดลสุดท้ายเนื่องจากมีนัยสำคัญน้อยที่สุด (P = 0.46) พร้อมด้วยตัวแปรอธิบายอื่นๆแบบจำลองที่พัฒนาขึ้นนี้ใช้ในการทำนายความหนาแน่นของแมลงวันทรายโดยอาศัยข้อมูลจาก 12 ครัวเรือนที่แตกต่างกันผลการตรวจสอบแสดงให้เห็นความสัมพันธ์ที่แข็งแกร่งระหว่างความหนาแน่นของยุงที่สังเกตได้ในสนามกับความหนาแน่นของยุงที่ทำนายโดยแบบจำลอง (r = 0.91, P <0.001)
เป้าหมายคือกำจัด VL ออกจากรัฐประจำถิ่นของอินเดียภายในปี 2563 [10]ตั้งแต่ปี 2012 อินเดียมีความก้าวหน้าอย่างมากในการลดอุบัติการณ์และการเสียชีวิตของ VL [10]การเปลี่ยนจาก DDT เป็น SP ในปี 2558 ถือเป็นการเปลี่ยนแปลงครั้งสำคัญในประวัติศาสตร์ของ IRS ในรัฐพิหาร ประเทศอินเดีย [38]เพื่อให้เข้าใจถึงความเสี่ยงเชิงพื้นที่ของ VL และความอุดมสมบูรณ์ของพาหะ จึงได้ทำการศึกษาระดับมหภาคหลายครั้งอย่างไรก็ตาม แม้ว่าการกระจายเชิงพื้นที่ของความชุกของ VL ได้รับความสนใจเพิ่มขึ้นทั่วประเทศ แต่ก็มีการวิจัยเพียงเล็กน้อยในระดับจุลภาคนอกจากนี้ ในระดับจุลภาค ข้อมูลมีความสอดคล้องน้อยลงและยากต่อการวิเคราะห์และทำความเข้าใจเท่าที่เราทราบ การศึกษานี้เป็นรายงานฉบับแรกในการประเมินประสิทธิภาพตกค้างและผลการแทรกแซงของ IRS ที่ใช้ยาฆ่าแมลง DDT และ SP ในกลุ่ม HT ภายใต้โครงการควบคุมเวกเตอร์ VL แห่งชาติในแคว้นพิหาร (อินเดีย)นี่เป็นความพยายามครั้งแรกในการพัฒนาแผนที่ความเสี่ยงเชิงพื้นที่และแบบจำลองการวิเคราะห์ความหนาแน่นของยุงเพื่อเปิดเผยการกระจายตัวของยุงในเชิงพื้นที่ในระดับจุลภาคภายใต้เงื่อนไขการแทรกแซงของ IRS
ผลลัพธ์ของเราแสดงให้เห็นว่าการนำ SP-IRS มาใช้ในแต่ละครัวเรือนนั้นสูงในทุกครัวเรือน และครัวเรือนส่วนใหญ่ได้รับการประมวลผลอย่างสมบูรณ์ผลการวิเคราะห์ทางชีวภาพแสดงให้เห็นว่าแมลงวันทรายสีเงินในหมู่บ้านที่ทำการศึกษามีความไวต่อเบต้า-ไซเปอร์เมทรินสูง แต่มีดีดีทีค่อนข้างต่ำอัตราการตายของกุ้งตัวเงินจากดีดีทีโดยเฉลี่ยน้อยกว่า 50% บ่งชี้ว่ามีความต้านทานต่อดีดีทีในระดับสูงซึ่งสอดคล้องกับผลลัพธ์ของการศึกษาก่อนหน้านี้ที่ดำเนินการในช่วงเวลาที่แตกต่างกันในหมู่บ้านต่างๆ ของรัฐ VL-endemic ของอินเดีย รวมถึงแคว้นพิหาร [8,9,39,40]นอกจากความไวต่อสารกำจัดศัตรูพืชแล้ว ประสิทธิภาพการตกค้างของสารกำจัดศัตรูพืชและผลกระทบของการแทรกแซงยังเป็นข้อมูลที่สำคัญอีกด้วยระยะเวลาของผลกระทบตกค้างเป็นสิ่งสำคัญสำหรับวงจรการตั้งโปรแกรมโดยจะกำหนดช่วงเวลาระหว่างรอบของ IRS เพื่อให้ประชากรยังคงได้รับการปกป้องจนกว่าจะถึงสเปรย์ครั้งต่อไปผลการทดสอบทางชีวภาพของโคนเผยให้เห็นความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญในอัตราการเสียชีวิตระหว่างประเภทพื้นผิวผนัง ณ จุดเวลาที่ต่างกันหลังจาก IRSอัตราการตายบนพื้นผิวที่ได้รับ DDT ต่ำกว่าระดับที่น่าพอใจของ WHO เสมอ (เช่น ≥80%) ในขณะที่บนผนังที่ได้รับ SP การตายยังคงเป็นที่น่าพอใจจนกระทั่งสัปดาห์ที่สี่หลังจาก IRSจากผลลัพธ์เหล่านี้ เป็นที่ชัดเจนว่าแม้ว่ากุ้งขาเงินที่พบในพื้นที่ศึกษาจะมีความไวต่อ SP มาก แต่ประสิทธิผลที่ตกค้างของ SP จะแตกต่างกันไปขึ้นอยู่กับ HTเช่นเดียวกับดีดีที SP ก็ไม่ตรงตามระยะเวลาประสิทธิผลที่ระบุไว้ในแนวทางของ WHO [41, 42]ความไร้ประสิทธิภาพนี้อาจเนื่องมาจากการดำเนินงานที่ไม่ดีของ IRS (เช่น การเคลื่อนย้ายปั๊มด้วยความเร็วที่เหมาะสม ระยะห่างจากผนัง อัตราการปล่อยและขนาดของหยดน้ำ และการสะสมอยู่บนผนัง) รวมถึงการใช้ยาฆ่าแมลงอย่างไม่ฉลาด (เช่น การเตรียมสารละลาย) [11,28,43]อย่างไรก็ตาม เนื่องจากการศึกษานี้ดำเนินการภายใต้การติดตามและควบคุมอย่างเข้มงวด เหตุผลอีกประการหนึ่งที่ไม่ตรงตามวันหมดอายุที่แนะนำขององค์การอนามัยโลกอาจเป็นเพราะคุณภาพของ SP (เช่น เปอร์เซ็นต์ของสารออกฤทธิ์หรือ “AI”) ที่ประกอบเป็น QC
จากพื้นผิวทั้งสามประเภทที่ใช้ในการประเมินความคงอยู่ของสารกำจัดศัตรูพืช พบว่าความแตกต่างที่มีนัยสำคัญในการตายระหว่าง BUU และ CPLC สำหรับสารกำจัดศัตรูพืชสองตัวการค้นพบใหม่อีกประการหนึ่งคือ CPLC แสดงประสิทธิภาพการตกค้างที่ดีขึ้นในเกือบทุกช่วงเวลาหลังจากการฉีดพ่น ตามด้วยพื้นผิว BUU และ PMPอย่างไรก็ตาม สองสัปดาห์หลังจาก IRS PMP บันทึกอัตราการเสียชีวิตสูงสุดและอันดับสองจาก DDT และ SP ตามลำดับผลลัพธ์นี้บ่งชี้ว่าสารกำจัดศัตรูพืชที่สะสมบนพื้นผิวของ PMP ไม่คงอยู่เป็นเวลานานความแตกต่างในประสิทธิผลของสารกำจัดศัตรูพืชที่ตกค้างระหว่างผนังแต่ละประเภทอาจมีสาเหตุหลายประการ เช่น องค์ประกอบของสารเคมีในผนัง (ค่า pH ที่เพิ่มขึ้นทำให้ยาฆ่าแมลงบางชนิดสลายตัวอย่างรวดเร็ว) อัตราการดูดซึม (สูงกว่าบนผนังดิน) ความพร้อมใช้งาน ของการสลายตัวของแบคทีเรียและอัตราการย่อยสลายของวัสดุผนังตลอดจนอุณหภูมิและความชื้น [44, 45, 46, 47, 48, 49]ผลลัพธ์ของเราสนับสนุนการศึกษาอื่นๆ อีกหลายเรื่องเกี่ยวกับประสิทธิภาพตกค้างของพื้นผิวที่ได้รับยาฆ่าแมลงต่อพาหะนำโรคต่างๆ [45, 46, 50, 51]
การประมาณการลดยุงในครัวเรือนที่ได้รับการรักษาพบว่า SP-IRS มีประสิทธิภาพมากกว่า DDT-IRS ในการควบคุมยุงในทุกช่วงหลังกรมสรรพากร (P < 0.001)สำหรับรอบ SP-IRS และ DDT-IRS อัตราการลดลงของครัวเรือนที่รับการรักษาตั้งแต่ 2 ถึง 12 สัปดาห์คือ 55.6-90.5% และ 14.1-34.1% ตามลำดับผลลัพธ์เหล่านี้ยังแสดงให้เห็นว่ามีผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญต่อความอุดมสมบูรณ์ของ P. argentipes ในครัวเรือนแมวมองภายใน 4 สัปดาห์ของการดำเนินการของ IRSเงินอาร์เจนตินาเพิ่มขึ้นทั้งสองรอบของ IRS 12 สัปดาห์หลังจาก IRS;อย่างไรก็ตาม จำนวนยุงในครัวเรือนแมวมองระหว่าง IRS ทั้งสองรอบไม่มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญ (P = 0.33)ผลลัพธ์จากการวิเคราะห์ทางสถิติของความหนาแน่นของกุ้งเงินระหว่างกลุ่มครัวเรือนในแต่ละรอบ ยังแสดงให้เห็นไม่มีความแตกต่างที่มีนัยสำคัญในดีดีทีในกลุ่มครัวเรือนทั้งสี่กลุ่ม (เช่น แบบฉีดพ่นเทียบกับแบบ Sentinel; แบบฉีดพ่นกับแบบควบคุม; แบบแบบ Sentinel กับแบบควบคุม; แบบสมบูรณ์เทียบกับแบบบางส่วน)-สองกลุ่มครอบครัว IRS และ SP-IRS (เช่น Sentinel vs. Control และ Full vs. Partial)อย่างไรก็ตาม พบความแตกต่างที่มีนัยสำคัญในความหนาแน่นของกุ้งเงินระหว่างรอบ DDT และ SP-IRS ในฟาร์มที่มีการฉีดพ่นบางส่วนและทั้งหมดการสังเกตนี้ เมื่อรวมกับข้อเท็จจริงที่ว่าผลการแทรกแซงได้รับการคำนวณหลายครั้งหลังจาก IRS แสดงให้เห็นว่า SP มีประสิทธิภาพในการควบคุมยุงในบ้านที่ได้รับการรักษาบางส่วนหรือทั้งหมด แต่ไม่ได้รับการรักษาอย่างไรก็ตาม แม้ว่าจะไม่มีความแตกต่างที่มีนัยสำคัญทางสถิติในจำนวนยุงในบ้านแมวมองระหว่างรอบ DDT-IRS และ SP IRS แต่จำนวนยุงโดยเฉลี่ยที่เก็บได้ในระหว่างรอบ DDT-IRS นั้นต่ำกว่าเมื่อเทียบกับรอบ SP-IRS.ปริมาณเกินปริมาณผลลัพธ์นี้ชี้ให้เห็นว่ายาฆ่าแมลงที่ไวต่อแมลงซึ่งมีความครอบคลุมของ IRS สูงที่สุดในหมู่ประชากรในครัวเรือนอาจมีผลกระทบต่อประชากรต่อการควบคุมยุงในครัวเรือนที่ไม่ได้ฉีดพ่นจากผลการวิจัยพบว่า SP มีผลในการป้องกันยุงกัดได้ดีกว่าดีดีทีในวันแรกหลังกรมสรรพากรนอกจากนี้ alpha-cypermethrin ยังอยู่ในกลุ่ม SP ซึ่งระคายเคืองต่อการสัมผัสและความเป็นพิษโดยตรงต่อยุง และเหมาะสำหรับ IRS [51, 52]นี่อาจเป็นหนึ่งในสาเหตุหลักที่ทำให้ alpha-cypermethrin มีผลน้อยที่สุดในด่านหน้าการศึกษาอื่น [52] พบว่าแม้ว่าอัลฟ่า-ไซเปอร์เมทรินจะแสดงการตอบสนองที่มีอยู่และอัตราการล้มลงสูงในการตรวจทางห้องปฏิบัติการและในกระท่อม สารประกอบดังกล่าวไม่ได้สร้างการตอบสนองในการไล่ยุงในยุงภายใต้สภาวะของห้องปฏิบัติการที่ได้รับการควบคุมห้องโดยสารเว็บไซต์.
ในการศึกษานี้ มีการพัฒนาแผนที่ความเสี่ยงเชิงพื้นที่สามประเภทการประเมินความเสี่ยงเชิงพื้นที่ระดับครัวเรือนและระดับพื้นที่ได้รับการประเมินผ่านการสังเกตความหนาแน่นของกุ้งขาเงินการวิเคราะห์โซนเสี่ยงตาม HT แสดงให้เห็นว่าพื้นที่หมู่บ้านส่วนใหญ่ (> 78%) ของ Lavapur-Mahanara อยู่ในระดับสูงสุดที่มีความเสี่ยงต่อการเกิดแมลงริ้นทรายและการเกิดซ้ำอีกครั้งนี่อาจเป็นเหตุผลหลักที่ทำให้ Rawalpur Mahanar VL ได้รับความนิยมมากพบว่า ISV และ IRSS โดยรวม รวมถึงแผนที่ความเสี่ยงรวมขั้นสุดท้าย ก่อให้เกิดเปอร์เซ็นต์ที่ต่ำกว่าของพื้นที่ภายใต้พื้นที่ที่มีความเสี่ยงสูงในระหว่างรอบ SP-IRS (แต่ไม่ใช่รอบ DDT-IRS)หลังจาก SP-IRS พื้นที่ขนาดใหญ่ของโซนความเสี่ยงสูงและปานกลางตาม GT จะถูกแปลงเป็นโซนความเสี่ยงต่ำ (เช่น 60.5%; การประมาณการแผนที่ความเสี่ยงแบบรวม) ซึ่งต่ำกว่า DDT เกือบสี่เท่า (16.2%)– สถานการณ์อยู่ในแผนภูมิความเสี่ยงพอร์ตโฟลิโอของ IRS ด้านบนผลลัพธ์นี้บ่งชี้ว่า IRS เป็นตัวเลือกที่เหมาะสมสำหรับการควบคุมยุง แต่ระดับการป้องกันขึ้นอยู่กับคุณภาพของยาฆ่าแมลง ความไว (ต่อเวกเตอร์เป้าหมาย) การยอมรับ (ณ เวลาของ IRS) และการประยุกต์ใช้
ผลการประเมินความเสี่ยงในครัวเรือนมีข้อตกลงที่ดี (P < 0.05) ระหว่างการประมาณความเสี่ยงกับความหนาแน่นของกุ้งขาเงินที่เก็บจากครัวเรือนต่างๆสิ่งนี้ชี้ให้เห็นว่าพารามิเตอร์ความเสี่ยงในครัวเรือนที่ระบุและคะแนนความเสี่ยงตามหมวดหมู่มีความเหมาะสมอย่างยิ่งสำหรับการประเมินความอุดมสมบูรณ์ของกุ้งตัวเงินในท้องถิ่นค่า R2 ของการวิเคราะห์ข้อตกลง DDT หลังกรมสรรพากรคือ ≥ 0.78 ซึ่งเท่ากับหรือมากกว่าค่าก่อนกรมสรรพากร (เช่น 0.78)ผลการวิจัยพบว่า DDT-IRS มีประสิทธิภาพในทุกโซนความเสี่ยง HT (เช่น สูง ปานกลาง และต่ำ)สำหรับรอบ SP-IRS เราพบว่าค่าของ R2 มีความผันผวนในสัปดาห์ที่สองและสี่หลังจากการใช้ IRS ค่าสองสัปดาห์ก่อนการใช้ IRS และ 12 สัปดาห์หลังจากการใช้ IRS เกือบจะเท่ากันผลลัพธ์นี้สะท้อนให้เห็นถึงผลกระทบที่มีนัยสำคัญของการสัมผัส SP-IRS ต่อยุง ซึ่งแสดงให้เห็นแนวโน้มที่ลดลงตามช่วงเวลาหลังจาก IRSผลกระทบของ SP-IRS ได้รับการเน้นและอภิปรายไว้ในบทที่แล้ว
ผลลัพธ์จากการตรวจสอบภาคสนามของโซนความเสี่ยงของแผนที่รวม แสดงให้เห็นว่าในรอบ IRS จำนวนกุ้งสีเงินมากที่สุดถูกรวบรวมในโซนที่มีความเสี่ยงสูง (เช่น >55%) ตามด้วยโซนที่มีความเสี่ยงปานกลางและต่ำโดยสรุป การประเมินความเสี่ยงเชิงพื้นที่โดยใช้ GIS ได้รับการพิสูจน์แล้วว่าเป็นเครื่องมือในการตัดสินใจที่มีประสิทธิผลในการรวบรวมข้อมูลเชิงพื้นที่ชั้นต่างๆ เป็นรายบุคคลหรือรวมกันเพื่อระบุพื้นที่เสี่ยงแมลงวันทรายแผนที่ความเสี่ยงที่พัฒนาขึ้นให้ความเข้าใจที่ครอบคลุมเกี่ยวกับเงื่อนไขก่อนและหลังการแทรกแซง (เช่น ประเภทครัวเรือน สถานะ IRS และผลกระทบของการแทรกแซง) ในพื้นที่ศึกษาที่จำเป็นต้องมีการดำเนินการหรือการปรับปรุงทันที โดยเฉพาะอย่างยิ่งในระดับจุลภาคสถานการณ์ที่ได้รับความนิยมมากในความเป็นจริง มีงานวิจัยหลายชิ้นใช้เครื่องมือ GIS เพื่อทำแผนที่ความเสี่ยงของแหล่งเพาะพันธุ์พาหะและการกระจายของโรคในระดับมหภาค [24, 26, 37]
ลักษณะที่อยู่อาศัยและปัจจัยเสี่ยงสำหรับการแทรกแซงโดย IRS ได้รับการประเมินทางสถิติเพื่อใช้ในการวิเคราะห์ความหนาแน่นของกุ้งเงินแม้ว่าปัจจัยทั้งหก (เช่น TF, TW, TR, DS, ISV และ IRSS) มีความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญกับความอุดมสมบูรณ์ของกุ้งขาเงินในท้องถิ่นในการวิเคราะห์แบบไม่แปรเปลี่ยน มีเพียงปัจจัยเดียวเท่านั้นที่ได้รับเลือกในแบบจำลองการถดถอยพหุคูณสุดท้ายจากห้าปัจจัยผลการวิจัยพบว่าลักษณะการจัดการเชลยและปัจจัยการแทรกแซงของ IRS TF, TW, DS, ISV, IRSS ฯลฯ ในพื้นที่ศึกษามีความเหมาะสมสำหรับการติดตามการเกิดขึ้น การฟื้นตัว และการสืบพันธุ์ของกุ้งเงินในการวิเคราะห์การถดถอยพหุคูณ TR ไม่พบว่ามีนัยสำคัญ ดังนั้นจึงไม่ได้เลือกไว้ในแบบจำลองขั้นสุดท้ายแบบจำลองสุดท้ายมีความสำคัญอย่างมาก โดยพารามิเตอร์ที่เลือกอธิบายความหนาแน่นของกุ้งขาเงินได้ถึง 89%ผลลัพธ์ความแม่นยำของแบบจำลองแสดงให้เห็นความสัมพันธ์ที่แข็งแกร่งระหว่างความหนาแน่นของกุ้งเงินที่คาดการณ์ไว้และที่สังเกตได้ผลลัพธ์ของเรายังสนับสนุนการศึกษาก่อนหน้านี้ที่กล่าวถึงปัจจัยเสี่ยงทางเศรษฐกิจและสังคมและที่อยู่อาศัยที่เกี่ยวข้องกับความชุกของ VL และการกระจายเวกเตอร์เชิงพื้นที่ในชนบทแคว้นมคธ [15, 29]
ในการศึกษานี้ เราไม่ได้ประเมินการสะสมของสารกำจัดศัตรูพืชบนผนังที่ฉีดพ่นและคุณภาพ (เช่น) ของสารกำจัดศัตรูพืชที่ใช้สำหรับ IRSความแปรผันของคุณภาพและปริมาณของสารกำจัดศัตรูพืชอาจส่งผลต่อการตายของยุงและประสิทธิผลของการแทรกแซงของ IRSดังนั้นการตายโดยประมาณตามประเภทพื้นผิวและผลกระทบจากการแทรกแซงระหว่างกลุ่มครัวเรือนอาจแตกต่างจากผลลัพธ์ที่แท้จริงเมื่อคำนึงถึงประเด็นเหล่านี้แล้ว จึงสามารถวางแผนการศึกษาใหม่ได้การประเมินพื้นที่ทั้งหมดที่มีความเสี่ยง (โดยใช้แผนที่ความเสี่ยง GIS) ของหมู่บ้านที่ทำการศึกษารวมถึงพื้นที่เปิดระหว่างหมู่บ้าน ซึ่งมีอิทธิพลต่อการจำแนกประเภทของโซนความเสี่ยง (เช่น การระบุโซน) และขยายไปยังโซนความเสี่ยงที่แตกต่างกันอย่างไรก็ตาม การศึกษานี้ดำเนินการในระดับจุลภาค ดังนั้นที่ดินเปล่าจึงมีผลกระทบเพียงเล็กน้อยต่อการจำแนกพื้นที่เสี่ยงนอกจากนี้การระบุและประเมินโซนความเสี่ยงต่างๆ ภายในพื้นที่รวมของหมู่บ้านสามารถให้โอกาสในการเลือกพื้นที่สำหรับการก่อสร้างที่อยู่อาศัยใหม่ในอนาคต (โดยเฉพาะการเลือกโซนที่มีความเสี่ยงต่ำ)โดยรวมแล้ว ผลการศึกษาครั้งนี้ให้ข้อมูลที่หลากหลายที่ไม่เคยมีการศึกษาในระดับจุลทรรศน์มาก่อนสิ่งสำคัญที่สุดคือ การแสดงเชิงพื้นที่ของแผนที่ความเสี่ยงของหมู่บ้านช่วยในการระบุและจัดกลุ่มครัวเรือนในพื้นที่เสี่ยงต่างๆ เมื่อเปรียบเทียบกับการสำรวจภาคพื้นดินแบบเดิมๆ วิธีนี้ง่าย สะดวก คุ้มทุน และใช้แรงงานน้อยกว่า โดยให้ข้อมูลแก่ผู้มีอำนาจตัดสินใจ
ผลลัพธ์ของเราระบุว่าปลาตัวสามง่ามพื้นเมืองในหมู่บ้านศึกษามีความต้านทานต่อดีดีที (เช่น มีความต้านทานสูง) และยุงเกิดขึ้นทันทีหลังจากกรมสรรพากรAlpha-cypermethrin ดูเหมือนจะเป็นตัวเลือกที่เหมาะสมสำหรับการควบคุมเวกเตอร์ VL ของ IRS เนื่องจากการตาย 100% และประสิทธิภาพในการแทรกแซงแมลงสีเงินได้ดีกว่า ตลอดจนการยอมรับของชุมชนที่ดีกว่าเมื่อเปรียบเทียบกับ DDT-IRSอย่างไรก็ตาม เราพบว่าการตายของยุงบนผนังที่ได้รับ SP นั้นแตกต่างกันไปขึ้นอยู่กับประเภทของพื้นผิวพบว่ามีประสิทธิภาพตกค้างต่ำ และ WHO แนะนำเวลาหลังจาก IRS ไม่บรรลุผลการศึกษาครั้งนี้ถือเป็นจุดเริ่มต้นที่ดีสำหรับการอภิปราย และผลลัพธ์ของการศึกษานี้จำเป็นต้องมีการศึกษาเพิ่มเติมเพื่อระบุสาเหตุที่แท้จริงความแม่นยำในการทำนายของแบบจำลองการวิเคราะห์ความหนาแน่นของแมลงวันทรายแสดงให้เห็นว่า สามารถใช้การผสมผสานลักษณะที่อยู่อาศัย ความไวของยาฆ่าแมลงของพาหะนำโรค และสถานะ IRS เพื่อประเมินความหนาแน่นของแมลงวันทรายในหมู่บ้านเฉพาะถิ่นของ VL ในรัฐพิหารการศึกษาของเรายังแสดงให้เห็นว่าการรวมแผนที่ความเสี่ยงเชิงพื้นที่โดยใช้ GIS (ระดับมหภาค) สามารถเป็นเครื่องมือที่มีประโยชน์ในการระบุพื้นที่เสี่ยงเพื่อติดตามการเกิดขึ้นและการเกิดขึ้นซ้ำของมวลทรายก่อนและหลังการประชุม IRSนอกจากนี้ แผนที่ความเสี่ยงเชิงพื้นที่ยังให้ความเข้าใจที่ครอบคลุมถึงขอบเขตและลักษณะของพื้นที่เสี่ยงในระดับต่างๆ ซึ่งไม่สามารถศึกษาผ่านการสำรวจภาคสนามแบบเดิมๆ และวิธีการรวบรวมข้อมูลแบบเดิมๆข้อมูลความเสี่ยงเชิงพื้นที่ขนาดเล็กที่รวบรวมผ่านแผนที่ GIS สามารถช่วยให้นักวิทยาศาสตร์และนักวิจัยด้านสาธารณสุขพัฒนาและใช้กลยุทธ์การควบคุมใหม่ (เช่น การแทรกแซงเดี่ยวหรือการควบคุมเวกเตอร์แบบบูรณาการ) เพื่อเข้าถึงกลุ่มครัวเรือนต่างๆ ขึ้นอยู่กับลักษณะของระดับความเสี่ยงนอกจากนี้ แผนที่ความเสี่ยงยังช่วยเพิ่มประสิทธิภาพการจัดสรรและการใช้ทรัพยากรการควบคุมในเวลาและสถานที่ที่เหมาะสมเพื่อปรับปรุงประสิทธิภาพของโปรแกรม
องค์การอนามัยโลก.โรคเขตร้อนที่ถูกละเลย ความสำเร็จที่ซ่อนอยู่ และโอกาสใหม่ๆ2552 http://apps.who.int/iris/bitstream/10665/69367/1/WHO_CDS_NTD_2006.2_eng.pdfวันที่เข้าถึง: 15 มีนาคม 2014
องค์การอนามัยโลก.การควบคุมโรคลิชมาเนีย: รายงานการประชุมคณะกรรมการผู้เชี่ยวชาญเรื่องการควบคุมโรคลิชมาเนียขององค์การอนามัยโลก2010 http://apps.who.int/iris/bitstream/10665/44412/1/WHO_TRS_949_eng.pdfวันที่เข้าถึง: 19 มีนาคม 2014
Singh S. การเปลี่ยนแปลงแนวโน้มทางระบาดวิทยา การนำเสนอทางคลินิก และการวินิจฉัยโรคลิชมาเนียและการติดเชื้อเอชไอวีในอินเดียInt J Inf Dis2014;29:103–12.
โครงการควบคุมโรคติดต่อโดยแมลงแห่งชาติ (NVBDCP)เร่งโครงการทำลายล้างคาลาอาซาร์2017. https://www.who.int/leishmaniasis/resources/Accelerated-Plan-Kala-azar1-Feb2017_light.pdfวันที่เข้าถึง: 17 เมษายน 2018
Muniaraj M. ด้วยความหวังอันน้อยนิดที่จะกำจัดกาลา-อาซาร์ (ลิชมาเนียเกี่ยวกับอวัยวะภายใน) ภายในปี 2010 การระบาดซึ่งเกิดขึ้นเป็นระยะๆ ในอินเดีย มาตรการควบคุมแมลงหรือการติดเชื้อไวรัสภูมิคุ้มกันบกพร่องของมนุษย์หรือการรักษาควรถูกตำหนิหรือไม่ท็อปพาราซิทอล.2014;4:10-9.
Thakur KP กลยุทธ์ใหม่ในการกำจัดกาลาอาซาร์ในแคว้นมคธในชนบทวารสารวิจัยทางการแพทย์อินเดีย.2007;126:447–51.